Met een strijkstok een elektrische gitaar bespelen, qua intro kan dat tellen. Heel zachtjes wel, alsof de heren en dame van Mister and Mississippi nog wat verlegen waren om hun muziek met het Dranouter-publiek te delen.
WIE? Het uit de hand gelopen schoolproject van vier studenten van de Herman Brood Academie. De band van Danny, Samgar, Maxime en Tom kent al succes in Nederland en hoopt nu de rest van Europa te veroveren.
WAT? Sfeervolle, experimentele folkpop.
WAAR & WANNEER? Club, 15u45.
Wanneer zangeres Maxime na de instrumentale intro haar keel openzet, er stijgen zelfs kreetjes op uit het publiek, lijkt de verlegenheid te verdwijnen. Haar stem klinkt rauw en zacht tegelijk, te vergelijken met het stemgeluid van Coco Sumner (dochter van Sting).
Mister and Mississippi nemen ons mee op een feeërieke trip. Ze zijn allen multi-instrumentaal, wat in elke song zorgt voor een ware klankmuur vol goedgekozen arrangementen. Ze lieten zich voor hun muziek inspireren door Bon Iver, Fleet Foxes en Sigur Ros, maar wij horen ook flarden van The XX. Tijdens ‘Circulate’ klinken de stemmen van Maxime en Samgar hemels mooi samen, ‘Angels’ van The XX is nooit ver weg.
Sfeerschepping blijkt een sterke kant van Mister and Mississippi, want de namiddagsessie in de Club lijkt snel een avondlijk openluchtconcert onder de sterrenhemel te worden. Na een sprookjesachtig eerste deel van de set krijgen we in deel twee een hedendaagse folky stijl te horen. Een tikkeltje van The Lumineers en een portie Of Monsters And Men. Tijdens ‘Same room, different house’ en ‘Follow the sun’ horen we opzwepende drumritmes die de tent aan het klappen krijgen.
Een halfuur na de start loopt de Club stilletjesaan vol, alsof de klanken een betoverende werking hebben op de festivalweide. Na de show trakteert het publiek de band op een staande ovatie. Wij kunnen dat alleen maar beamen, Mister and Mississippi is een aardige ontdekking. (AB)
