Dankzij Big Thief zou de obscure Amerikaanse singer-songwriter Tucker Zimmerman, die al vijftig jaar in België woont, alsnog bekend kunnen worden.
Het was de liefde die Tucker Zimmerman begin jaren zeventig in België deed belanden. Dat, en het feit dat hij door het ontlopen van zijn legerdienst – en dus Vietnam – niet meer naar de VS terug kon. In 1969 was zijn debuut verschenen, Ten Songs by Tucker Zimmerman, opgenomen in Londen met producer Tony Visconti. David Bowie, die daar toen rondhing, was zo geraakt door Zimmermans poëtische, humanistische folkblues dat hij die lp in 2003 bij zijn 25 alltime favorieten rangschikte.
Bekendheid heeft Tucker Zimmerman nooit kunnen schelen. Hij was al blij dat hij liedjes kon schrijven, optreden, en af en toe een plaat kon uitbrengen. Tot hij twee jaar geleden in Stockay-Saint-Georges (nabij Luik) een mail kreeg van Big Thief-frontvrouw Adrianne Lenker. Of hij met de groep wilde toeren als voorprogramma? Lenker was enkele jaren eerder als een blok gevallen voor Zimmermans plaat Square Dance (1980), ‘omdat hij je doet lachen en huilen in dezelfde ademteug’.
Beide partijen hebben hun samenwerking nadien voortgezet in de studio. Het resultaat is Dance of Love, een tros nieuwe Zimmerman-songs met Big Thief als begeleidingsband en Lenker als duetpartner. Je krijgt bedaarde schommelstoelamericana waarin Zimmerman – ooit praktiserend waarzegger – alle levenswijsheid uitstrooit die hem te binnen schiet. Zo predikt de kosmische country van Lorelei positiviteit, en bejubelt het verstilde Seasons het simpele wonder van het bestaan.
Maar ook voor zotheid draait de tachtiger zijn hand niet om. ‘Dress me up in an automobile/ And drive me around like a car’, luidt zijn aansporing in The Idiot’s Maze. Wat is gekte eigenlijk? Die vraag is een rode draad door Zimmermans catalogus.
Spontaniteit is een ander kenmerk van dit album. Staaltjes daarvan zijn het charmant zwalpende Leave It on the Porch Outside – met vrouwlief Marie-Claire als eerste stem en de hele bende in een processie achter haar aan. The Ram-a-lama-ding-dong Song is dan weer een losse interpretatie van de doowopsong Who Put the Bomp (in the Bomp, Bomp, Bomp) uit 1961.
Zo doet Dance of Love heel go with the flow aan. Precies het advies dat een dankbare en menslievende Tucker Zimmerman ons toestopt in Don’t Go Crazy (Go in Peace). Zing het met hem mee.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
