José González swingt in peignoir op het familiale ‘Local Valley’

Een tafelspringer zal de minzame José González nooit worden, maar in de details van zijn nieuwe plaat Local Valley weet hij zijn kunst pakkend genoeg te houden.

‘En daarmee hebben we ieders dag weer goedgemaakt’, zei een radiopresentator na Heartbeats, de toenmalige single van José González, op een doordeweekse ochtend in 2006. Elke keer als je naar die cover van The Knife luistert, begrijp je weer beter waarom González wordt gezien als een medium dat zijn muziek, puur en zalvend, zonder omweg naar het hart van de luisteraar leidt. De Argentijnse Zweed is nooit ver afgedwaald van die sobere esthetiek, zachte stem en gedempte nylonsnaren. ‘Ik voel me behaaglijk in mijn stijl, genoeg om af en toe wat andere invloeden aan het palet toe te voegen’, beaamde hij onlangs.

Zo biedt González zelf een prima samenvatting aan van Local Valley, zijn eerste plaat sinds 2015 – een periode waarin hij voor het eerst vader werd. Zoals gewoonlijk vloeien herkenbaarheid en herhaling hier samen tot je af en toe alarmerend dicht in de buurt van een kabbelend beekje komt. Maar El invento wordt alvast sterk ingezet, volledig in het Spaans gezongen en daarmee een publiekelijke primeur voor González. God is een vondst van de mens en niet omgekeerd, antwoordt hij op de levensvragen die de geboorte van zijn dochtertje in hem losmaakten.

Als je González op dit werk al op een klemtoon kunt betrappen, dan op hoe humanistisch hij is ingesteld. Je moet al behoorlijk knel zitten in een extreem gedachtegoed om de samenhorigheid waaraan Visions een ode is te loochenen. Of om bij de wijze, romantische kijk op ons korte aardse bestaan in En stund på jorden (oorspronkelijk van de Iraans-Zweedse singer-songwriter Laleh) in egocentrisme te volharden.

Tussendoor doen songs als The Void en Horizons als vanouds je ter plekke een peignoir omslaan en in huiselijke behaaglijkheid wegzakken. Niet mis, maar boeiender is hoe een stuwende toearegcadans zich meester maakt van Head On en Valle local, nummers die getuigen van een eenmalige jamsessie met de Nigerese gitarist Bombino. Ook Tjomme en Swing laten zich opmerken door een ritmische basis en poëtische gitaarkrullen. In dat laatste nummer zingt levensgezellin Hannele Fernström mee, die ook de hoes ontwierp.

González haalt op Local Valley zowel Zweeds als Spaans boven, maakt van Lilla G een vrolijk kinderwijsje en laat het vogelgekwetter rond zijn nieuwe plattelandswoonst enkele keren doorklinken. Een vredige, familiale plaat.