Werelden kunnen botsen, ze kunnen ook samensmelten, zo bewijzen Ali Sethi en Nicolás Jaar.
Op het eerste gezicht hebben ze weinig gemeen, Ali Sethi en Nicolás Jaar. Sethi is een in traditionele Hindoestaanse muziek geschoolde Amerikaans-Pakistaanse zanger, Jaar een Amerikaanse electronica- en danceproducer met Chileense roots. Maar op Intiha smelten hun twee werelden samen tot één mythische kosmos.
Als een naar de VS verkast queer persoon die in het Urdu Zuid-Aziatische liefdessonnetten vertolkt, is Sethi sowieso een buitenbeetje. Puristen fronsen ook de wenkbrauwen wanneer hij Hindoestaanse raga’s en Punjabi folk met westerse arrangementen en popinvloeden kruist. Vorig jaar scoorde hij een wereldhit met Pasoori, een nummer dat Indiase en Anatolische elementen combineert met een reggaetonbeat. De carrière van Nicolás Jaar loopt evenmin over de geijkte paden. Hij kreeg voet aan grond in de clubscene, maar zet de minimal techno van Ricardo Villalobos op gelijke hoogte met de ethiojazz van Mulatu Astatke. Wanneer hij geen conceptuele ambient maakt, producet hij een album voor FKA Twigs of geeft hij workshops op de Westelijke Jordaanoever.
De twee delen een fascinatie voor recontextualisering, het fluïde karakter van identiteit en midden-oosterse mystiek – denk bij dat laatste aan Darkside, Jaars trancerockproject. Intiha is deels opgebouwd rond herwerkte loops uit Jaars album Telas (2020), aangevuld met nieuwe digitale soundscapes en door Sethi mantra-achtig gezongen citaten uit eeuwenoude poëzie. In de liquide, twinkelende percussie van Nazar Se echoot de electro-organische synthese van Jaars debuut Space Is Only Noise (2011). Het van Indiase ritmes naar woestijnblues naar industriële techno laverende Muddat heeft raakpunten met Darkside en Against All Logic, de meest dansbare gedaante van Nicolás Jaar.
Maar het is in tracks als het met distortion bestookte Chiragh, het hypnotiserend wriemelende Dard en het als door sterrenstof walsende Dono Jahan dat hun symbiose zich in volle glorie toont. Hier ontstaat tussen het smachtende timbre van Sethi en het soms brute en dan weer minimalistische sounddesign van Jaar een nieuwe dimensie, tussen hemel en onderbuik.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
