(12u30, Club) Van de achterbuurten in Chicago naar de snikhete clubtent in Kiewit, met een koffer vol a whole lotta soul
PLUSWillis Earl Beal is een zanger met de -Z van Zorro – zwart, mysterieus en bedeeld met een charisma dat sinds enkele decennia uitgestorven werd geacht. De heupen van Elvis, de stem van James Brown, de tronie van Wesley Snipes, het preektalent van Sam Cooke, de tekenkunsten van Basquiat en de gestoorde geest van Tom Waits: een bluesmonster van Frankenstein, met meer soul in z’n door zijn lederen handschoen priemende vingernagels dan eender welk revivalgrietje zich momenteel in de kijker kirt. Tot dusver het goede nieuws.
MINWillis Earl Beal is een selfmade weirdo. Hij schaafde aan z’n metier straathoeken en via de telefoon voor eender die het wilde horen met a-capella ingezongen knutselsongs. De real deal dus, maar voorlopig nog een ruwe diamant. Zijn duistere, abstracte soundscapes en beats draait-ie af via een aftandse, achteraan het podium geposteerde bandrecorder, en dat is jammer. Binnen een paar jaartjes nog een keertje, mister Beal, en deze keer mét een groep in de rug? Want waar een Willis…
Het YouTube-moment: het aangrijpende Evening’s Kiss, zoals bekend van Later With Jools Holland – twee gitaarsnaren en een stem, maar wát voor één!
Jonas Boel
Copyright foto’s: Koen Keppens
