Een bierflesje als bottleneck en een ritmesectie die uit slechts één akoestische gitaar bestaat: virtuozer dan Rodrigo y Gabriela vind je ze niet op Werchter. Maar dat was nog geen garantie op een set die een uur lang boeiend bleef.
PLUS
Een kruisbestuiving tussen hardrock, flamenco, folk en jazz, aangevoerd door niet meer dan twee akoestische gitaren: dat is nu al bijna vijftien jaar de formule waarmee het Mexicaanse echtpaar Rodrigo y Gabriela de vooraanstaande zomerfestivals afschuimt. Dit was al de tweede keer dat ze op het grootste podium van Rock Werchter mochten spelen, en eerder deden ze ook al Pukkelpop en Gent Jazz aan.
Rodrigo Sánchez en Gabriela Quintero halen met hun instrumenten dan ook stunten uit die je amper voor mogelijk houdt. Ze zijn beiden even virtuoos: hij als solist, zij als de eenmansritmesectie. Het meest impressionante moment: Rodrigo die een half nummer lang een bierflesje als bottleneck gebruikte.
Ongeveer de helft van de songs die opgevoerd werden, kwam uit hun jongste boorling ‘9 Dead or Alive’, een plaat waarop elk van de negen songs een hommage is aan een ander gekend figuur uit de literatuur, de geschiedenis of de filosofie – zo eert ‘The Russian Messenger’ bijvoorbeeld Dostojevski. Op Werchter was er echter maar één boodschap: shaken. U had dat goed begrepen.
MIN
Meestal toch, want het is en blijft geen sinecure voor Rod y Gab om met louter instrumentale muziek de aandacht van de toeschouwers een uur aan een stuk naar zich toe te blijven trekken – er was deze keer immers geen Cubaanse blazerssectie bij die voor een exotisch extraatje kon zorgen, zoals twee jaar geleden op Gent Jazz. Rodrigo y Gabriela waagden zich op het einde dan maar aan een eigenzinnige cover van Radioheads ‘Creep’, met Quintero – voor eens – achter de microfoon. Een verdienstelijke poging, maar geen nodige.
HOOGTEPUNT
‘Tamacun’
BESTE QUOTE
“I’m a creep, I’m a weirdo”. Veel meer woorden zijn er niet gevallen. Rodrigo y Gabriela spreken liever met hun gitaren.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier