Onder de naam Dirg Gerner schuift producer Natureboy Flako zijn fluwelen stem en zijn tropische genen naar voren.
‘I’m you, I’m everyone, I’m no one/ I’m a simple man with thousand concerns’, zingt Dirg Gerner in het titelnummer, waarin je de harmonieuze zonnestraalperiode van The Doobie Brothers hoort, maar daaronder ook een aanstekelijk cumbiaritme.
Gerner is een pseudoniem van de Chileens-Duitse geluidsarchitect en audiotechnicus Dario Rojo Guerra, die naar eigen zeggen ‘de grenzen van sound onderzoekt door een prisma van kleurrijke synthetische geluiden’, zoals te lezen staat op zijn website. Hij is ook Natureboy Flako (en soms fLako), al meer dan een decennium klankentapper en beatbakker bedreven in zowel instrumentale/abstracte hiphop als exotisch getinte ambient, met remixes voor fijn volk als Kit Sebastian, Ebo Taylor en Oumou Sangaré op zijn cv. Hij gebruikte de naam Dirg Gerner overigens meer dan tien jaar geleden al, toen als gastzanger op een ep van Natureboy Flako.
De deels tropische genen die Gerner in de titeltrack in de strijd gooit, laten zich eveneens gelden in Tough Enough, dat scheurende gitaar en psychedelisch uitwaaierende strijkers combineert met een springerige socca-cadans, en in Ma Head High, vier minuten calypsopolonaise – van Beck naar Vampire Weekend, met een door patchoeli benevelde synthesizerbreak als tussenstation.
Zakt het tempo, dan stijgt de temperatuur: From Me to You, Didn’t You Know en Bumpy Ride zijn staaltjes mals gemasseerde maar slim gecomponeerde r&b waarin Gerner zijn fluwelen stemgeluid ten volle kan etaleren. Drie tracks op Simple Man zijn daarenboven gediend met de koperen glans van jazztrompettist Theo Croker.
Dirg Gerner nestelt zich met zijn niet zo simpele ziel in de vrije ruimte tussen de r&b van Gabriel Garzón-Montana, de bleekschetensoul van Jordan Rakei en de gladde funkpop van Steve Lacy. Duizend zorgen, dat lijkt nergens voor nodig.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
