Na een radiostilte van vier jaar, stelde Raketkanon gisteren haar nieuwste album voor aan De Kreun. Het viertal ging voluit voor de collectieve waanzin en bracht het tot een kookpunt waar geen ziel van gespaard bleef.
Met RKTKN#1 beukte Raketkanon in 2012 de poorten van de Belgische undergroundscene genadeloos in. Op slag stond de band bekend als de luidste en de meest krankzinnige. Met RKTKN#2 breidden Pieter-Paul Devos, Lode Vlaeminck, Jef Verbeeck en Pieter de Wilde in 2015 hun rijk uit tot ver voorbij de Vlaamse grenzen en bouwden ze een ontzagwekkende live-reputatie op. Intussen zijn de plunderjaren voorbij en heeft het viertal haar plaats op de troon vredig ingenomen. Dat smeekte om een vervolg, en dus werd er in april van dit jaar een nieuwe prins geboren: RKTKN #3.
De Kreun was tot op de nok gevuld toen The Germans hun set afrondden, die wat traag op gang kwam maar naar het einde toe het publiek toch kon bekoren. We kozen preventief voor een plaatsje aan de zijkant – geen moshpit voor ons, dank u – en metselden onszelf tussen de honderden lijven die bloeddorstig stonden te wachten op de rauwe zielenstrijd.
De driftbui nabij
Het viertal ging onverwachts vreedzaam van start met Robin, een verstilde song waarin frontman Pieter-Paul Devos zijn snerende geluidseffecten inruilt voor een kabbelend gitaarspel en gevoelige vocals. In tegenstelling tot vroeger, verschuilt Raketkanon zich niet langer achter volume en distortion. Voor het eerst zagen we dat er achter dat bikkelharde schild een kwetsbare muze schuilgaat, die iedereen met haar oprechtheid verblindt.
Maar die muze heeft een kort lontje. Het ophitsende getik van de hi-hat was slechts een voorbode voor een bom die zou ontploffen. Voordat we het goed en wel beseften, zette Devos het op een schreeuwen en ontspoorde de band in een storm van withete noise. Hannibal werd een magnifiek staaltje zelfbeheersing, want het kostte de muzikanten slechts één seconde oogcontact om een einde te maken aan die plotse driftbui.
In De Kreun werd Raketkanon opnieuw de held van het slagveld
Tijdens oude bekenden Nico en Florent legde de band opnieuw sereniteit aan de dag. Wanneer Devos tijdens laatstgenoemde song stagedivend ver het publiek werd ingesleurd, werd al snel duidelijk dat Raketkanon niet zomaar een zootje ongeregeld is. Van ver zag het viertal er ongetwijfeld chaotisch uit, maar wie goed keek zag hoe de drie muzikanten op elkaar wachtten om naar het volgende deel van hun nummer over te gaan. Pas toen Devos weer veilig met de beide voeten op het podium stond, viel de band opnieuw aan.
Heaven van Bryan Adams
‘Het volgende nummer is een slow. Het lijkt een beetje op Heaven van Bryan Adams’, lachte Devos cynisch toen de band Ernest inzette. Samen met Judith bleek dit de perfecte afsluiter te zijn, waarbij het publiek omgevormd werd tot een stuiptrekkend lichaam dat dat van de frontman weerspiegelde.
In De Kreun werd Raketkanon opnieuw de held van het slagveld. De puffende, zwetende lichamen en de onbeantwoorde vraag om een tweede bisnummer zijn daar het beste bewijs van. De muzikanten toonden gisteren dat ze nog even strijdlustig zijn als vroeger, maar dat ze die bevliegingen ook durven te overstijgen om tot een ingetogener, kwetsbaarder geheel te komen.
Setlist: Robin – Hannibal – Nico – Florent – Harry – Fons – Suzanne – Herman – Ricky – Ernest – Lou – Judith
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
