De vaandeldragers van de Franse indierock doen waar ze goed in zijn: popmuziek met vakmanschap en spelplezier.
Laten we eerlijk zijn: Phoenix zijn nerds. Hipsterchique voor de vrienden, maar noem het hoe u zelf wil. De band uit Versailles straalt geen rock-‘n-roll uit, maar heeft branie en spelplezier op overschot, wat in een uitverkochte Ancienne Belgique nog maar eens duidelijk werd.
Controversy van Prince knalt door de boxen, en dat is géén toeval. De doorgewinterde indierockers kwamen hun laatste plaat Ti Amo voorstellen, een kruisbestuiving van disco, funk en elektronica. Toch liet Phoenix de rest van de catalogus niet onaangeroerd.
Lisztomania was een eerste meezinger van formaat en deed de AB al vroeg op de avond ontploffen. De oerdegelijke pop van Entertainment en het krachtige Lasso blonken uit in groots gitaarwerk. Phoenix koos al vroeg voor de hits, maar dat bewees enkel maar dat ze over genoeg anthems beschikken om een ganse avond een verschroeiend tempo aan te houden.
Het dansbare Too Young katapulteerde ons terug naar hun achttien jaar oude debuutplaat en klonk nog steeds even fris. Tijdens Love Like a Sunset maakte Phoenix instrumentale uitstapjes met flarden psychedelica en hardrock solo’s.
‘Phoenix heeft genoeg anthems om een ganse avond een verschroeiend tempo aan te houden’
Ti Amo mag dan wel een zeer degelijke plaat zijn, live kwamen de dansbare songs een pak beter uit de verf. Het catchy J-Boy trok een muur van kleurrijke synthesizers op en titeltrack Ti Amo klonk als een paringsdans met Daft Punk. Het zeemzoete Fior Di Latte was dan weer een sensuele danstrip à la française.
Het geheim voor een strakke groove vond de Franse band in Zweden: drummer Thomas Hedlund ging als een gek tekeer en hield de geoliede machine zonder enige zichtbare moeite in het gareel.
Frontman Thomas Mars blonk dan simpelweg weer uit door zijn stem het werk te laten doen. De zanger heeft een oor voor de perfecte melodie en weet de songs ook op het podium naadloos te brengen. Mars is niet de man van het grote gebaar maar verkiest de bescheiden glimlach. De kleine uitstapjes richting het publiek werkten dan ook aanstekelijk.
Tijdens If I Ever Feel Better at het publiek gretig uit zijn hand en samen met gitarist Christian Mazzalai bracht hij een breekbare versie van Goodbye Soleil, toch nadat charmeur Mazzalai zijn gitaar opnieuw had gestemd. Het kon allemaal in de AB.
Met Armistice, Rome en 1901 had Phoenix nog genoeg excuses achter de hand om een potje ongegeneerd te rocken. De breed uitwaaierende sound van het met een grammy bekroonde album Wolfgang Amadeus Phoenix vat de avond perfect samen: perfect uitgekiend vakmanschap. Maar wat verwacht u van een stelletje nerds, nietwaar?
setlist: J-Boy / Lasso / Entertainment / Lisztomania / Trying To Be Cool / Tuttifrutti / Rally / Role Model / Too Young / Girlfriend / Love Like a Sunset Part I / Love Like a Sunset Part II / Ti Amo / Armistice / If I Ever Feel Better / Funky Squaredance / Rome / Countdown / Goodbye Soleil / Telefono / Fior Di Latte / 1901 / Ti Amo Di Più
