(00u45, Club) De eerste Pukkelpopdag afsluiten in de Club, vlak na het overdonderende drum’n’bassgeweld van Netsky op het tegenover gelegen hoofdpodium, je moet het maar doen. Maar Tune-Yards kwam, zong en overwon.
PLUSMerrill Garbus van Tune-Yards beschikt niet over de lichtshow van Netsky of de artistiek verantwoorde visuals van Björk, en toch kijkt men de ogen uit tijdens haar performance. Twee trommels, een ukelele, een dijk van een stem en een arsenaal pedalen aan de voeten die dat alles live in lussen trekt, meer brengt de Amerikaanse niet in stelling om een stomend afropop- en funkfeestje te bouwen. Soms helemaal alleen, soms begeleidt door een bassist en twee saxofonisten. Minimale middelen, maximale fun. Garbus krijst als een amazone, briest als een sjamaan en perst hoge noten uit haar strot alsof het niks is – niet meteen het type dat Girl From Ipanema zingt onder de douche, zoveel is duidelijk.
Ook wanneer ze het tempo laat zakken naar folkniveau is dit een uiterst entertainende one-woman-show die telkens opnieuw anders klinkt. Dit is de derde keer dat we Tune-Yards in actie zien, en onze vermoeide voeten gingen vol in protest bij zoveel geschifte maar aanstekelijke tempo’s – en we waren niet alleen: achteraan de tent brak in een cirkel een spontaan gechoreografeerd rimboedansje los.
MINMisschien iets teveel trage passages op dit late uur; de vermoeidheid na een lange, hete dag stond op vele gezichten te lezen.
Het YouTube-moment: vergeet Youtube, ga deze unieke artieste zo snel mogelijk in levende lijve bekijken!
Jonas Boel
