Is na de rustieke dubbelplaat Cruel Country het kunstzinnige Wilco terug met Cousin? Een beetje.
Al in 2019 had Jeff Tweedy de Welshe artpopsjamane Cate Le Bon aan de mouw getrokken om de volgende Wilco-plaat te produceren. Die vermaledijde lockdown – onstellend in hoeveel recensies die nog steeds vermelding moet krijgen – stak door aanvankelijk een stokje voor, maar met Cousin is er nu voor het eerst sinds A Ghost Is Born (2004) nog eens een Wilco met een externe producer.
Le Bon kneedt Wilco met minder avant-gardistische verkneukeling als Jim O’Rourke negentien jaar geleden. Toch pakte ze in de studio wel degelijk wat stokpaardjes uit. Die hypnotiserende synthesizerambiance bijvoorbeeld, een droge en bijna goedkope gitaarsound ook, en natuurlijk koperblazers.
In de meteen meeslepende, filosofische ouverture Infinite Surpise hebben die laatste iets geruststellends wanneer Tweedy de regels ‘It’s good to be alive/ It’s good to know we die’ debiteert terwijl in het abstracte slot daarvan vol krakende interferentie – niks mis met uw speakers – de afbraak van lichaamscellen al in gang lijkt gezet.
Daarmee is de gematigd verrassende, onverkwikkelijke trant van de plaat aangegeven. Het meanderende Pittsburgh begint als een delicaat staaltje fingerpicking tot iemand, als het spook van de opera, zwaar op een als omineus pijporgel ingesteld elektronisch klavier gaat leunen. Wilco-weltschmerz zit vaak in die sonische details, weten we sinds de desoriënterende musique concrète die indertijd in het nummer Ashes of American Flags de desillusies van brave Amerikaanse burgers toonzette.
Songschrijver Tweedy bouwt een algemeen gevoel van onbehagen op door zijn personages in lastige parketten te situeren. In Evicted en A Bowl and a Pudding zijn mensen verstoten door een geliefde. In de gedempte synth-en-drummachineshuffle Sunlight Ends voelt iemand zich ontheemd. De gepijnigde ziel in kamerrocksong Ten Dead kruipt terug in bed na het ochtendnieuws te hebben gehoord.
Ondanks het bijna jengelende titelnummer en het bedrieglijk zorgeloos huppelende slot Meant to Be (een aftreksel van Nick Lowes Cruel to Be Kind, min het doowopkoortje) hadden we alweer geen neen gezegd tegen een extra schepje dynamiek. Cousin is een degelijke plaat. Al zouden we wel eens meer plezier kunnen beleven aan Jeff Tweedy’s derde, voor november aangekondigde boek World within a Song, waarin hij wegmijmert bij vijftig innig gekoesterde liedjes.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
