(14u05, The Barn) Vier piepjonge Ieren die duidelijk de platencollectie van hun grootouders hebben geplunderd en op het podium staan met de branie van de jonge Animals of Yardbirds: dat kunnen alleen The Strypes zijn. Ze zijn nog niet eens twintig, maar hun ‘back to basics’-rock had zoveel punch dat we al na drie nummers in de touwen hingen.
PLUS
The Strypes, afkomstig uit het Ierse Cavan, zijn eigenlijk zo’n vijftig jaar te laat geboren. De groep spiegelt zich aan de Britse rhythm & bluesbands uit de vroege jaren zestig die de mosterd haalden in de Mississippi delta, maar ook in de plaatselijke pubs, waar je, wilde je als band niet voortijdig van het podium worden gekegeld, over de gave van de beknoptheid diende te beschikken. Op hun naar smeerolie en anti-roestspray geurende debuut-cd ‘Snapshot’ bewezen The Strypes al dat ze gebald en snedig uit de hoek wisten te komen.
Hoewel de temperaturen omstreeks twee uur ’s middags in The Barn al naar het tropische neigden, kreeg het gezelschap zo vroeg al probleemloos de tent overeind. Dat deed het met eigen nummers zoals ‘I Don’t Wanna Know’, ‘Blue Collar Jane’ of het door een krolse harmonica en kort aangebonden gitaren voortgestuwde ‘She’s So Fine”. Maar ook met goedgekozen rock- en bluescovers, als daar zijn: ‘Brand New Cadillac’ van Vince Taylor, het van Charley Patton en Howlin’ Wolf bekende ‘Smokestack Lightning’, het van Bo Diddley geleende en in vijfde versnelling gespeelde ‘You Can’t Judge A Book By The Cover’ of de bij Nick Lowe betrokken adrenalinerush ‘Heart of the City’. Goed, echt origineel klonken The Strypes nog niet, maar met hun attitude zat het al goed en bovendien zijn ze nog jong. Er is dus nog ruimte voor verdere ontwikkeling.
MIN
Niet alle songs waren even sterk en na een half uur lag de eenvormigheid op de loer. Iets meer variatie zou dus geen kwaad kunnen.
HOOGTEPUNTEN
‘She’s So Fine’, ‘I Don’t Wanna Know’, ‘Smokestack Lightning’, ‘You Can’t Judge A Book By The cover’, ‘Heart of the City’….
QUOTE
van zanger Ross Farrelly: “Is anybody up for jumping around and dancing a little? Okay, you can all be loud.”
Dirk Steenhaut
