Voor een veterane van de r&b en neosoul kun je de Britse zangeres Rosie Lowe bezwaarlijk bekend noemen. Daar kan nu verandering in komen.
Ondanks veel internetgezoem rond haar Right Thing-ep (2013) en twee platen op het Wolf Tone-label van Adele-producer Paul Epworth is Rosie Lowe nooit mee opgepikt geraakt in de hype rond avant-r&b van de jaren tien, die van FKA Twigs wél een vaste waarde heeft gemaakt.
Nochtans had de zangeres en songschrijfster uit Devon van meet af aan een flirterige combinatie van atmosferische soul en downtempo r&b te pakken, aangezwengeld met electro, jazz en pop. Haar sobere verweving van diepe texturen en dito zielenroerselen leverde Rosie Lowe vergelijkingen met Erykah Badu en James Blake op. Ook Elton John wierp haar een pluim toe. Aan waardering dus geen gebrek, al kon je soms eens pruttelen over een teveel aan sérieux en eenvormigheid.
Ook op Lover, Other laat Lowe zich helemaal in een bad van introspectie glijden, piekerend over wie ze is als mens en minnares. Dramatisch spartelen doet ze daarbij niet. Uitingen van twijfel, spijt of geborgenheid rondt ze bedaard naar beneden af, alsof ze die op een gezellig zomeravondje onder intimi deelt, tussen de refills met rum of rosé door.
De koorzang waarmee de plaat is gelardeerd (een interesse waarrond Lowe drie jaar geleden nog de mooie miniplaat Son maakte, samen met pianist Duval Timothy) bevestigt die harmonieuze stemming. Dat doen ook het jazzy briesje van Walk in the Park, de romige blazers en microdoses electronica die zich doorheen Out of You wriemelen en het bossanovaritme waarop Gratitudes dobbert.
In haar rollen als zangeres, songschrijfster én coproducer streelt en verleidt Rosie Lowe hier dat het een aard heeft. Al betekent dat niet dat het Lover, Other aan pit ontbreekt. Het ludieke Bezerk trekt samples en stuiterende boombapbeats naar zich toe, en in het house-achtige Something knetteren de handclaps en hihats. Ook al verstoort dat bizar genoeg de vredige ambiance niet.
Als we dan nog wat symfonische versiersels en futuristische funkklompjes aanstippen, wordt het klankenpalet op papier wel heel breed. Des te verbluffender is het daarom dat Rosie Lowe toch het evenwicht en raffinement bewaart. Lover, Other schuift van hieruit rechtstreeks door naar de eindejaarslijstjes.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
