Rampage Open Air Festival: een mega-editie met plaats voor vrouwelijk talent

Drie jaar na de eerste editie gaat het festival Rampage Open Air weer door in Lommel. Drie dagen drum and bass, dubstep en zelfs een vrouwelijk technopodium. Waarom? ‘Om de scene vrouwelijker te maken’, volgens organisator, dj en producer Murdock.

‘Deze editie van Rampage Open Air zal een super-super editie zijn’, vertelt Hans Machiels, beter bekend als dj Murdock. Om te beginnen zijn er maar liefst vijf verschillende podia. ‘Het grootste podium is voor de meest mainstream muziek, zowel drum and bass als bass music en bass house. Het tweede podium voor de die hard drum and bass artiesten, en het derde voor de dubstep fans. Daar mag het wat vuiler en harder. Dan is er nog een podium dat elke dag anders wordt ingevuld. Vrijdag staan er nieuwe talenten en artiesten die graag experimenteren. Rare Akuma komt een dubstep dj-set spelen onder zijn alias 19825. De tweede dag neemt het muziekcollectief Invaderz het podium over, en op zondag doet muziekcollectief Star Warz hetzelfde.’

Een mega-uitbreiding

Terwijl het festival in 2019 een die hard dubstep en drum and bass evenement was, breidt Murdock de muziekgenres uit met een vijfde podium, waar drie dagen lang techno gespeeld wordt. Dat is bovendien niet de enige nieuwigheid aan dat podium: er staan enkel vrouwelijke artiesten achter de draaitafel. ‘Ik wilde plaats maken voor jong, vrouwelijk talent. Terwijl er in de technoscene veel vrouwelijke artiesten zijn, zijn ze in de dubstep- en drum-and-bassscene moeilijk te vinden.’ Hoewel het een uitdaging is, slaagde Murdock er in om elf vrouwelijke dubstep en drum and bass artiesten van over heel de wereld op de line-up te zetten, zoals Sippy, CaitC, Koven, LAYZ en GG Magree.

De bass-boys club

Sippy, de Australische dj en producer die aanstaande zaterdag op het dubsteppodium staat, startte zes jaar geleden met haar muzikale carrière. Om vandaag een van de grootste bass-artiesten genoemd te kunnen worden, moest ze zich hard bewijzen. Dubbel zo hard als haar mannelijke collega’s. ‘Toen ik de muziekindustrie binnenstapte, waren er bijna geen vrouwelijke bass-artiesten. Aan een kant is dat positief: omdat er niet veel vrouwen zijn, val je meer op en onthouden mensen je sneller. Maar ongetwijfeld kreeg ik ook te maken met heel wat moeilijkheden, vooral in het begin van mijn muziekcarrière. Ik werd niet serieus genomen. Er waren toen niet veel vrouwen in de bass-scene, en dus ook niet veel rolmodellen. Daardoor kreeg ik het gevoel dat ik er alleen voor stond. Om maar te zwijgen over de stereotypen die sommige mannen in de scene naar me gooide: ik was de vrouw die in hun ogen niet in staat was om muziek te producen.’

‘Niemand sprak met me over de technische aspecten van producen bijvoorbeeld, omdat ze dachten dat ik er niets van begreep. Ik werd mentaal geïntimideerd, buitengesloten en soms zelfs aangerand. Dat zijn dingen die mijn mannelijke collega’s nooit ervaarden. Terwijl zij kansen in overvloed kregen, moest ik me als vrouw dubbel zo hard bewijzen om uiteindelijk het respect te krijgen dat ik als artiest verdien.’

Nood aan meer steun

Zowel Sippy als Murdock zijn het erover eens dat er te weinig rolmodellen zijn in de bass music-scene, terwijl dat in de technoscene niet zo is. ‘Denk aan artiesten als Charlotte De Witte, Amelie Lens of Nina Kraviz. Het is logisch dat sinds hun doorbraak steeds meer vrouwen de technoscene binnenstapte. Het motiveerde en inspireerde hen’, vertelt Murdock. ‘Door vrouwelijk talent een plaats te geven op Rampage Open Air, hoop ik ambitie op te wekken bij andere vrouwen. Of hen tenminste aan te tonen dat het wél kan.’

Maar het ligt ook aan de technocultuur, volgens Sippy. ‘Binnen de technoscene is er meer openheid: iedereen wordt geaccepteerd, terwijl de bass-scene soms een boys club kan zijn. Dat verhoogt voor veel vrouwen de drempel. Daarom zijn er – naast meer rolmodellen –  ook meer initiatieven en collectieven nodig die vrouwen in de bass-scene steunen. Zodat een vrouw daar steun kan zoeken, wanneer ze zich geïntimideerd, gekleineerd of gediscrimineerd voelt.’ Dat zou volgens Sippy een groot verschil maken. Tegenwoordig wordt er te veel gefocust op een fifty-fifty line-up, die soms een verkeerde representatie kan geven. ‘Een fifty-fifty line-up willen op een feestje of een festival, terwijl er niet even veel vrouwen als mannen als dj actief zijn, is misleidend. Het is beter om beginnende artiesten te steunen, zodat er meer vrouwen in de wereld stappen. Wanneer dat gerealiseerd is, kan er pas nagedacht worden over een gendergelijke line-up.’