(16.35u, Castello) Hipsterbijeenkomst in de Castello, waar Chromatics hun onderkoelde eightiessoundtrack met verve kwamen neerzetten. Alleen Ryan Gosling ontbrak nog om de Drive-sfeer compleet te maken.
PLUS
Hoewel Chromatics al dik elf jaar bezig is, braken de Amerikanen pas dit jaar definitief door dankzij de soundtrack van Nicolas Winding Refns Drive. Laat dat dan ook precies de sfeer zijn waarmee ze de Castello onderdompelden: een nachtelijke autorit. Wij meenden zelfs een koele bries door de tent te voelen trekken in de bloedhete – de talrijk opgedaagde skinny jeans hipsters hadden het zwaar – Castello. En dat werkte. Speciaal voor de festivals hadden Ruth Radelet en de haren hun set doorspekt met zware, dreigende beats, die de finesse wat naar de achtergrond schoof maar het geheel wel beweeglijker maakten. Het teveel-van-hetzelfde-spook waar we op voorhand wat voor gevreesd hadden bleef dan ook uit: prima passage van Chromatics.
MIN
Hun sound – eighties synths, strakke delaygitaartjes, stijlvolle vocoders – staat er, maar laat ook weinig variatie toe, zoals ze met de covers van Kate Bush’ Running Up That Hill en Neil Youngs My My, Hey Hey bevestigden. Het maakt dat Chromatics heel erg du jour is: benieuwd of hen ook een leven is beschoren na de eighties revival.
YOUTUBE-MOMENTThese Streets Will Never Look The Same, duidelijk niet alleen ons favoriet nummer van de laatste plaat Kill For Love.
Geert Zagers
