Op ‘Sundown’ croont Eddie Chacon zacht over zijn existentiële smart

Eddie Chacon heeft geen twintig jaar op de juiste producer gewacht om het dan maar bij één comebackplaat te laten.

Twee albums maakte Eddie Chacon (59) als de helft van het neosoulduo Charles & Eddie, maar enkel de wereldhit Would I Lie to You? uit 1992 leeft voort. Daarna bouwde hij een carrière uit als modefotograaf, en liet hij als producer in het dark-discoduo The Polyamorous Affair het zingen over aan zijn vrouw Sissy Sainte-Marie.

Pas toen de Californiër kennismaakte met de van Frank Ocean en Solange bekende producer John Carroll Kirby voelde hij zich geroepen om zijn hunkerende, intussen van een mooi patina voorziene soulstem weer buitenshuis te laten weerklinken. Chacons meditatieve solodebuut Pleasure, Joy and Happiness (2020) was een oase van bescheidenheid en zacht gecroonde emotie waarmee hij zich prompt weer op de kaart zette.

Sundown gaat moeiteloos op dat elan door. Weer schreven Chacon en Kirby samen acht liedjes, maar door de inzet van echte drums en percussie in plaats van computerritmes doen die fluweliger aandoen. Matigheid is nog steeds het credo, maar je hoort hoe Kirby de arrangementen voorzichtig uitdiept met zijn eigen knusse Fender Rhodes-partijen en wolkerige synths. Extern personeel laat hij toefjes saxofoon, fluit en trombone aandragen.

Step by Step en Same Old Song baden in een gelijkaardige stralingsgloed als Roy Ayers’ Everybody Loves the Sunshine – een nummer dat Chacon eind vorig jaar nog in zijn vinylplaylist zette voor de LA-boetiek van Dries Van Noten. Plaatkant twee vat aan met de luchtige aperofunk van Holy Hell. Dat Chacon en Kirby lang in de ban verkeerden van Pharoah Sanders’ spirituele spacejazzcompositie Greeting to Saud blijkt uit Haunted Memories: een lap muziek zonder intro of outro, refrein of strofes, maar mee opstijgen richting troposfeer zúlt u.

Let wel: veel pleasure, joy of happiness betuigt Chacon ook deze keer niet. Met bondige, associatieve teksten ventileert hij het mysterie van de existentiële smart en zwaarmoedigheid die ons allemaal wel eens bekruipen. Niet panikeren, adviseert Chacon vrijblijvend, want zijn tussen pijn en vredigheid dwalende zangstem lijkt instinctief naar het evenwicht te zoeken. Logisch dus dat de eerste song (Step by Step) en de laatste (het dobberende The Morning Sun) fungeren als boekensteunen van hoop en positivisme voor alle somberheid ertussen.