Balthazar krijgt Parijs aan de voeten en ontroert een tot de nok gevulde La Cigale – een van Frankrijk’s mooiste concertzalen – met een nagenoeg perfect concert. The Van Jets verzorgden het voorprogramma.
‘Les Belges’ zijn hot in Frankrijk. Op de dag van het uitverkochte concert in La Cigale wijdt Libérationin een heel mooi stuk twee volledige pagina’s aan Belgische youngsters als School is Cool, Lisa van der Aa en – vooral – Balthazar. En die belangstelling blijkt niet geveinsd: 900 tickets in voorverkoop en vroeg op de avond flink wat belangstelling voor voorprogramma The Van Jets (een uurtje later is de zaal reeds zo goed als uitverkocht). Maarten Devoldere maakte ooit deel uit van de live bezetting van de Gents-Kortrijkse ‘glampoppers’. Hij speelde elektrische piano toen die tijdens de tournee van hun eerste plaat onder meer op het Werchter podium stonden. “Dat was ongelofelijk”, herinnert Devoldere zich. Het was m’n eerste kennismaking met touren en meteen voor zo’n massa’s volk, meteen door de grote poort.
En dus mogen de Verschaeves en co op hun beurt door de grote poort La Cigale binnen. The Van Jets grijpen de kans met beide handen en bedanken ook met een strakke set die op overtuigende wijze het songschrijverschap van frontman Johannes etaleert. ‘Broken Bones’ gooit kushandjes naar Bowie en Blur en wij maken ons sterk dat ook gitarist Wolf’s kwaaie, Carlos Alomar-achtige gitaarintro bij ‘Bankers’ door de Thin White Duke op goedkeurend geknik zou worden ontvangen. Zeven nummers en dan gedaan, maar The Van Jetts laten het niet aan hun hart komen, Parijs is opgewarmd voor Balthazar.
Het is opvallend hoe de jonge Parijzenaars reikhalzend uitkijken naar dit concert. Je voélt de opwinding en de verwachting. Het welkomstapplaus en -gejuich zijn oorverdovend en reeds van bij het tweede nummer slaan de 1500 aanwezigen wild aan het feesten. De eerste twintig minuten van het concert zijn voorbehouden voor nummers uit ‘Applause’, de vorige plaat, en zetten nog maar eens in de verf hoe sterk dat debuut wel was.
Van bij het begin is er letterlijk elke seconde van dit concert – visueel of auditief – spektakel te beleven op het podium. We komen ogen en oren tekort voor de zich heerlijk in elkaar verstrengelende stemmen van Devoldere (ik zweer het u, over 10 jaar zullen pop-exegeten overal in Europa zich net als bij Lennon en McCartney het hoofd breken over wie nu precies wie is in bijvoorbeeld ‘Blues for Rosann’), de expressieve trance van drummer Kristof, die tijdens de bisronde zelfs met plankjes drumt, de gelaagde vierstemmige koortjes of de prachtige en gracieuze muzikale interpunctie van Patricia Vanneste’s toetsen en viool.
Het is wonderlijk om te zien hoe elk lid van de band zijn eigen kleine meesterwerkje schildert en hoe die prenten dan worden ingepast in het geheel. Als een muzikale Hockney. Neen, écht… Opvallend is ook het prachtig geproducete live-geluid, waarin élke nuance, elke punt, elke komma te horen zijn, en waarin de nuances heel mooi verschillen tussen de nummers uit ‘Applause’ en die van ‘Rats’. In ‘The Man who owns the Place’ schurken de stem en de lyrics van Devoldere zich behaaglijk dicht tegen die van Leonard Cohen aan.
‘Later’ en ‘Listen Up’ ontvouwen zich live in al hun grootsheid, maar hét hoogtepunt van avond, als we er één moeten kiezen, is het licht Dylanesk getinte ‘Sinking Ship’, dat bol staat van een soort van melancholische levensvreugde: uitbundig en droevig tegelijk. Een verslavende song, ook op plaat, waarbij je telkens weer de bijna onbedwingbare neiging voelt om te lachen en te huilen tegelijk.
En zo denkt La Cigale er ook over. Koppeltjes strengelen de handen in elkaar en de hele benedenverdieping verandert in kolkende massa. Voor ons is dit hét concertmoment van het jaar, want je beseft: dit is een scharniermoment: een wereldsong, een buitengewone plaat, een internationaal publiek dat zich massaal aan de voeten van de band gooit, een band die een volstrekt unieke sfeer weet te creëren … De laatste keer dat we zoiets meemaakten, was tijdens de Pocket Revolution Tour van dEUS, en ook in Parijs. In l’Olympia, het wat grotere zusje van La Cigale.
En niet toevallig zien we Christian Pierre, manager van dEUS én Balthazar hier uitbundig dansend een tweede jeugd beleven. A little bit of history repeating. Balthazar wordt groot, héél groot. Ze hebbener het talent, de discipline, de cultuur en de uitstraling voor. Maar laten we vooral niet op de dingen vooruitlopen. Met de beste plaat van het jaar onder de arm en in bloedvorm, spelen ze nog drie uitverkochte concerten in België. Wie er niet bij is mag daar nu al héél veel spijt van hebben.
Setlist Van Jets 1. Here comes the light
2. Broken Bones
3. Bankers
4. If I was your man
5. Mystify
6. Down below
7. The Future
Setlist Balthazar 1. The Boatman
2. Morning
3. I’ll stay here
4. Blues for Rosann
5. The man who owns the place
6. The oldest of Sisters
7. Sinking Ship
8. Sides
9. Lion’s Mouth (Daniel)
10. Listen up
11. Fifteen Floors
12. Later
13. Do not claim them anymore
Bissen
14. Any Suggestion
15. Blood like Wine
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier