Drake started from the bottom, maar breekt anno 2017 streamingrecords én vult tot twee keer toe het Sportpaleis. Tijdens de eerste avond in Antwerpen deed de Canadese wereldster zijn uiterste best om er een spetterend optreden van te maken, met wisselend succes.
DA GIG: Drake in het Sportpaleis, 28/2.
IN EEN ZIN: Drake vuurde in anderhalf uur tijd zo’n veertig nummers op ons af, wat een sensationele show opleverde, maar geen onvergetelijke.
HOOGTEPUNTEN: Trophies, Started From The Bottom, Hotline Bling, Too Good, One Dance, Know Yourself
DIEPTEPUNT: Childs Play. En die warrige medley.
BESTE QUOTE: ‘Shoutout to everybody on the left! And the right! And the centre! The front row! The back! All the girls! Everybody going crazy! John Legend! Antwerp! That guy in the black shirt!’ Je moest niet eens je best doen om in het Sportpaleis meerdere shoutouts van Drake te verdienen.
39 nummers telden we. In 90 minuten. De meeste songs duurden dus minder dan twee minuten. Alsof Drake, die het publiek tussen de songs door uitvoerig en héél luid roepend vroeg of het al crazy was en of het hem wat love wilde tonen, zijn set op maat van een Snapchatverhaal had gesneden. Het publiek juichte aan het begin van elk nummer: op het moment van de herkenning. Of de song die volgde ook goed was, leek er amper toe te doen.
Kinderachtig
Het begon wel veelbelovend. Witte lampionnen hingen zo’n halve meter boven de hoofden van het staande publiek, om in een golf terug naar omhoog te rijzen op het moment dat Drake het podium bestormde. Hij kwam alleen op, in een zwarte hoodie, omringd door rook en vuurspuwers en begeleid door oorverdovende knallen.
Trophies was, met zijn op de borst kloppende trompetgeschal en stoere raps, Drakes strijdlied: ‘It’s a ‘pop some fucking champagne in the tub’-song.’ Started From The Bottom volgde er meteen na. Het Sportpaleis ging wild. Veel hoefde Drake daar niet voor te doen: het refrein stond, net als alle refreinen die avond, op tape, en tijdens de outro deden de fans al het werk.
En dan kwam het refrein van Headlines. Daarna: één strofe en één refrein van HYFR. Vervolgens: een verkorte versie van 0 to 100 (zonder Catch Up, de op plaat zo zalvende tweede helft van het nummer). En ook nog: een flard van Keep The Family Close en 9.
Maar Drake raakte ons pas volledig kwijt toen hij Childs Play opdroeg ‘aan alle mooie meisjes in de zaal.’ ‘She rode that dick like a soldier, like an Antwerp soldier’, rapte hij, vervuld van trots. Nog in die song vertelde hij hoe kinderachtig zijn vriendin wel niet was, en dat hij de sleutels van zijn Bugati had verstopt zodat zij er niet meer mee zou kunnen rijden. Dat is géén nummer dat wij aan een vrouw zouden opdragen.
Momentum
Pas een halfuur en een warrige medley later wist Drake zich te herpakken. Het reddende nummer? Hotline Bling, ingeleid door de originele seventies-sample van Timmy Thomas. Drake nam ditmaal zijn tijd, en de lichtbollen kwamen terug in actie: ze schakeerden tussen donker- en felroze en gleden op en neer. Het had iets sprookjesachtigs.
Dat momentum bereikte hij wat later opnieuw via een Drake & Rihanna-medley, waarbij Work, Take Care en Too Good één zwoele, dansbare r&b-track vormden. De temperatuur steeg nadien nog eens vijf graden door de opzwepende Jamaicaanse ritmes van Controlla en One Dance.
Na One Dance verdween Drizzy in de coulissen. Rook vulde het podium op het middenplein en verhulde de gigantische ballon die opgelaten werd. En dan kwam Drake terug, voor een laatste meebrulronde. Als uit één keel zong het publiek mee met Fake Love, en de beatwissel van Know Yourself deed de fans pogoën, op de parterre én op de tribunes. Het was een bisronde die veel goedmaakte.
Drake houdt het niet op one dance en treedt vanavond 1/3 nogmaals op in het Sportpaleis.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
