In de moestuin van Peter Gabriel met zijn langverwachte plaat ‘I/O’

Was de nieuwe plaat van Peter Gabriel een wachttijd van twee decennia waard? Mjazeker.

Toen in 2002 zijn vorige reguliere studioplaat Up verscheen, maakte Gabriel al gewag van een snelle opvolger die I/O zou heten. Dat liep dus anders. De Brit dolde liever eerst met covers en later orkestrale bewerkingen van oud werk, en ordende zijn lades met soundtrackwerk en b-kantjes. Bovendien staan perfectionistische muzikanten met een eigen studio niet bekend om hun hoge productie. Ook het familieleven kwam ertussen.

Zo doet Peter Gabriel fluitend zijn zin, scharrelend als een gepensioneerde in zijn moestuin. Bij elke volle maan een nieuwe song lossen? Die twaalf singles van 2023 bijeenharken op een plaat die in drie mixen te koop is? Toe maar. U zult het verschil tussen de Bright-Side en de Dark-Side Mix alvast verwaarloosbaar vinden, maar Gabriel vond zo’n geintje wel ‘leuk voor de nerds’. Waarmee hij tevens voor zichzelf sprak.

Nochtans: zo cutting edge als Björk is Gabriel nu ook weer niet. Met I/O biedt hij een uitgekiende symbiose van (orkestrale) instrumentatie en elektronica, gemaakt met een bewonderenswaardige zin voor detail, zij het in dertig jaar nauwelijks veranderd. Opa-artpop? Af en toe wel. Het door koperblazers aangevuurde refrein van Olive Tree had van Gabriels vroegere Genesis-collega Phil Collins kunnen zijn. Al levert het wel een welkome lichte toets.

In de breedste zin gaat I/O over hoe ook de moderne mens nog steeds orde en zingeving aan de chaos probeert te onttrekken. Als techfanaat spiegelt Gabriel ons voor hoe we met data onze levenskwaliteit kunnen verbeteren, in de fraai meanderende funkpopintro Panopticom. Hij staat stil bij rechtvaardigheid (The Court) en de levenskracht van het universum (I/O). Daarnaast filosofeert hij over ouder worden (So Much), zijn overleden moeder (And Still) en de moed om vergiffenis te schenken (Live and Let Live).

Dynamische songs zoals The Court en Road to Joy (dat DNA deelt met Gabriels ninetieshit Steam) staan naast de mijmermomenten And Still of So Much. Dat zorgt voor variatie, al geldt dat ook voor de songkwaliteit. Wat meer spanning en bondigheid hadden deze comebackplaat deugd gedaan. Toch mogen we I/O een hoopvol werk noemen, zowel inhoudelijk als voor de rest van Peter Gabriels carrière. Want wat we nog niet hadden gezegd: zijn volle, zuivere stem is vrijwel onaangetast gebleven.