In de Rotonde van de Botanique bleek de zwoele r&b van Erika de Casier de ideale muziek om een warme lentezondag mee af te sluiten.
Eén van de fijne r&b-parels die vorig jaar het levenslicht zagen was Erika de Casiers Sensational. Een gigantisch publiek weet de artieste voorlopig nog niet te bereiken, maar haar zijdezachte sound bleek genoeg aan te slaan om de Rotonde van de Botanique uit te verkopen.
Subtiele melancholie
Toen De Casier met haar driekoppige band opkwam, maakte ze meteen duidelijk welke kwaliteiten haar muziek zo goed maken. Drama werd ingezet met een romantische gitaarlijn die van een zuiderse troubadour had kunnen komen, terwijl de zangeres het publiek meteen inpakte met haar zijdezachte stem. Ergens was het jammer dat het optreden binnen doorging, want de muziek was uiterst geschikt om buiten de warme lentedag van een soundtrack te voorzien.
Daarna volgde Better than That, waarin de gitaar naar de achtergrond verdween en De Casier haar ding op een voornamelijk elektronische beat deed. Zo schipperde de zangeres doorheen de show tussen die twee gezicht van haar oeuvre, met als rode draad de zwoele temperatuur en subtiele melancholie van haar sound. Bovendien deinsde ze er niet voor terug om regelmatig zelf haar microfoon los te laten en haar band de ruimte te geven om de instrumentals uit te rekken. Een erg fijne zet, want zo bleven we iets langer in de sensuele sfeer hangen.
Melancholie van de vooravond
De wortels van De Casier spreiden zich over half Europa. Ze werd geboren in Portugal, maar vertoeft tegenwoordig en Denemarken. Tegelijk speelde ze in Brussel een soort van thuismatch, want haar moeder is Belgisch en een deel van haar familie was aanwezig in de zaal. Toch horen we in haar muziek vooral de invloeden van haar geboorteland. In een nummer als Polite maken de bossa nova-invloeden die referentie heel duidelijk, maar het schuilt ook in de romantische warmte van al haar nummers.
Het klankenpalet van De Casier kleurt net zo oranje als het laatste streepje ondergaande zon. Haar muziek weet de melancholie van de vooravond perfect te vatten, het moment waarop je net één glaasje wijn te veel op hebt en zowel verliefd kan worden op een wildvreemde als zonder reden ruzie zoeken met de personen die je het meest liefhebt.
Heupwiegen op z’n Brits
Al zijn we wel verbaasd dat de biografie van de artieste geen hoofdstuk in het Verenigd Koninkrijk bevat. De opzwepende toetsen in haar muziek verwijzen namelijk vaak naar de ravecultuur van over het kanaal. Het zit in de knipogen naar UK garage in het opzwepende Busy. Het zit in de de drums van Call Me Anytime, die haast als kalmerende jungle klinken – hoe contradictorisch dat ook klinkt. Het zit zelfs in het benevelde Rainy, dat als ontdooide Portishead klinkt.
Ook met die dansbare elementen verhoogt De Casier de roes van haar muziek. De benevelde bassen gaan nooit hard genoeg om een echt dansfeest op poten te zetten, maar het is onmogelijk om niet met je heupen te beginnen wiegen. Komende zomer staat De Casier ook op Dour festival, maar we weten niet of haar intieme geluid daar even goed tot haar recht zal komen. Wij raakten alvast met plezier aangeschoten in de kleine Rotonde.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
