Deden de te hoge verwachtingen Judas Priest de das om, of toch maar het gebrek aan écht vuur tijdens het optreden van dit baanbrekende heavy metal-gezelschap? Hoe dan ook: het gedoodverfde hoogtepunt van de avond bleek een sof.
Terwijl de meeste bands die zaterdag op Graspop aantreden vol bewondering over het Britse Judas Priest spraken, konden Rob Halford en co het niet redden met zware motoren en nog zwaardere gitaarriffs. Lag het aan het publiek? Waarschijnlijk niet. Zij zongen allemaal mee wanneer de band het geweldige Breaking The Law inzetten.
Lag het dan aan de set? Wie weet. Halford drukte het publiek op het hart dat het enorm moeilijk is om een setlist te destilleren uit de hoeveelheid hits die Judas Priest sinds 1969 bij elkaar schreef. Een luxeprobleem vermoedden we eerst, maar daar dachten we na anderhalf uur gitaarmasturbatie (het leek langer) en gillende vergane glorie anders over.
Natuurlijk speelden ook die hoge verwachtingen parten. Stiekem hoopten we een over-the-top-show voorgeschoteld te krijgen maar Judas Priest maakte zich er nogal gemakkelijk van af door een montage van nietszeggende beelden op de schermen te projecteren (lees: een veredelde powerpointpresentatie). Toen Rob Halford dan uiteindelijk met zijn motor op het podium kwam, was hij ons al lang verloren. Hadden we kunnen kiezen voor een aflevering van de motorbende-serie Sons of Anarchy, we hadden al een half uur eerder weggezapt.
