Le nouveau Guy is gearriveerd: gezonder, droger, gelukkiger. Soms is Dit is Guy daarom wennen.
‘Bericht gewist.’ Twee woorden die de toon zetten op de albumversie van Gorik Pt. 1, de single uit zijn debuutalbum Wie is Guy? (2019), waarop Zwangere Guy de vuile was van zijn gehate stiefvader buiten hing. Een brief aan zijn moeder, die hij ‘al fucking vier jaar’ niet ziet. Deels gebalde vuist, deels uitgestoken hand, zette de single Gorik van Oudheusden op de kaart als de rapper die de rake woorden en de vlijmscherpe ontleding van zichzelf en zijn omgeving niet schuwt. De ket die vanuit de Brusselse goot naar de sterren keek, en zo hard vlamt dat hij zichzelf soms voorbijloopt. En nu is er Gorik Pt. 2.
‘Sorry,’ zegt Guy tegen zijn mama, ‘dat ik bekende dat ik vol zat met haat.’ Door alle pijn uit te kieperen op straat maakte hij de verzoening niet makkelijker, beseft hij nu. Net als deel één is Gorik Pt. 2 een bedachtzame biecht, deze keer met piano, een vleugje Frans chanson, én een happy end. Want dit is Guy nieuwe stijl, ‘een hot-yogaënde, niet-alcoholverzettende, intermittent vastende, zelfbewuste, mindful therapie volgende jonge vader’, zoals hij eind 2024 in een dagblad schreef. Papa ZG, nu ook van een éénjarige dochter. Zaza, heet de spruit, zo leren we uit Lege fles. Over de pompende cadans van Chuki Beats vertelt Guy dat hij de helft van zijn vrienden verloor, nadat hij omhoogklauterde uit de bodemloze alcoholput. Maar zal hij ook fans kwijtspelen, nu getransformeerde Guy zijn grote mond niet meer met spraakwater spoelt?
Het is wennen, om de sloophamer van talloze AB’s en festivalpodia te horen rappen over bidden en rustig in jezelf keren, zoals in de titeltrack. Maar het moet er ook niet altijd vingerdik op zitten, zoals blijkt uit Papucho, een van ZG’s beste flows ooit. Tijdens Monkey Mind brengt hij de verlichte levenslessen in balans met af en toe een sarcastische knik in de stem (en claxons!). We gunnen de man zijn sentimentele dagdromen in Stoned & beneveld, maar op zijn best is hij in Leven beter, wanneer er toch eens twijfel en frustratie door zijn roze wolk schemert.
En dan zijn er de twee politieke uppercuts, Vecht voor papier I en II. Ook dat is papa worden: met nog meer bezorgdheid de platformen en politici gadeslaan die haat en polarisatie zaaien. Even in het midden laten of dat per se over een vrijblijvende sample van Channel Zero moet, want het is tijd voor ons besluit: le nouveau Guy, 30 kilo lichter, maar nog altijd gulzig, nog altijd cent pourcent ‘zijn eigen’.
