De in de jaren ’90 zo verguisde eighties zijn weer helemaal terug. New Wavers Red Zebra en Aroma di Amore, producten uit de rockrally’s van respectievelijk 1980 en 1982, deden in Gent hun duit in het zakje.
Jeugdsentiment? Nostalgie? Niets van. Voor wie het nog steeds niet wist: de in de jaren ’90 zo verguisde eighties zijn weer helemaal terug. New Wavers Red Zebra en Aroma di Amore, producten uit de rockrally’s van respectievelijk 1980 en 1982, deden in Gent hun duit in het zakje.
Zanger Elvis Peeters van Aroma di Amore mag dan naar eigen zeggen niet al te gek zijn op revivals, toch lijkt zijn groep vandaag op volle toeren te draaien. Met ‘Ongehoord’ hebben ze zelfs pas een nieuwe plaat uit. Nu ja, nieuw is misschien wat veel gezegd. ‘Ongehoord’ bevat zowat elk nummer dat destijds in de kast bleef liggen. Een zoveelste poging tot reanimatie? Geenszins, want Aroma di Amore bewees in Gent met zichtbaar gemak dat de groep dezer dagen frisser is dan de oksels van K3. Het trio dat destijds de kern van de groep vormde: zanger Elvis Peeters, gitarist Fred Angst en bassist Lo Meulen staat nog steeds garant voor links geëngageerd amusement van de bovenste plank.
Aroma di Amore blijft zweren bij zijn minimalistische aanpak van weleer: bas, gitaar en een drumcomputer. Peeters zorgt voor de ‘finishing touch’ door onbedaarlijk op een cimbaal te meppen of helemaal loos te gaan op een bugel of een klarinet. Een gegeven dat de groep, op zijn zachtst uitgedrukt, een geheel eigen sound geeft. Tel daarbij het aangeboren talent van Peeters om zijn ietwat geschifte teksten in het publiek te spuwen, en je weet dat een concert van Aroma di Amore een uniek gebeuren is.
‘Man met engel’, een nooit eerder uitgegeven nummer zorgde door de intense voordracht van Peeters en de dreigende, repetitieve soundtrack van Angst en Meulen, voor een vroeg hoogtepunt in een set die nooit aan niveau verloor. Vooral richting finale werden alle registers opengetrokken met een sfeervol ‘Koekoek in de stad’. Het rockende ‘Zij is blij’ vormde de aanzet voor een knallende bisronde, waarin de perfecte covers (Devo’s Mongoloïd en Wire’s Heartbeat) overgingen in een verwoestende afsluiter: ‘Voor de dood’. Klasse!
Over de huidige relevantie van de tweede groep op de affiche, Red Zebra, is de laatste jaren heel wat meer gediscussieerd. Uberklassieker ‘I Can’t Live in a Living Room’ bombardeerde hen destijds tot vaandeldragers van de Vlaamse New Wave, en de platen die volgden zijn nog steeds klassiekers binnen het genre. Dat het zwaartepunt van de groep in die periode ligt mag wel duidelijk zijn. Na een eerste officiële breuk in ’86 kwamen de groepsleden vaak terug samen, maar nooit haalden ze de pieken van weleer.
Vandaag komt Red Zebra vooral als een goed geoliede machine voor de dag. De huidige bezetting telt nog drie leden uit de beginperiode (zanger Peter Slabbynck, gitarist Geert Maertens en drummer Johan Isselée), en is verder aangevuld met bassist Sam Claeys en gitarist Chris de Neve. Eén ding moet hen alvast worden meegegeven: veel sleet viel er in Gent niet te bespeuren. De trein werd op gang getrokken met ‘Agent Orange’, kwam al direct op kruissnelheid met het fantastische ‘The Ultimate Stranger’, en viel daarna nooit meer echt stil.
Wat opviel: Het gros van de set bestond wel degelijk uit oude krakers, hier en daar afgewisseld met veel meer richting punk neigend nieuwer werk (zie: ‘Spit on the City’).
Iets wat ons alleen maar kon bekoren: ‘Polar Club’, ‘Innocent People’, ‘Man Comes From Ape’ en ‘The Art of Conversation’, allemaal zijn ze nog lang niet over hun versheidsdatum heen en zorgden ze voor hoogtepunten. Vooral ‘I’m Falling Apart’ zorgde live voor een intens moment. Tegen het einde van de avond ging het dak er tijdens – hoe kan het ook anders – ‘I Can’t Live’ alsnog finaal af. Een geslaagde avond!
Jeroen Van Alsenoy
Info: www.new-wave-classix.be
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier