Op haar vijfde album is Doja Cat aan een leven als vlijende kitten toe, kirrend in een galmend eightiesbad.
Doja Cat had er eigenlijk geen twee keer over nagedacht, toen ze in 2018 ’s avonds laat, gekleed in een pyjama met koeienprint, aan de slag ging met een sample van jazzgitarist Wes Montgomery en het programma Photo Booth op haar Macbook. De toen 22-jarige zangeres en rapper stak frietjes in haar neusgaten, pleurde wat gifs uit anime en videogames op de geïmproviseerde greenscreen, en debiteerde diepzinnig, koe-gerelateerd proza als ‘you a calf, bitch, you my daughter / I ain’t bothered, get slaughtered / Got the methane, I’m a farter’. Wat begon als een onnozele freestyle op Instagram Live, groeide via YouTube uit tot de virale hit Mooo! Niet bepaald de doorbraak die ze zelf in gedachten had, maar goed. Van achteren kijk je de koe in de kont.
Zeven jaar en vijf albums later is Amala Dlamini, alias Doja Cat, getransformeerd van contraire meme-prinses tot een veelzijdige artiest die behendig over het speelveld van de Amerikaanse pop en rap navigeert. Haar bekendste hits spreken boekdelen: Paint the Town Red sampelt Dionne Warwicks tijdloze sixtiesballade Walk On By, in de wulpse afrobeats van Woman knipoogt ze naar Rihanna, en de discopop van Say So werd nummer 1 in de VS.
Op Vie neemt Doja Cat aan het handje van succesproducer Jack Antonoff (Taylor Swift, Lorde, Lana Del Rey) een muzikale duik in de eighties en viert ze plonzend tussen de glossy synths, galmende drums en funkgitaartjes het leven en de lust. Zo zijn Cards en Couples Therapy een flashback naar de periode dat Prince zijn meidengroepfantasieën botvierde met Vanity 6 en Wendy & Lisa, en ook het aan The Bangles schatplichtige Stranger baadt in een purperen schijn. Aaahh Men! draait de titelriedel van Night Rider een versnelling hoger, op Lipstain is een sample uit 1984 van ex-Temptationszanger Dennis Edwards het glijmiddel voor een met saxofoonstroop gezoete r&b-sleper.
Op haar vorige album Scarlet (2023) liet Doja Cat het niet na venijnig te klauwen of expliciete schunnigheden te sissen. Maar in elke krolse kat zit nog een vlijende kitten, blijkt uit Gorgeous en Make It Up, twee ballads die vanop een donskussen verleiding en verzoening preken. In het refrein van Happy kan er zelfs een sensueel mondje Frans af: ‘Brise mon coeur, encore, ce soir.’ Oké, we denken erover na.
