Het is het lot van zowat elke blanke, in het VK gevestigde zangeres die zich op soul van de oude stempel toelegt, maar vergelijk debutant Nia Wyn toch maar niet te snel met Amy Winehouse.
Ja, er zijn parallellen met Amy Winehouse. Een op jonge leeftijd ontwikkelde liefde voor Billie Holiday, bijvoorbeeld. Een platencollectie vol sixtiesgeluiden uit Detroit en Memphis. Maar er zijn ook verschillen, groot genoeg om Wyn te waarderen om haar eigen, unieke kwaliteiten.
Niet Londen maar Llandudno is de thuisbasis van Nia Wyn, een pittoresk kuststadje in het zuiden van Wales. Opgroeien was er niet makkelijk voor de zangeres, die als kind worstelde met mentale problemen. ‘It’s so hard to be told you’re too much / When you’re so scared of your soul being crushed’, bekent ze in opener Start Again, over een bitterzoet aangezwengelde groove à la Durand Jones & The Indications (gitarist Blake Rhein is coproducer van de plaat). ‘Sometimes I catch myself trying make the room laugh / ’Cause I was once the joke that they laughed at in class.’ Ook in de titeltrack zalft Wyn oude wonden met een blijmoedig hinkelend tempo, en door er troostende strijkers over te smeren: ‘It twists and it turns, and it aches and it burns / Am I not made for this world? / I knew it since I was a little girl.’
Net als Amy heeft Nia Wyn de drankduivel diep in de ogen gekeken. Met dat verschil dat de Welshe op haar debuut kaarsjes brandt voor haar huidige, nuchtere zelf, in het bluesy Happy Anniversary. Met opgeheven hoofd als queer vrouw door een vijandige wereld navigeren is het onderwerp van Your Team en It’s My Business, een warme cri de coeur met bijdrage van The Harlem Gospel Travelers, het queer gospeltrio dat onlangs nog op de rode loper stond te blinken (letterlijk!) met een Grammy-nominatie op zak. ‘You say you’re only tweeting / But I see history repeating / Brianna showed us that murder don’t retract’, zingt Wyn over het haatklimaat dat in 2023 leidde tot de moord op het 16-jarig trans meisje Brianna Ghey in het noorden van Engeland.
Gitaar speelt Nia Wyn al sinds haar negende, inspiratie vond ze in de soul van Stax en Motown, maar ook bij Bob Dylan en Elliott Smith. Ze timmert al enkele jaren aan de weg en vond in Paul Weller een vroege supporter. Behalve dat ze haar eerste worp in eigen beheer uitbrengt in plaats van op een groot label (hebben ze de oorworm Paranoid niet goed geregistreerd?) ligt er Wyn niets in de weg om van 2025 haar jaar te maken.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
