Met ‘This is what I mean’ trekt Stormzy te opzichtig door zijn tranendal

Drie jaar nadat hij de koning van de Britse rap werd, valt Stormzy op de knieën voor het altaar van het pathos en het sentiment.

‘Ik hoef eigenlijk niet meer te dromen: ik heb mijn iconische moment al gehad’, aldus Stormzy, toen hij eind 2019 verslag deed van het wonderjaar waarin hij als eerste Britse artiest van Afrikaanse origine ooit Glastonbury mocht afsluiten. Hij stond ook op de cover van Time, scoorde drie nummer één-hits en vierde de release van zijn tweede album Heavy Is the Head, dat eveneens bovenaan de charts piekte. De Britse rap had een onbetwiste koning, en hij luisterde naar de naam Michael Ebenazer Kwadjo Omari Owuo Jr.

Stormzy veroverde de troon met een combinatie van temperament en engagement. Wie bij de Londenaar dus vooral denkt aan confessies over zijn criminele verleden, pittige duels met vijandige MC’s, politieke statements en ontvlambare knallers als Vossi Bop en Big for Your Boots, zal van een kale reis terugkomen. Het miezert in het hart van Stormzy, en op This Is What I Mean maakt snedige grime plaats voor malse r&b, klassieke piano, bezadigde afrobeats en een overdaad aan koren.

Het begint veelbelovend, op zijn Stevie Wonders, met het warme orgel, de elektrische jazzgitaar, spoken word en de zachte zang van Fire + Water, dat uitmondt in een gospelfunkfeestje. De titeltrack is wat we van Stormzy verwachten: groots opgezette grime met symfonische effecten uit de trukendoos van een blockbuster. Maar in Firebabe en Please, een ronduit kleffe ballad en een sentimentele smeekbede op piano, floepen de theelichtjes aan. Nog meer als ziel vermomde pathos trekt een stroperig spoor door Hide & Seek en de holle devotie van Holy Spirit. Weke plekken in een brok graniet: ze mogen er zijn, maar overdrijven is overdrijven.

Ons optrekken uit het tranendal – al die potsierlijke watermetaforen ook – doen we met My Presidents Are Black, dat op de soultrein in de wagon van het oude Outkast wipt, en Need You, tropisch getinte smoothness die erin slaagt Wham! succesvol te binden met Frank Ocean. Stormzy heeft zijn eigen referenties: ‘I think I’m Kanye mixed with Donny Hathaway’, klinkt het. Hij vergelijkt zich ook met zijn maatje Ed Sheeran. Flippen als de eerste doet hij (nog) niet – al hebben sommige teksten wel een vies geurtje. Zingen als de tweede kan hij bij lange niet. En de derde? Die wil hij iets te graag zijn.