Zondagavond trad Beyoncé op in het Koning Boudewijnstadion. Duizenden fans stroomden toe om Queen B in al haar glorie te aanschouwen. Of zou ook haar nieuwe wereldtournee een therapeutisch moment worden om de buitenechtelijke relatie van Jay Z te verwerken? Gelukkig niet.
Voor wie niet wil geloven dat 2016 het jaar is van Donald J. Trump, kan evengoed aannemen dat we het jaar van Beyoncé beleven. Ze begon in februari met een gastoptreden tijdens de finale van de Super Bowl, waar ze ons met Formation niet enkel deed vergeten dat Coldplay eigenlijk de hoofdact was, maar ze zichzelf ook naar het centrum van het debat over Black Lives Matter in de VS katapulteerde én een geweldig nummer afleverde. Twee maanden later verraste Beyoncé iedereen ook nog eens met Lemonade, een conceptalbum dat tegen de gewoonte in overenthousiast werd ontvangen, en waarvan de meegeleverde film zelfs op HBO werd uitgezonden. Na zo’n prestatie, zo dicteren de regels van het entertainment, mag een zangeres al eens op wereldtournee.
Nog voor Beyoncé één stap op het podium had gezet, waren al honderden mensen recht geveerd om te dansen.
Zondagavond stond Beyoncé aldus in het Koning Boudewijnstadion. Ongeveer 50.000 fans – net niet uitverkocht – hadden wel wat beters te doen dan zich druk te maken over Dyab Abou Jahjah in Zomergasten – of, for that matter, te bediscussiëren of hun idool nu werelds grootste feministe is of een product van de laatkapitalistische onderdrukking. Nog voor Beyoncé één stap op het podium had gezet, waren al honderden mensen recht geveerd om te dansen op de samples van pophitjes die uit de luidsprekers loeiden. Wie een veelvoud heeft betaald van het metrokaartje dat de avond ons kostte, probeert er natuurlijk alles uit te halen.
Het was op voorhand nochtans lastig om uit te maken wat te verwachten. Beyoncé noemde haar tournee naar Formation, waar het optreden ook mee opende, maar de reden van het samenzijn was vooreerst natuurlijk Lemonade. Zoals geweten neemt Beyoncé op die plaat, waar weliswaar meer dan honderd andere muzikanten, tekstschrijvers en producers aan meewerkten, alle emoties door die ze meemaakte nadat ze erachter kwam dat Jay Z naast de pot piste, zoals Natalia het zou zeggen. Voor de kenners: Beyoncé baseerde zich losjes op het Kübler-Rossmodel voor rouwverwerking. Werd de show dan een groepstherapie voor vrouwen wier man ontrouw is geweest? Wilde Beyoncé hen allemaal een hart onder de riem steken?
De pijn van het album was niet terug te vinden in de show, en daar leek het publiek niet rouwig om te zijn.
Gelukkig niet. Ze bracht in het Koning Boudewijnstadion gewoon entertainment van topniveau. Nummers als Run the World (Girls), het zoete 1 plus 1 en Crazy in love, dat ze uitbracht toen ze nog maar enkele maanden op date was met Jay Z, worden gezongen tussen nummers van Lemonade zoals Hold up (ontkenning), Don’t Hurt Yourself (woede) en ook wel Freedom (hoop). De pijn van het album was niet terug te vinden in de show, en daar leek het publiek niet rouwig om te zijn. Waar in de Verenigde Staten afkeurend werd gejoeld toen Beyoncé familiekiekjes van Jay Z (en hun dochter Blue Ivy) toonde, werd er in Brussel alleen vertederd gekird. De affaire van Jay Z heeft het koppel in de eerste plaats een uitermate succesvol boekjaar opgeleverd. Als Beyoncé zondagavond het hele stadion vroeg hoe het met ons ging – Supergoed, natuurlijk -, komt het zelfs niet bij ons op om eens te horen hoe het nu eigenlijk met haar gaat, na alles wat er is gebeurd.
De Formation World Tour hangt, zoals het een wereldtour betaamt, aan elkaar van de wereldhits. Baby boy, Naughty Girl, Halo, Me, Myself and I en zelfs Survivor van tijdens Beyoncé’s dienstjaren bij Destiny’s Child zijn allemaal goed om het publiek in het Koning Boudewijnstadion gek te maken. Die nummers worden soms onderbroken door momenten waarop Beyoncé zich even forceert om neer te dalen tot bij de gewone stervelingen. Ze knielt op het podium en laat een fan twee regels meezingen, ze bedankt ons met een schoolmeisjesglimlach om ‘naar haar te komen kijken’ en zo ‘haar droom te helpen waarmaken’. Zo’n scènes horen natuurlijk bij het leven van élke koningin.
Helaas berokkent die gespeelde nederigheid ook wat schade: Love on top, één van de lekkerste nummers uit haar catalogus, zingt Beyoncé zonder stomende begeleiding en haar stoottroepen maar met behulp van het mee kwelende publiek. Ook Crazy in Love moet er overigens aan geloven. Na een bezwerende en veel te trage aanloop, brengt Beyoncé amper één strofe van dat nummer op de pompende manier zoals we het allemaal kennen. Het moet zijn dat Beyoncé de enige ter wereld is die haar eigen monsterhit beu gehoord is.
De andere momenten waarop de show eventjes inzakt, zijn tijdens de beeld- en geluidsfragmenten die af en toe tussen de nummers worden gespeeld. Een hommage aan Prince stelt zo helaas niet meer voor dan het bandje op te leggen van Purple rain, terwijl alle videoschermen purper kleuren. Waarom die pauzemomenten? Wij kwamen om Beyoncé zélf voor de volle twee uur over het podium te zien denderen. Voor de kostuumwissels natuurlijk! Onze favoriet: een goudkleurig, nauw aansluitend pakje waarin het lijf van Beyoncé ons eraan herinnert waarom we onszelf twee keer per week richting fitness slepen. Wat een lijf.
Er was geen enkele reden te bedenken waarom ze fotografen de toegang tot het stadion verbood.
Zelfs na twintig jaar in de business is Beyoncé nog altijd een vrouw die – nu, ja – zelfs homo’s zouden willen opvreten – en een snelle blik op Grindr leert ons dat er een bovengemiddeld aantal van hen aanwezig is. Er was geen enkele reden te bedenken waarom ze fotografen de toegang tot het stadion verbood en enkel geautoriseerde foto’s verspreidde.
Politieke analisten waren vorige week diep onder de indruk van Michelle Obama’s speech op de democratische conventie in Philadelphia. Ook best leuk en aardig, hoor. Maar zij hebben natuurlijk Queen B niet gezien.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier