Is iets wel écht verdwenen, als het nog in de herinnering voortleeft? Rond die vraag componeerde Zach Condon van Beirut de betoverende songsuite A Study of Losses in opdracht van een Zweeds circus.
De Amerikaan Zach Condon maakte in 2006 meteen indruk met zijn debuut als Beirut, Gulag Orkestar, waarop hij indiepop met balkanfolk en mariachiklanken vervlocht. Ook op zijn latere platen schiep de multi-instrumentalist een intieme, ongrijpbare wereld waarin vaak zowel historische als geografische lijnen kriskras door elkaar lopen.
Twee van Condons inhoudelijke stokpaardjes zijn leemte en verlangen. Laat dat nu ook centrale thema’s zijn in Verzeichnis einiger Verluste van de Duitse auteur Judith Schalansky (bij ons vertaald als Inventaris van enkele verliezen). Toen het Zweedse hedendaagse circus Kompani Giraff uit die roman een nieuwe voorstelling – A Study of Losses – wou distilleren, klopte het bij Condon aan voor de muziek.
Gevonden vreten voor de oermelancholicus. Maar Condon maakte niet zomaar verklankingen van Schalansky’s met fantasie en magie doorspekte verhandelingen over de uitgestorven Kaspische tijger, de luttele overgeleverde gedichten van Sappho of de werkloze Greta Garbo die in de jaren vijftig door New York dwaalde.
Liefst achttien songs schreef hij, een kleine helft daarvan instrumentaal. Met zijn typische, zoetvloeiende stem piekert Condon over hoe onafwendbaar vergankelijkheid is, of vat hij de vlaag van troost wanneer uit fantoompijn nieuwe verbondenheid groeit. ‘What brought me now, here to Rome / One last chance to feel less alone’, zingt hij in Villa Sacchetti, naar het vergane 17e-eeuwse landhuis.
De instrumentale stukken, waarvoor Condon een strijkkwartet naar de studio sommeerde, zijn genoemd naar maanzeeën. Alleen al de namen, Oceanus Procellarum, Mare Serenitatis of Mare Tranquillitatis, laten droombeelden ontstaan zoals de boeken van Jules Verne dat vroeger deden.
Met pomporgel, ukulele, koorzang, accordeon, trompet en glockenspiel schept Zach Condon een tussen kamermuziek, indiefolk en barokke pop schipperend klankbeeld dat fans van The Magnetic Fields en Sufjan Stevens meteen in hun hart zullen sluiten. Vreemde eenden in de bijt zijn het op synthmodulaties dobberende Guericke’s Unicorn en het ietwat naar Kraftwerk overhellende Ghost Train. Frisse nieuwe ideeën zijn dat, en extra hinten naar wat u bij het luisteren naar A Study of Losses weer door het hoofd zal flitsen: elk einde baart een begin.
