Melanie De Biasio doorbreekt zes jaar stilte met een magnum opus over de tijd, reizen, en reizen door de tijd.
Het vierde album van Melanie De Biasio – het vijfde, als je de 25 minuten van Blackened Cities (2016) meetelt – is een trip. En niet alleen omdat de Waalse steeds verder afdwaalt van de jazz richting de minimalistische soundscapes, de ambient en de bluesy postrock die sinds Blackened Cities en Lilies (2017) steeds nadrukkelijker haar klankpalet bepalen. Het is ook een trip waarin de zangeres in de voetsporen treedt van haar Italiaanse grootouders op hun migratieroute richting België. Il viaggio is een queeste naar muzikale en spirituele vernieuwing.
Die reis begint in Lettomanoppello, het pittoreske bergdorpje in de Abruzzen waar De Biasio opnames maakte van kerkklokken, klaterend water, blaffende viervoeters en Ciccopeppe, een lokale man die er ooit verbannen werd, in Marcinelle zijn arbeidersgeluk ging beproeven maar later terugkeerde naar zijn geboortestreek. In zijn verweerde vertelstem, waarmee Lay Your Ear to the Rail opent, hoorde De Biasio ‘een echo van de hele mensheid’. Met idyllische field recordings en bas- en andere dreunen capteert ze de slingerbeweging tussen het aards paradijs en het industriële vagevuur. Ook Nonnarina (met solitaire cello, akoestische gitaar en gehuld in synthnevels, gezongen in het oude huis van haar overleden grootmoeder) en We Never Kneel to Pray (bespikkeld met vogelzang en piano, door De Biasio oorverdovend gefluisterd) spelen zich af op het kruispunt tussen sacraal en onheilspellend, waar spoken uit het verleden samenvloeien met schaduwen uit het heden. Drie songs op Il viaggio zingt De Biasio in de taal van haar voorouders. Mi ricordo di te grijpt daarvan het meest naar de keel. Alsof Angelo Badalamenti himself is verrezen om de zangeres te helpen graven naar haar wortels.
Het album, een dubbelaar, bereikt zijn eindbestemming met twee, elk rond de twintig minuten afklokkende semi-instrumentale tracks. ‘We are grand and insignificant perfections’, klinkt het in The Chaos Azure. Klopt, maar weinigen maken meesterwerkjes zoals deze donna universale.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
