Op het vorig jaar alom bewierookte Ignorance had Tamara Lindeman nog niet al haar klimaatverdriet uitgedreven, zo blijkt uit een nieuwe, naakte zusterplaat.
Op Ignorance wikkelde de Canadese zangeres en componiste haar ecologische woede en wanhoop in een dempende doek van pulserende synthesizers, strijkers en soft jazz. Terwijl ze die plaat bij elkaar puzzelde, hield ze tien ballads achter die in hun ingetogen openhartigheid op een soeverein bestaan aanstuurden.
Met Lindemans bewogen zang en pianospel als hoofdbakens lijkt How Is It That I Should Look at the Stars het equivalent van een eenzame boswandeling vol gepieker. Maar zoals de gedachtemolen dan kan stokken door een schelmse vogelroep of geritsel in het struikgewas, dwarrelen ook klarinet, saxofoon of fluit hier het klankbeeld binnen. Met dank aan enkele – vooral vrouwelijke – musici uit de jazzkringen van Toronto, die naast Lindeman improviseerden tijdens de luttele drie dagen waarin ze deze compleet percussievrije songsuite opnam.
Die losse maar hypergefocuste manier van live off the floor opnemen maakt deze liedjes over verwarring en verkruimelende zekerheden des te waarachtiger en roerender. In Stars betreurt Lindeman niet langer overweldigd te worden door de schoonheid van sterrengetwinkel, zoals toen ze nog een meisje was. ‘I swear to god this world will break my heart‘, zucht ze. Het is – net als op Ignorance al het geval was – een ambigue regel: deze vrouw is zo diep emotioneel geraakt door de klimaatverandering dat ze het over een vervlogen liefde lijkt te hebben.
Nu voegt ze er nog een betekenislaag aan toe. In het smachtende To Talk About, een vocaal duet met pianist en fluitist Ryan Driver, gaat ze net als in het raak getitelde Song de metatoer op. ‘I’m tired of working all night long, trying to fit this world into a song‘, zwakt ze het therapeutische vermogen van artisticiteit af.
Zo geeft Tamara Lindeman zich in vele opzichten bloot: als mens in een verwrongen, materialistische wereld waarin je ‘in de novemberregen aardbeien en lelies kunt kopen’, als individu dat in het afsluitende, haast transparante Loving You toch weer zicht krijgt op hoop en vervulling, en ten slotte als artieste die haar eigen beperkingen kent, maar ze op deze tijdloze plaat ook op buitengewone wijze overstijgt.
The Weather Station – How Is It That I Should Look at the Stars
Streamtips: Endless Time // To Talk About // Loving You
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
