Grijze haren, kinderwens en daddy issues: op zijn zevende album maakt Tyler, the Creator de balans op van het eerste deel van zijn leven.
Toen Tyler, the Creator in 2009 zijn eerste mixtape Bastard dropte, was hij een verbale hooligan van achttien. Een door seriemoordenaars geïnspireerde provocateur die het in de teksten van zijn debuut Goblin (2011) zo bont maakte dat hem de toegang tot het Verenigd Koninkrijk werd ontzegd. Vandaag is Tyler, the Creator niet alleen een excentrieke superster met twee Grammy’s in de kast en een eigen kledinglijn, maar ook een dertiger zoals een ander: iemand die de inventaris opmaakt en de hiaten in zijn leven telt. Yep, met Chromakopia is het vroegere enfant terrible van de rap toe aan zijn premature midlifecrisisplaat.
‘I’m gaining weight, I’d rather rest / The thought of children, it brings me stress’, contempleert Tyler in het tedere, semiakoestische rustpunt Tomorrow. Een grijs haar hier, een rimpel daar, bedenkingen bij carrière en nalatenschap: de symptomen van (bijna) midlifers zijn (bijna) altijd dezelfde. Maar deze jongen hééft de Ferrari al: ‘All I got is photos of my ‘Rari and some silly suits.’ Dus vult Tyler de leemte met flinke geuten paranoia en contradicties.
In het soulvolle Hey Jane doet hij een gevoelig boekje open over een ongewenste zwangerschap, wat dan weer haaks staat op de uitgelaten r&b-bravoure Darling, I waarin hij de monogamie afzweert: ‘Nobody could fulfill me like this music shit does / I’ll be lonely with these Grammy’s when it’s all said and done.’ Het folky Judge Judy is deels liefdesverklaring en deels afscheidsbrief, waarbij niet helemaal duidelijk is welk perspectief Tyler nu zelf vertolkt. Misschien wel beide. ‘Pair of paranoia / Feel it in my aura’, klinkt het in de single Noid, over een potige riff van de Zambiaanse rockband Ngozi Family.
De stem van Bonita Smith, alias mama The Creator, is prominent aanwezig op het album. Tijdens Like Him voeren zij en Tyler een dialoog over zijn afwezige vader, begeleid door pianopathos. Met Rah Tah Tah schiet het testosterongehalte de hoogte in: ‘The biggest out the city after Kenny, that’s a fact now!’ Tyler plaatst zich boven snerpende synths en brullende bassen naast Kendrick Lamar, ook een rapper uit LA met daddy issues. Noem Chromakopia gerust Tylers versie van Lamars Mr. Morale & the Big Steppers. De openhartige plaat waarop hij in de spiegel kijkt en niet zeker weet of hij nu wel of niet een masker draagt.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
