Op zijn 32ste heeft hij al tien langspelers uit en ziet het er stilaan naar uit dat Alex G de overstap maakt van cultfiguur naar muzikale held van een nieuwe generatie. Waar we dat uit afleiden? Een uitverkochte AB, een publiek dat, zodra de man het podium betreedt, zijn naam scandeert en al zijn liedjes woord voor woord meezingt.
Alex G (voluit: Alex Giannascoli), maakte met zijn jongste plaat Headlights onlangs de overstap van Domino naar RCA, een major label dat blijkbaar wel brood ziet in zijn combinatie van folky Americana, indierock, psychedelia en powerpop. Zijn muziek, die vroeger vrij lo-fi aandeed, heeft duidelijk een upgrade gekregen. Ze klinkt vandaag dus iets gepolijster dan voorheen en is verrijkt met dameskoortjes, strijkers, elektronische noise en een gelaagde productie. Een enkele keer laat de zanger zijn stem zelfs vervormen door autotune. Maar op het podium laat Giannascoli zich nog altijd bijstaan door het vriendenclubje waarmee hij al eerder Belgische podia aandeed: gitarist Sam Acchione, bassist John Heywood en drummer Tom Kelly.
Headlights is niet alleen de persoonlijkste plaat die Alex G tot dusver heeft uitgebracht, ze geeft ook blijk van toegenomen zelfvertrouwen.
De artiest met Italiaanse roots, afkomstig uit een voorstad van Philadelphia, experimenteert al sinds zijn zeventiende met genres als punk en gothtechno. Niettemin was hij als muzikant en arrangeur ook al betrokken bij enkele lp’s van Frank Ocean, wat aangeeft dat hij in stilistisch opzicht niet voor één gat te vangen is. Sinds het begin van zijn carrière maakt hij op een slimme manier gebruik van het internet, en die strategie heeft hem geen windeieren gelegd: maandelijks wordt hij op Spotify gevolgd door zo’n negen miljoen luisteraars. Ook het publiek in de AB droeg hem op handen: honderd minuten lang, de volledige duur van zijn set, werd zowat alles wat hij deed door enkele honderden telefoons gefilmd.
Adoratie
Veel muzikanten zouden daar bloednerveus van worden. Alex G daarentegen bleef er, ondanks zijn cameraschuwe reputatie, onbewogen bij. Zelfs de vele kreetjes van adoratie, vooral van vrouwelijke fans, brachten hem niet van de wijs. Want zoals hij zong in Beam Me Up, één van zijn beste songs: ‘Some things I do for love / Some things I do for money / It ain’t like I don’t want it / It ain’t like I’m above it’. Wie jaren naar het succes heeft gehengeld, moet niet mopperen als de dobber eindelijk onder gaat.
Alle nummers uit Headlights kwamen in Brussel aan bod. Toch hield Alex G even goed rekening met de toeschouwers die hem al langer aan de boezem drukken en plukte hij met een zekere regelmaat uit oudere platen als Trick (2012) DSU (‘14), Beach Music (’15), Rocket (‘17), House of Sugar (’19) en God Save the Animals (’22). Zeker, regelmatig hoorde je echo’s van artiesten die voor zijn werk model hebben gestaan, zoals Guided By Voices (zie Gretel en Bug), Elliott Smith (Oranges) of Matthew Sweet. Maar Giannascoli deed er zijn eigen ding mee en wist met Runner, een radiohitje van enkele jaren geleden, of de rinkelende gitaarpop van Kicker, moeiteloos te overtuigen.
Muppets
In Brussel gaf Alex G aan dat hij zijn klanklandschap inmiddels heeft verbreed. In het catchy June Guitar haalde hij een accordeon boven, terwijl Afterlife werd versierd met een mandoline. Helaas waren niet alle nummers even memorabel en toen de artiest plaatsnam achter de keyboards zakte de set, met de ongein van Brick, een beetje in. Ook Blessing, waarin zijn zangpartij het midden hield tussen fluisteren en schreeuwen, hadden we liever geschrapt gezien. De finale was er echter één die gehoord mocht worden, dankzij het veerkrachtige Bounce Boy, het stuiterende Logan Hotel en het prachtige Spinning. In Immunity en de uitgesponnen afsluiter Headlights, ingegeven door het fictiewerk The Teachings of Don Juan van antropoloog Carlos Castaneda, gaf het snijdende gitaarwerk aan dat Sam Acchione echt wel het geheime wapen van de band was.
Uiteraard volgde er nog een hele resem bissen. Far and Wide klonk bijvoorbeeld als een musicaldeuntje op een walstempo, gezongen met een rare stem die het midden hield tussen Sinatra en The Muppets. Maar met oude, geestdriftig ontvangen publieksfavorieten zoals Sarah, Mary, Mis en Harvey, gaf Alex G aan dat zijn huidige succes zeker niet zomaar uit de hemel is komen vallen. Met Headlights, een lp waarop hij zo goed als alle partijen zelf heeft ingespeeld, toonde de man al dat hij nog altijd in staat is creatieve stappen vooruit te zetten. Als hij nu ook live nog een beetje consistenter wordt, mag hij van ons zeker een lange vakantie boeken in het plaatsje Toekomst.
DE SETLIST: Louisiana / Gretel / June Guitar / Runner / Real Thing / Beam Me Up / Afterlife / Oranges / Bug / Kicker / Brick / Blessing / Immunity / Logan Hotel / Is it Still You in There? / Bounce Boy / Spinning / Kute / Headlights // Far and Wide / Sarah / Mary / Mis / Animals /Harvey.