Over het belang van de MIA’s: ‘Waarom geen prijs voor beste Waal?’

Na tien jaar zijn de MIA’s een vaste waarde in de muzieksector geworden. Over hun impact bestaat discussie. Kan een MIA een carrière maken of kraken? Ervaringsdeskundigen als Balthazar en Lady Linn geven een antwoord: ‘In principe zijn de MIA’s niet veel meer dan een grote televisieshow.’

Tien edities van de MIA’s, dat zijn tien edities vol discussies over categorieën, prijzen en het belang van die categorieën en prijzen voor de Vlaamse muzieksector. Beuken de Vlaamse muziekawards de poort naar een mooie carrière en een breed publiek ver open of zijn ze weinig meer dan een muzikale tv-avond? We vroegen het aan drie muzikanten die ooit in de prijzen vielen en het dus kunnen weten.

• Maarten Devoldere: won met Balthazar vijf MIA’s, waaronder drie keer die voor het beste album. Is dit jaar met Warhaus genomineerd in de categorieën ‘Doorbraak’, ‘Alternatief’ en ‘Album’
• Lien De Greef: won twee keer beste ‘Solo Vrouw’ en één keer ‘Beste pop’ onder haar nom de plume Lady Linn.
• Bert Ostyn: frontman van Absynthe Minded, dat in 2009 vier MIA’s won, waaronder die van ‘Hit van het Jaar’ met Envoi.

Opent een MIA deuren in de carrière van een muzikant, naar bijvoorbeeld een groot platenlabel of het buitenland?

MAARTEN DEVOLDERE: ‘In het buitenland niet, al maakt een prijs, eender welke, altijd wel indruk. Mijn ervaring daarin is dat elke editie één of twee veelwinnaars kent, die er vooral voordeel uithalen. Vorig jaar wonnen wij drie awards en dan voel je het wel hard. In de jaren dat we er één wonnen, was dat natuurlijk een mooie erkenning, maar leverde dat weinig op.’

BERT OSTYN: ‘Het is altijd fijn om te kunnen vertellen dat je prijzen gewonnen hebt, maar de invloed in het buitenland is zeer miniem. Ik denk dat je de impact ervan niet moet overdrijven.’

LIEN DE GREEF: ‘Op mijn carrière heeft de prijs zeker een invloed gehad. Zo’n award zorgt voor erkenning, ook in het buitenland. Dat heeft dan niet per se te maken met de MIA op zich, maar de prijs is wel een bevestiging van de status die een artiest verwierf in eigen land.’

Helpt een MIA om je muziek bekend te maken bij een breder publiek?

DEVOLDERE: ‘De drie prijzen vorig jaar hebben er wel voor gezorgd dat veel meer mensen onze muziek leerden kennen. Verder zijn de MIA’s, of toch de categorieën waarin het publiek mag stemmen, vooral een populariteistest en de bevestiging van je commercieel succes. Het is niet zoals de Britse Mercury Prize, waar jong, opkomend talent echt in de verf wordt gezet.’

OSTYN: ‘Op zich was Envoi al een bekend nummer, maar dat tv-moment zorgde voor extra aandacht. In principe zijn de MIA’s niet veel meer dan een grote televisieshow. De invloed van de prijs valt te relativeren.

DE GREEF: ‘Ik kan zoiets natuurlijk niet berekenen, maar ik vermoed van wel. De MIA’s zijn vrij bekend in België, en de show wordt veel bekeken.’

Moet het het doel zijn van muziekprijzen om artiesten onder de aandacht van het publiek te brengen?

DE GREEF: ‘In mijn ogen is een awardshow een overzicht van wie er in dat jaar goed presteerde qua verkoop of qua bekendheid. Het kan gebeuren dat het grote publiek enkele nieuwe of alternatievere muzikanten leert kennen, maar dat lijkt me niet het hoofddoel.’

DEVOLDERE: ‘Ik heb er eigenlijk niks op tegen dat het een populariteitstest is. Mensen vinden het vaak leuk om een round-up te maken van het muzikale jaar en daar is niks mis mee. Als je alternatieve muziek maakt, hoef je er niet van wakker te liggen dat je niet wordt genomineerd voor de MIA’s.’

OSTYN: ‘Het is moeilijk om zoiets aan een muzikant te vragen. Ik ben zelf trouwens al een hele tijd niet meer naar de MIA’s geweest. Ik denk dat die prijzen uiteindelijk vooral dienen om singles, albums en muzikanten te promoten.’

Welke categorie zou je graag toevoegenen dewelke zou je liever zien verdwijnen?

DEVOLDERE:‘De categorie ‘Alternatief’ mag weg, want dat is niet echt alternatief. Warhaus is genomineerd, dat klopt, maar wij zijn niet alternatief. Een band als Raketkanon zou daar beter passen. En waarom geen prijs voor beste Waalse act? Ik vind het jammer dat de muzieksectoren van beide landsdelen zo gescheiden zijn.’

OSTYN: Je zal altijd met het probleem zitten dat bepaalde mensen niet aan bod komen. Ofwel moet je aanvaarden dat zo’n prijsuitreiking heel breed en arbitrair is, ofwel moet je nieuwe categorieën verzinnen.

Ik hoor van veel mensen dat ze een hiphopcategorie missen. Daar kan ik me iets bij inbeelden, en zo’n prijs zou er misschien wel bij mogen. Op dezelfde manier kan je er natuurlijk nog andere genres bij sleuren. Het is voor een deel de aard van het beestje: naar mijn vermoeden zal zo’n gegeven nooit echt helemaal democratisch worden.

DE GREEF: Het is tof dat er zo veel verschillende genres zijn, maar er komen ook veel mensen niet aan bod. Zo worden vrouwen voornamelijk in vrouwencategorieën gestoken. Ik schrijf al mijn muziek en arrangementen en zo zijn er wel meer: Trixie Whitley, An Pierlé, Inne Eysermans… Daar mag meer aandacht voor bestaan. . ‘Solo Man’ en ‘Solo Vrouw’ mogen voor mijn part wegvallen: geef vrouwen meer erkenning in alle categorieën.

Ook producers vind ik heel belangrijk. Die kunnen volgens mij echt niet ontbreken. Het is daarnaast jammer dat er per categorie slechts vier muzikanten gekozen worden, terwijl er veel meer muziek gemaakt wordt. Meer componisten of meer genres, misschien. Het kan natuurlijk niet allemaal, een awardshow moet een beetje to the point blijven.