Beurstips durven we u niet te geven. Maar we weten wel dat elk nieuw exploot van Cameron Winter en zijn Geese meer oplevert dan het vorige.
Niet dat we de andere drie leden van de New Yorkse band Geese willen tekortdoen. Alleen nemen we voor ons pleidooi naast de twee eerdere groepsplaten Projector (2021) en 3D Country (2023) ook Cameron Winters solodebuut Heavy Metal van eind vorig jaar mee. Zo stilistisch verschillend als die drie lp’s zijn (van zigzaggende postpunk via half uit de hengsels hangende countryrock naar een ongeslepen singer-songwriterdiamant), zo consequent opwaarts gaat de kwaliteitscurve.
Dat Getting Killed die trend moeiteloos voortzet, noopt al meteen tot een zinderende gedachte: waar gaat het naartoe voor deze laconieke bende van nog altijd maar prille twintigers? De titel vat het sarcasme, de angst en onzekerheid waarmee de vier tegen de actualiteit aankijken. Hun songs zijn daar een even abstracte als directe reactie op. Zo komt de chaotische opener Trinidad slaapdronken en met zwalpende trompetten van de trap gestommeld. Het kabaal waarmee Winter in ware doodsangst ‘there’s a bomb in my car!’ tiert, breng je met tegendraadse knakkers als The Pop Group en Captain Beefheart in verband.
Volgens het credo van onvoorspelbaarheid dat Geese aanhangt, is de rest van het aanbod totaal anders. Cobra en Husbands, bezadigde songs die op Heavy Metal hadden kunnen staan, glijden zonder noemenswaardige incidenten voorbij. Hoewel: het gekraai van Cameron Winter zal nog altijd niet iedereen kunnen bekoren. Maar dat hij branie te over heeft, staat buiten kijf.
De opwinding piekt bij het door een sample van een Oekraïens koor aangedreven titelnummer en de doldraaiende groove van 100 Horses, die Winter op gang trekt met de bizarre aansporing ‘All people must smile / In times of war.’ Het is niet voor het eerst en ook niet voor het laatst dat je fronst bij wat hij zoal uit zijn onderbewuste laat stromen.
Plaatkant twee laat zich vervolgens bijna volledig met ‘wauw’ samenvatten. De rammelende, sjamanistische vaart van Bow Down verzoent Radiohead met Talking Heads. Single Taxes is een melodieus rinkelend juweel. Alle wendbaarheid en esprit klotsen tot slot samen in het tribalistische, hemelbestormende Long Island City Here I Come, waarmee drummer Max Bassin zichzelf en de groep zowat het delirium in tikt. Zeg het voort: Geese is een van de strafste en gretigste jonge bands van het moment.
