Echt verrassend kon je de passage van Alt-J in Werchter niet meer noemen. Wie de artrockband uit Cambridge al enkele keren live had gezien, wist ongeveer wat hij/zij mocht verwachten. Niettemin triomfeerde de groep van de eerste tot de laatste seconde. We aarzelen dus niet om voor haar prestatie het woord ‘perfect’ in de mond te nemen.
Enkele jaren geleden hadden we nooit durven te voorspellen dat Alt-J zo groot zou worden. Té avontuurlijk voor de mainstream, dachten we. Maar zie, het Britse gezelschap, dat met bouwstenen uit progfolk, elektronica, mathrock, dubstep en hiphop een onwaarschijnlijk origineel muzikaal bouwwerk heeft ontworpen, wordt dezer dagen door een groot publiek aan de boezem gedrukt. Ons geloof in de mensheid heeft er alvast een enorme boost door gekregen.
Ook nu weer veroorzaakten de songs van Alt-J allerlei tintelingen in je lijf en wisten ze in je gemoed onvermoede knopjes in te drukken. Wat de heren missen aan charisma, compenseren ze ruimschoots met hun muzikale durf, ideeënrijkdom en compositorische vernuft. Songs als ‘Fitzpleasure’, ‘Tessellate’ of ‘Something Good’ zijn inmiddels heuse klassiekers geworden en ze bezitten het vermogen de luisteraar minstens twee meter boven de grond te doen zweven. De meerstemmige koortjes, de onverwachte melodiewendingen, de originele ritmische structuren, de verrassende klankencombinaties, in Werchter kregen we ze allemaal te horen, tijdens een set waarin geen enkel zwak moment te bespeuren viel.
Alt-J kon bij de festivalgangers werkelijk niets verkeerd doen. De reacties na en zelfs tijdens de nummers waren ronduit extatisch, of het nu ging om het potige, rechtlijnige ‘Left Hand Free’ of het tot een volkshymne uitgegroeide ‘Matilda’. De liefde was wederzijds: geholpen door een glashelder geluidsbeeld, een prachtige belichting en smaakvolle visuals, steeg de groep zo ver boven zichzelf uit, dat prompt een eskader straaljagers werd uitgestuurd om haar weer op de begane grond te krijgen. De perfectie bestààt en op dit moment heet ze Alt-J. Aan de top van de muzikale avonturiers mag Radiohead zich stilaan zorgen beginnen te maken.
(Dirk Steenhaut)
DE SETLIST: Hunger of the Pine / Fitzpleasure / Something Good / Left Hand Free / Dissolve Me / Matilda/ (Guitar) / Bloodflood / Bloodflood Pt. 2 / (Ripe & Ruin) / Tessellate / Every Other Freckle / Taro / Warm Foothills // Lovely Day / Nara / Leaving Lara / Breezeblocks.
