Damso laat de muziek primeren op Fire Is Gold

Terwijl Dikke en Freddie Konings een interactiemarathon hielden, had Damso genoeg aan zijn muziek om sfeer te maken op Fire Is Gold.

De jongeman in de roze konijnen-onesie die ons passeerde terwijl we op parkeerplaats stonden te wachten, deed ons al vermoeden dat we onderweg waren naar een bijzondere plek. Hiphop- en r&b-festival Fire Is Gold dompelde Antwerpen Linkeroever gisteren een hele middag en avond onder in de beats en raps van een selectie eigenzinnige Belgische en Nederlandse hiphopartiesten en -dj’s, die verdeeld werden over twee podia en zo’n tienduizend bezoekers.

Tegen de tijd dat de parkeerchaos opgelost was, hadden we de female takeover van Lyna en Morane helaas gemist. Toen we de weide op snelden, stuiterden mensen al door het dolle heen op en neer op de wereldse beats van Vunzige Deuntjes Soundsystem bij de Casa Bacardi, terwijl Dopebwoy de mainstage ophitste.

Het waren slechts voorsmaakjes van een opstelling die we doorheen de rest van de dag nog vaak te zien zouden krijgen: rappers die, geflankeerd door hun dj’s, het publiek zo goed en zo kwaad mogelijk probeerden los te maken. De zomerzon die hoog aan de blauwe hemel stond en de lekkere drankjes brachten het publiek sowieso al in feeststemming. Dat ze wel een meute ontsnapte figuranten leek uit clips van Cardi B en Britney Spears, en vaak meer fashionable gekleed was dan de artiesten, was een leuke extra.

Politiek incorrect

Het toppunt van gangsta beleefden we bij Bizzey (***). U kent de Amsterdamse Leendert Roelandschap van hiphopcollectief Yellow Claw, dat hits als Krokobil scoorde. De rapper liet het collectief vijf jaar geleden voor wat het was om zich op een solocarrière te richten, wat hem onder meer een samenwerking met Jozo en Kraantje Pappie opleverde.

De hit Traag, die hij samen met hen opnam, zorgde er gisteren voor dat we letterlijk omver werden gedanst. Zelf trok de geblondeerde rapper zijn Belgische voetbaltruitje uit, iets waartoe hij ook specifiek de vrouwen in het publiek opriep: ‘Het gaat hier zo heet worden. Dames, trek allemaal een kledingstuk uit als je kan zonder dat je in je nakie staat.‘

Het was niet het enige moment in de set waarop de met gouden kettingen en tattoos gestileerde rapper een boodschap specifiek aan de ladies richtte. Zo zei hij dat de vrouwen zich ook een tikkeltje als een slet mochten gedragen als aankondiging van Maria en vroeg hij wie er echte nagels, haren, borsten en billen had voor Video Vixen.

Voor de politieke correctheid moesten we het met andere woorden niet doen, maar dat kon het feestende publiek niet schelen. Terwijl zijn naam in grote letters op de achtergrond prijkte, omgeven door geldbriefjes, palmbomen en bikinibabes, maande hij het publiek aan om naar voor of naar achter te gaan. ‘Ik heb op Crammerock drie keer gecrowdsurft, ik ga niet weg voordat het hier ook een keer is gebeurd.’ Die eis konden we dan toch inlossen op Ze Willen Mee, dat met z’n opzwepende ritme en meezingbare lyrics de ideale afsluiter bleek, die van begin tot eind werd meegebruld.

Missy Elliott

Dat we Antwerpen nog steeds mogen beschouwen als bakermat van uitstekende hiphop, werd duidelijk tijdens de set van Miss Angel (****). De 24-jarige Antwerpse lyriciste bracht in juli dit jaar ep Ghetto Mami, Vol. 2 uit, die ze eerder deze zomer ook al voorstelde op Werchter Parklife en Boomtown. Gisteren was een thuismatch voor de jonge Angela P. Agyei. ‘Antwerp city, my city, where I learned everything‘, zei ze met een overtuigend UK accent.

Tijdens de show ontdekten we dat ze met ‘everything’ ook werkelijk alles bedoelde. Rake songteksten; opzwepende, internationaal klinkende rap; een diepe, rauwe stem; aanstekelijke beats; indrukwekkende dansmoves waarvoor ze zich liet flankeren door twee danseressen; en een attitude waar Missy Elliott het niet van zou kunnen winnen: Miss Angel lijkt inderdaad alles in huis te hebben om het ver te schoppen.

Gisteren liet ze zich niet afschrikken door het gapende gat dat zich voor het podium aftekende op het moment dat een heel deel van het publiek onterecht verstek gaf. Het leek haar alleen maar meer aan te wakkeren om het beste van zichzelf te geven. Female Legend, de song waarmee ze een punt achter haar set zette en die de aanwezigen goed konden smaken, heeft ze hopelijk naar zichzelf vernoemd.

Speeltuin

‘Hier had ik echt nood aan’, hoorden we in het publiek toen dj Blck Mamba (****) de weide opwarmde met een streepje Donna Summer, dat ze vlotjes liet overvloeien in een donkere beat. Na al dat rapgeweld was een simpele dj-set inderdaad een welgekomen afwisseling in de lineup. Met de titel van culturele ambassadeur van Sint-Niklaas, een eigen zaterdagavondshow op Studio Brussel en twee feestconcepten op haar naam, wist dj Blck Mamba wel hoe ze die afwisseling waar moest maken.

Pop, hiphop, grime, disco, dance en techno zijn slechts enkele genres die samen de speeltuin vormen waarin Noonah Eeze zich gisterenmiddag zichtbaar rot amuseerde. Ze liet de mager gevulde lap weide voor de mainstage traag maar gestaag weer vollopen terwijl ze zelf stond te dansen, springen en zingen op de deuntjes van Melii, Cardi B, Black Eyed Peas en Destiny’s Child die ze vlotjes aan elkaar reigde. Die set van een halfuur vloog voorbij.

Wie even niet voor het podium wou staan, kon op andere delen van de weide terecht. Zelf kunst maken bij Art United, sneakers laten designen bij Yeru en Middlegray, je haar laten stylen bij Frosandcurls en Kroeshaar, een tattoo laten zetten met een kopje koffie bij Strange Love of een paar olly’s doen op de skateramp: er was voor elk wat wils.

Geweerschoten

De relatieve rust – als die er al was – werd vakkundig de nek omgewrongen door Chuki Beats (***). De Nederlandse beatmaker en -verhandelaar kwam vorige maand met debuutalbum Insideout op de proppen. Daarop is hij te horen met bevriende artiesten als Yung Mavu, die hij gisteren voor de gelegenheid meebracht naar de Antwerpse Middenvijver.

Het was de eerste en enige keer dat we iemand een gitaar zagen vastnemen toen Chuki samen met Alioth het gevoelige Secrets inzette. Jammer dat die gitaarpartij bijna meteen werd weggeblazen door bassen die zo luid stonden dat ze het drankje in onze beker lieten daveren. Een oproep om zaklampjes in de lucht te steken, kreeg maar weinig gehoor.

Dat Chuki en z’n vrienden vooral waren gekomen om sfeer te maken, werd ook duidelijk tijdens hoogtepunt Left. De rappers riepen het publiek op om drie stappen naar rechts te zetten, om vervolgens op hun teken naar links en weer naar rechts te springen. Dat verschillende songs abrupt, met een sample van geweerschoten en uitbundig geschreeuw van de artiesten werden afgekapt, leek de sfeer alleen maar in de hand te werken. Al moeten we eerlijk toegeven dat we het zinnetje ‘make some noise‘ na deze set even niet meer konden aanhoren.

Truken van de foor

Die vraag om lampjes boven te halen werkte beter tijdens het optreden van Dikke (***), die met 23 jaar bij het jongste geschut hoorde. De Limburgse Mohamed Eddahbi Agounad bracht dit jaar 130 Kilo uit, een debuutalbum dat hij uitbracht bij het respectabele hiphoplabel Top Notch en dat meteen in verschillende hitlijsten belandde. Gisterenavond begrepen we weer een beetje beter waarom: de rake songteksten waarmee hij zijn ziel blootlegde, kwamen hard aan.

