Recensie Bombino (****): Wereldmuziek met hoog rockgehalte

(19u30, Castello) De Nigeriaanse gitaarvirtuoos Bombino lokte zowel indiekids als oude rockliefhebbers naar de Castello met zijn hypnotiserende, dansbare woestijnrock.

PLUS

Omara ‘Bombino’ Moctar uit Niger werkte zich op van herder in de woestijn nabij Tripoli tot internationaal gelauwerd gitaarvirtuoos. Bombino stamt af van het Toeareg-volk, maar klinkt eerder als Jimi Hendrix in de Sahara dan als een kopie van Tinariwen, die andere gerenommeerde Toeareg-rockband. Wereldmuziek met een hoog rock-‘n-rollgehalte, quoi.

Ook de Castello van Pukkelpop was nagenoeg volgelopen voor de hypnotiserende, verrassend dansbare woestijnrock- en blues van Bombino. Dat Black Keys-opperhoofd Dan Auerbach achter de knoppen zat voor zijn jongste album ‘Nomad’, zal daar ook wel voor iets tussen zitten. Maar het was toch opvallend hoe Bombino erin slaagde zowel jonge indiekids als wat oudere rockliefhebbers te lokken, en hen allemaal nog aan het dansen te brengen ook.

MIN

Hoewel de muziek van Bombino en de zijnen uiterst aanstekelijk werkte, herkenden wij er soms nauwelijks songs in, en leek dit bijwijlen meer jamsessie dan concert te zijn.

HOOGTEPUNT

Het hypnotiserende ‘Amidinine’.

QUOTE

Meer dan twee oprechte ‘Merci beaucoups’ hebben wij niet verstaan. Of kent u een woordje Tamakesh misschien, het dialect waarin Omara Moctar zingt?

Michael Ilegems