Vergeet Brat, als het aan de Braziliaanse Julia Mestre ligt, lonkt er een Donna Summer-summer.
Er gebeurt iets in Brazilië. Terwijl de cocktail van pop en funk carioca (denk Anitta en consorten) nog steeds TikTok en Spotify domineert, waait er ondergronds een nostalgische wind. Een jonge generatie artiesten gaat ter inspiratie graven in de lokale muziekgeschiedenis, en diept er de geluiden uit de jaren zestig, zeventig en tachtig op.
Die Braziliaanse retronauten dwepen onder meer met tropicalia, een avant-gardebeweging die eind jaren zestig samba en bossanova kruiste met psychedelische rock, waarin Caetano Veloso en Gilberto Gil het voortouw namen. Destijds werd het duo door de militaire junta wegens opruiing tot ballingschap veroordeeld, vandaag horen we hun invloed echoën in de songs van Rogê en Zé Ibarra. Dora Morelenbaum en Gabriel da Rosa kleuren het vintage klankpalet op hun albums met de softrock, fusionjazz en funk uit de seventies. En dan is er Julia Mestre, die nog iets verder opschuift, richting glossy eightiespop en disco.
Neem nu de single Sou fera: smokkel het met zijn koket wiegende baslijntje op een jukebox tussen Rock with You van Michael Jackson (1979) en Ai no corrida van Quincy Jones (1981), en geen hond die de periodebreuk opmerkt. In een parallel tijdsgewricht is Veneno da serpente een dansvloerhit in Pikes Hotel, de beruchte club op Ibiza die Wham! begin jaren tachtig inspireerde tot Club Tropicana (en tot schandalig korte zwembroekjes). Schallend koper en zwierige strijkers onderstrepen het in Donna Summer-beenwarmers gehesen optimisme van de titeltrack Maravilhosamente bem (vertaald: ‘wonderbaarlijk goed’).
In het toepasselijk gedoopte Sentimento blues flirt Mestre wel erg zelfverzekerd met schmaltzy camp, maar met een zweem gesynthetiseerde bossanova komt ze ermee weg – toch als u ook van mening bent dat Portugees de meest erotische taal ter wereld is. Zo ja, dan smelt u geheid weg bij het sensuele parlando en de weelderige orkestraties van Vampira, een onherkenbaar benevelde cover van een Dominicaans salsahitje uit 1992.
Julia Mestre heeft al een Grammy op haar roze nachtkastje staan. De Latin-variant, in 2022 ontvangen voor het album Sim sim sim van de band Bala Desejo, waar ze net als Zé Ibarra en Dora Morelenbaum deel van uitmaakt. Dit is haar derde, naar eigen zeggen meest door haarzelf gerealiseerde soloalbum. Dat voelt wonderbaarlijk goed, en we delen in de vreugde. Zoals George Michael zong, aan de rand van het zwembad: ‘Fun and sunshine, there’s enough for everyone.’