Tijdens zijn set, waarbij de ruimte voor het podium al druk bezet was met inmiddels beschonken, springende mensen, stevende nog heel wat volk al dansend op het podium af. Ook Dikke liet het niet na om de truken van de foor boven te halen: mensen vragen om een moshpit te maken, om van links naar rechts te springen of om mee te zingen zorgde voor de nodige sfeer, al konden wij ons niet van de indruk ontdoen dat we dit al iets te vaak hadden gezien doorheen de dag. Het nieuwe was er wat vanaf.

Eindigen deed hij met Paris Hilton, waarvoor de Limburgse rapper op plaat en gisteren voor de gelegenheid ook live samenwerkte met partner in crime Freddie Konings (***), een al even jonge artiest uit het Antwerpse die evenzeer deel is van de Top Notch-familie. Vorige maand bracht hij op twee jaar tijd zijn vierde album uit, DUDAS, waarop hij meedogenloos dreunt en beukt.

Dat was ook wat er met het publiek gebeurde toen Konings het podium van Dikke overnam met Automatische Wapen. De dansbare beats en diepe vocals tekenden evenzeer 4 Deurs en 32 Barz, waarbij het publiek op tijd en stond verdronk in een armenzee. Met zijn uitgesproken persoonlijkheid – iets wat hij ook gemeen heeft met Dikke – wond Konings het publiek zo om zijn vinger.

Sober en beheerst

Na een dag vol bling bling en hyperactiviteit was het aan Damso (****), die met z’n sobere, zwarte klederdracht en beheerste attitude een vreemde eend in de bijt was op Fire Is Gold. De Brusselse rapper brengt aanstekelijke beats die hem al drie jaar lang de meest gestreamde artiest op Spotify maken, met maar liefst 53 miljoen streams op zijn naam. Eerder dit jaar releaste Damso, die ook door het leven gaat als William Kalubi, QALF infinity, dat we met 25 nummers zonder twijfel een langspeler mogen noemen. Daarvan bracht hij er gisteren verschillende met zich mee.

Hoewel we de opening van zijn set misten door de verschoven timetable, zat de sfeer aan het publiek te zien al van bij het begin goed. Tussen de nummers door kwam het vaak niet verder dan een sympathieke ‘merci beaucoup’. Dat was wat we misschien nog wel het meeste apprecieerden aan Damso zijn performance: hij liet de muziek primeren. Dat hij ons niet aanmaande om te springen, te dansen of te moshen, iets wat we doorheen de rest van de namiddag bij zowat elk concert gebeurde, kwam als een verademing. Hij liet zijn publiek een zijn met de muziek, wat niet minder sfeer opleverde.

Meebrullen

De flow kwam uitzonderlijk goed op gang halverwege de set, toen de rapper ouder werk bovenhaalde. Het eerder ingetogen Γ. Mosaïque Solitaire ging aan Feu de bois vooraf, beiden afkomstig van album Ipséité. Bij die laatste begonnen mensen al te springen van ongeduld wanneer de rapper het nummer a capella rappend inzette. Het publiek prevelde de hele song verwoed mee, waarop ze de rapper luid joelend aanspoorden om verder te gaan.

We wiegden de heupen los op E. Signaler en sprongen als gekken op Mwaka Moon, maar het beste moest nog komen. BXL ZOO, waarvoor Damso zich liet bijstaan door Hamza, die ook op plaat bij dit nummer te horen is, deden springen en brullen, net zoals Θ. Macarena.

Eindigen deed Damso met Σ. MOROSE, dat flirt met de grens van 30 miljoen streams op Spotify en daarmee sterkhouder is van zijn laatste plaat. De intro deed mensen al van te voren springen, ze waren klaar om uit hun voegen te barsten en dat gebeurde ook. Vooral wanneer die beat er een laatste keer inkwam, was het swingen geblazen. Zo kwam de set van Damso, die van begin tot eind werd meegebruld, gerapt en gezongen, tot een einde, net zoals een bewogen dag Fire Is Gold.