‘Ramadamadingdong mag gerust een pak scherper en radicaler’

Alle hetze vooraf ten spijt blijkt Ramadamadingdong gewoon een oer-Vlaams radioprogramma, schrijft muziekredacteur Jonas Boel.

‘Als belastingbetalende Vlaming vind ik het absoluut niet kunnen dat een openbare omroep zich bezighoudt met religie’.

‘Religie is iets dat zich in de privésfeer thuishoort en daar doet iedereen wat hij wil maar op de openbare omroep hoef ik niet onderwezen te worden in de Islam’.

‘Nooit iets over de christelijke feesten. Maar alles voor de islam dagen aan één stuk’.

‘Er is al genoeg moslim door onze strot geduwd’.

‘Kut radio zender…dit is een steek in elke rug van de echte Belgen die er nog over zijn…. De voergere [sic] luisteraars van stu bru… Verander jullie naam maar in stu bruin… EEN SCHANDE!!!’.

Het ging weer eens van kwaad naar erger op Facebook, deze keer in de reacties onder het spotje waarmee Studio Brussel het programma Ramadamadingdong aankondigde. Mocht u het gemist hebben: Mous, Rachid, en Youssef Lamrabat – drie ondernemende, Marokkaanse Belgen uit Sint-Niklaas – geven vijf dinsdagen lang van zonsondergang tot middernacht tekst en uitleg bij de ramadan, terwijl ze plaatjes draaien en de iftar delen met een studiogast.

Ramadan op de nationale radio? Oh jee, groot islamalarm!

Zuhal Demir, steekvlamspecialiste van N-VA, en altijd klaar om over de islam de puntjes op de i te zetten, kon niet achterwege blijven. ‘Het lijkt wel alsof iedereen het wel over de ramadan wil hebben, maar niemand waar het echt over gaat: een geloofsbeleving in een godsdienst die mensen wil bekeren en zware beperkingen oplegt’, schreef ze op Facebook. ‘Het is bij uitstek een uiting van hoe een religie, de islam, het maatschappelijk leven wil controleren en domineren. Dat moet een bron van diepe bezorgdheid zijn’.

Als rabiaat atheïst stemde ik vorige dinsdagavond dan ook bezorgd en met bibberende vingers af op 94,5 FM. Zouden de Lamrabats de Reyerstoren vertimmeren tot minaret, kafirs verketteren en oproepen tot de heilige oorlog? Of gewoon live in de ether een lam slachten en met opgestoken vinger koranverzen debiteren?

Nee, dus. We hoorden de drie heren, samen met hun gast Jelle De Beule, jongleren met hectische jingles, over en door elkaar prietpraat verkopen en een eind studentikoos weg lullen. Een grapje over Theo Francken hier, een knipoog over Michael Jackson en R. Kelly daar. Tussen het ontspannen gezwets door draaiden de broers plaatjes van onder anderen Drake, Stromae, David Guetta, N.E.R.D, Brandy & Monica en Limp Bizkit. En zo blijkt, alle hetze vooraf ten spijt, Ramadamadingdong dus gewoon een oer-Vlaams radioprogramma.

We kwamen ook iets te weten over de heilige vastenmaand. Dat Marokkaanse en Turkse moslims er een andere tijdsberekening op na houden, bijvoorbeeld. Dat het vasten verboden is voor zwangere vrouwen, en dat al dan niet integraal stoppen met koffie drinken z’n voor- en nadelen heeft. Luisteraar Luc wilde weten of ze mogen masturberen. ‘Natuurlijk, maar niet overdag, hé’, antwoorde Mous, half binnensmonds.

Geinig, luchtig, en onnozel dus – zo kennen we StuBru! – maar vooral de muziekkeuze viel behoorlijk tegen. We hadden ietsje meer en beter verwacht dan de enkele kleine accenten, zoals de Algerijnse raï van Rachid Taha en Raina Raï, of de (Midden-)Oosters geïnspireerde electro van het Franse duo Acid Arab. Vooral het ontbreken van context bij die songs is een gemiste kans, zoals ook bij We The People van A Tribe Called Quest, een Amerikaanse groep geëngageerde hiphoplegendes met twee moslims in de rangen, Q-Tip en Ali Shaheed Muhammad.

Raekwon, van Wu-Tang Clan, is nog zo’n rappende muzelman, net als Mos Def, Busta Rhymes, Rakim en hiphoppionier Big Daddy Kane. En waarom geen streepje Bob Marley tussendoor? Want net zoals bij de moslims, christenen, hindoes, en boeddhisten, is vasten een gebruik bij de Rastafari’s – en ook bij de joden, dus waarom geen deuntje van Paul Simon of Leonard Cohen? Lover, Lover, Lover, bijvoorbeeld, van die laatste, geschreven als hart onder de riem van de Israëlische soldaten tijdens de Jom Kipoer-oorlog in 1973. ‘Geen taboes’, we hoorden het de Lamrabats graag en regelmatig zeggen.

En nu we toch met muziektips strooien: het aanbod aan muziek uit Noord- en West-Afrika was zelden groter. Denk maar aan woestijnrockers als Tinariwen, Bombino en Mdou Moctar, die momenteel in de VS op tournee is in het voorprogramma van Tame Impala. De Toeareg, waartoe deze artiesten behoren, vasten trouwens selectief, aangezien de ramadan moeilijk te rijmen is met hun nomadische levensstijl. Ook toerende moslimmuzikanten kunnen het vasten tijdens de ramadan voor zich uitschuiven, zo kwam ik vorig weekend te weten na een show van de Mauritaanse synthesizerheld Ahmedou Ahmed Lowla.

Oké, Mous, Rachid, en Youssef zitten nog maar één aflevering ver en er is dus nog ruimte voor heel wat relevante weetjes en toepasselijke muziek. Maar over de hele lijn mag en kan Ramadamadingdong best wel een pak scherper, om niet te zeggen veel radicaler. En de verontwaardigde zuurpruimen op sociale media, die kunnen op zondagochtend, zoals elke week van 10 tot 11 uur, hun hart ophalen tijdens de eucharistieviering op Radio 1.