Gisteren speelde het experimentele hiphoptrio Death Grips na vier jaar nog eens in ons land, en dat voelen we nog steeds in onze spieren.
21u00: Officieel moesten rapper MC Ride, drummer Zach Hill en producer Andy Morin de aanval nu inzetten. Voorlopig zien we echter enkel de tourmanager het geluid testen. De spanning in de zaal is te snijden.
21u10: De zaallichten worden gedoofd en het podium wordt in een bloedrode waas gehuld. Er verschijnen drie schimmige figuren op het slagveld.
21u11: Als startoffensief wordt de lome pletwalsbeat van System Blower op het publiek afgevoerd. De zaal transformeert vrijwel meteen in een kolkende mensenmassa. Totale chaos.
21u14: Het catchy hitje I’ve Seen Footage wordt al als tweede nummer in de setlist gedropt. Als een bezetene springt MC Ride op de beat, terwijl hij met zijn agressieve stem het publiek bezweert om hetzelfde te doen. Dat lukt het moeiteloos.
21u18: Het tragere gitaarnummer Spread Eagle Across the Block zit als eerste adempauze in de set. We hopen dat er nog enkele zulke momenten voelen, want door al het zweet in de lucht is het nu soms als moeilijk om naar adem te happen.
21u20: We zijn eraan voor de moeite. I Break Mirrors With My Face in the United States, een nummer dat even agressief klinkt als zijn titel doet vermoeden, doet het geweld weer losbarsten. Ook de opgefokte bassen van het daaropvolgende Takyon zijn een aanslag op ons lichaam.
21u28: You Might Think He Loves You For Your Money But I Know What He Really Loves You For It’s Your Brand New Leopard Skin Pilllbox Hat moet zowat het hardste nummer ooit zijn.
21u30: No Love wordt ingezet? Alweer zo’n genadeloos hard nummer? Er wordt heel smerig oorlog gevoerd.
21u40: Tijdens de zompige bassen van BB Poison zoeken we even de rand van het slagveld op om tot adem te komen. Vanuit die positie kunnen we beter appreciëren hoe hard vellenmepper Zach Hill alles aan het geven is. De percussie vanop album wordt gewoon op bandje gespeeld, terwijl Hill er nieuwe ritmes bovenop speelt. Een dubbele aanslag.
21u45: Het trage Guillotine zorgt eindelijk weer voor een rustig moment. Dat konden we goed gebruiken, want doordat Death Grips geen tijd verspilt aan publieksinteractie of pauzes tussen de nummers, maar alles aan elkaar mixt in één waanzinnige soep, voelt het alsof er een sneltrein over ons heen raast.
21u51: Waarom gaat de moshpit nu open, op het einde van Death Grips Is Online?
21u52: Iemand in het publiek heeft duidelijk de setlist op voorhand op gezocht, want er is een gigantische moshpit geopend, net op tijd voor Giving Bad People Good Ideas, een van de hardste uppercuts in de discografie van Death Grips.
22u02: Up My Sleeves, een nummer gedragen door knarsende ruis en bezwerende samples van Björks stem, brengt ons vermoeide lijf in een soort trance.
22u08: Je hebt niet geleefd tot je het refrein van Bubbles Buried in this Jungle hebt meegeschreeuwd in een zweterige mensenmassa.
22u16: Het instrumentale Big House is een verrassend groovy overgang tussen twee nummers. We proberen echter niet te hard te dansen, want we moeten onze krachten sparen voor de volgende knaller die er ongetwijfeld aankomt – en ook wel omdat we een beetje op het einde van ons Latijn zijn gekomen.
22u18: Lock Your Doors vormt ondanks de uiterst meeschreeuwbare zin ‘I got some shit to say just for the fuck of it’ toch een relatief rustpuntje in de set. Waarschijnlijk een strategische zet, want als we op de klok kijken weten we dat het eindoffensief eraan zit te komen.
22u25: Hacker, het laatste nummer van op Death Grips’ The Money Store, begint door de zaal te schallen. Het publiek geeft nog een laatste keer alles wat het in zich heeft. De zaal ruikt naar de kleedkamer LO in het middelbaar.
22u30: Zonder boe of ba verdwijnt Death Grips weer, een verweesde zaal achter zich latend. Alle bezwete lichamen zien eruit alsof hun ziel net hun lichaam verlaten heeft. Wanneer opnieuw?
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier