Ook Roméo Elvis heeft leren thuiswerken: ‘Ta gueule!, riep mijn vrouw om twee uur ’s nachts’

De Roméo Elvis die op het nieuwe album TPA over zijn onzekerheden rapt, is niet de spierballenroller van vroeger. En ja, daar zit het ongewenst gedrag dat hem bijna zijn carrière kostte voor iets tussen.

‘Roméo wil afspreken in zijn sportclub.’

‘Hè?’

‘Ja, dan kan hij nog even trainen voor het interview.’

In de zithoek van een rijkeluisfitness in het Brusselse hangt Roméo Elvis, de zelfbenoemde ‘194 centimètres de talent’, languit in een loungestoel na een ochtendsessie in de gym. Angèle en Damso sporten hier ook. Stromae bezit er naar verluidt een lidkaart maar schijnt niet zo’n fanatieke fitnesser als Roméo Elvis te zijn.

‘Le sport est une drogue’, zegt de Brusselse rapper laconiek, waarna hij nog snel een iets te rijkelijk belegde smos met auberginehummus vermorzelt. ‘Ik probeer geregeld te trainen om in vorm te blijven, want je kunt je als performer geen conditionele achterstand veroorloven’, vertelt hij al schrokkend, ‘maar sinds ik een huis aan de andere kant van de stad heb gekocht, is het niet zo evident om hier te raken.’

Roméo Elvis oogt scherp, klaar om opnieuw concertzalen en festivaltenten aan gruzelementen te spelen. Na het succes van Chocolat uit 2019, zijn eerste album zonder vaste sparringpartner Le Motel, stoomt hij zich klaar voor zijn eerste tournee in jaren. De lange van Linkebeek had met Chocolat de status van arenavuller bereikt. Warmdraaien voor de zomer doet hij echter in kleinere zalen, zoals de Botanique in Brussel en Warehouse in Nantes. ‘ C’est une commande personelle, een persoonlijke wens’, vertelt hij. ‘Ik verlang ernaar om op te treden voor een beperkt publiek, voor mijn diehard fans.’

Ik heb fouten gemaakt. Misschien had ik wel een ferme klap in mijn gezicht nodig. Ik had mijn houding allang in vraag moeten stellen.

In 2016 sprak hij de profetische woorden ‘Bruxelles arrive’ in wat het strijdlied zou worden van een ambitieuze generatie hoofdstedelijke hiphoppers. Damso, Hamza, Caballero & JeanJass en Roméo Elvis walsten allemaal Franstalig België en Frankrijk plat met du rap belge, met het verschil dat laatstgenomede óók Vlaanderen op de knieën kreeg. Met Franstalige muziek dus, wat voordien enkel Stromae wist klaar te spelen. Angèle, zijn kleine zus, zou later zijn voorbeeld volgen.

In sneltempo was de Duracellkonijnvariant van een rapper de Recyclarts, Botaniques en AB’s van het land ontgroeid. In 2019 verkocht hij Vorst Nationaal uit, terwijl de menigtes waarvoor hij in Frankrijk speelde soms nog groter waren. Hij was op dat moment een headliner en maakte enkele edities van de Red Bull Elektropedia Awards gênant voor de concurrentie door zowat alle prijzen weg te kapen. Intussen kan hij gemakkelijk een aardig muurtje vullen met de gouden, zilveren en platina platen die hij doorheen de jaren overhandigd kreeg. Het ging goed met de carrière van Roméo Elvis. Misschien wel te goed, zal hij later zeggen.

Er zijn immers redenen – meervoud – waarom er drie jaar tussen Chocolat en zijn nieuwste worp TPA (kort voor ‘tout peut arriver’, vergelijkbaar met yolo) zit. Hij schuift de schuld in tegenstelling tot anderen niet in de schoenen van de pandemie. Dat Roméo Elvis van de radar was verdwenen, was onder meer het gevolg van de bad buzz, zoals hij het zelf noemt.

***

September 2020. Een bruxelloise beschuldigt Roméo Elvis op Instagram van aanranding. Hij bekent dat hij zijn handen niet heeft kunnen thuishouden. ‘Ik dacht dat ik inging op een uitnodiging die er geen bleek te zijn’, klonk het toen in een statement. ‘Ik heb oprecht spijt, en wil publiekelijk de verontschuldigingen herhalen die ik al verschillende keren persoonlijk en privé heb aangeboden.’

Ondanks de excuses is de schade aanzienlijk. Het Belgische chocoladebedrijf Galler zet zijn samenwerking met de rapper stop. Ook kledingpartner Lacoste laat hem vallen. Damso kiest ervoor een duet te schrappen. Na de heisa verdwijnt Roméo Elvis een tijdlang van alle sociale media, tot dan nochtans zijn grootste speeltuin. Fini avec les conneries. De Guust Flater van le rap belge is van zijn voetstuk gevallen.

Niet alleen Roméo Elvis moet door het stof gaan. Ook zijn zus Angèle, wier Balance ton quoi als het officieuze campagnelied van de Franse MeToo-beweging wordt beschouwd, krijgt het op sociale media zwaar te verduren, omdat ze niet binnen de vierentwintig uur publiekelijk heeft gereageerd op het grensoverschrijdend gedrag van haar broer.

Op TPA gaat de rapper nooit echt in detail op het voorval in. ‘Il m’faudrait une putain de nuit scandinave pour compter mes fautes’, klinkt het in Bien. Hij erkent zijn fouten, maar veel woorden maakt hij er niet aan vuil.

Er is wel een duidelijk verschil tussen Roméo Elvis vroeger en nu. Hij is spaarzamer met stoerdoenerij en opvallend onzeker voor zijn doen. ‘C’est vrai j’ai peur, peur que tout s’arrête / C’est vrai j’ai peur de la descente’, zingt hij in 13/12.

‘Mais ça n’a rien à voir avec le bad buzz’, verzekert hij ons. ‘Ik heb dat nummer geschreven op de dag dat ik 27 werd, tweeënhalf jaar geleden. Ik zat op de top van mijn carrière en de angst speelde op dat het in een vingerknip allemaal voorbij zou kunnen zijn.’

Het had zomaar voorbij kunnen zijn.

‘Ik heb fouten gemaakt’, slaat Roméo Elvis een mea culpa. Hij zoekt geen excuses. Hij minimaliseert de feiten ook niet. ‘Misschien had ik wel een ferme klap in mijn gezicht nodig. Ik had mijn houding allang in vraag moeten stellen. Op een gegeven moment had ik een punt bereikt waarop ik mezelf niet meer herkende. Of laat het mij zo zeggen: ik wilde mezelf niet herkennen in mijn wansmakelijk gedrag. Het was nodig om te veranderen.’

‘Ik heb één probleem: mijn ego’, had je eerder al eens gezegd. Was het succes je naar het hoofd gestegen?

Roméo Elvis: Ik leefde al een tijdje in mijn hoofd, ja. Ik was te zelfverzekerd, ik voelde mij te geliefd. Ik heb het applaus, de likes en de liefde nooit in perspectief kunnen plaatsen. Ik kreeg online en op shows voortdurend te horen dat ik een genie was. In mijn hoofd vormde zich het beeld van een godenfiguur, en dat nam ik voor waar aan. Maar de lof van onbekenden, ça ne veut rien dire, mec.

Het internet heeft je groot gemaakt, maar was er ironisch genoeg ook de oorzaak van dat je naast je schoenen begon te lopen.

Roméo Elvis: Wanneer het over de toxiciteit van de sociale media gaat, doelt men op de haat, maar ook de irrationele liefde kan gevaarlijk zijn. Je wordt voor het minste aanbeden en op een voetstuk geplaatst. Wat je online verkondigt, is interessant en wordt voor waar aangenomen, want jouw mening schijnt waardevol te zijn. Ik heb pas laat beseft dat je je daar best voor afschermt. Ik ging mee in de blinde adoratie. Ik was mezelf niet meer.

Ik was verwaand geworden en gedroeg mij daar ook naar. Dankzij de pandemie ben ik tot inzicht gekomen. Ik dacht op een gegeven moment dat mijn mening er altijd toe deed. Wat heeft het voor nut om een standpunt in te nemen over zaken die je eigenlijk niet aanbelangen? C’est mieux de fermer la gueule, want als je een grote bek opzet, moet je de gevolgen dragen wanneer je zelf een misstap begaat.

J’ai donné une raison de me détester. Ik heb de mensen een stok gegeven om me mee te slaan. Uiteraard ben ik in de fout gegaan, maar dat ik hard ben aangepakt, is ook het gevolg van mijn schreeuwerige houding op de sociale media. Ook daaruit heb ik lessen getrokken. Je zult mij veel minder snel iemand weten aanvallen op Instagram.

Je hebt je fout ook vrijwel meteen toegegeven.

Roméo Elvis:Ik moest mijn verantwoordelijkheid nemen. Dat was ik aan mezelf en aan de buitenwereld verplicht. Kijk, er was een probleem. ‘Let’s face it and talk’, dacht ik. Er is gepraat, ook met mijn vrouw (Lena Simonne, een Frans model, red.) en met Angèle. Ik moest de confrontatie aangaan om dit probleem op te lossen.

In Bien trek je het boetekleed aan. Heb je dat nummer geschreven tijdens die tumultueuze tijden?

Roméo Elvis: Nee, nadien pas, op een moment dat het weer beter ging. Ik was in Berlijn met Phasm en Lennard Vink, twee van mijn vaste producers. Ik was die dag nog eens in mijn element. Tout était un peu le bordel, en Bien leek mij een geschikt moment om de pagina om te draaien. De vinger op de wonde leggen was essentieel om weer vooruit te kunnen.

Ik rap op het nieuwe album minder over wiet, ja. Dat bleek toch vooral een gemakkelijkheidsoplossing. Het helpt natuurlijk dat ik sinds drie jaar minder paf.

***

Niet alleen de bad buzz maakt dat er een onderscheid is tussen de Roméo Elvis van voor en de Roméo Elvis van na de pandemie. De zoon van Allez Allez-bassist Serge ‘Marka’ Van Laeken en actrice-comédienne Laurence Bibot betreedt op TPA geen platgetreden paden. Een groot deel van de opvolger van Chocolat produceerde hij zelf. Het resultaat van zijn coronahobby: klooien met muzieksoftware Ableton.

Hoe heb je je nog beziggehouden tijdens de lockdowns?

Roméo Elvis: Met tuinieren. Morgan van der Ghinst van Le 77 is mijn leermeester. (enthousiast) Ik heb vorige week nog sla, tomaten en selderij in mijn tuin geplant. Ik ben ook opnieuw beginnen te schilderen.

Heb je ooit gedroomd van een carrière als kunstenaar?

Roméo Elvis:Als kind was ik voortdurend in de weer met tekenen. In het middelbaar heb ik leren schilderen tijdens mijn studies illustratie, mais j’étais nulle. Allez, dat werd mij toch verteld. Ik had nochtans goede ideeën, maar die kreeg ik niet op papier. Het was zelfs zo pover gesteld met mijn schildertalenten dat ik verplicht werd om van afstudeerrichting te veranderen. (lacht) Ik ben uiteindelijk aan Saint-Luc in Doornik afgestudeerd als fotograaf.

Ik zag dat je een alternatieve platenhoes van TPA hebt geschilderd. Is er een exemplaar onderweg naar Doornik?

Roméo Elvis: (buldert) T’imagine… Le connard frustré die zijn gelijk wil halen. Als ik ooit een schilderij opstuur, dan zal het eerder als bedanking zijn. Aan madame Fontaine. Zij was degene die zei dat ik geen schildertalent had, maar dat ik wel iets met mijn creativiteit moest aanvangen. Terwijl haar collega’s voortdurend stookten. ‘Roméo… C’est une catastrophe’, zeiden ze tegen mijn ouders. Zij duwden mij naar de uitgang, maar madame Fontaine heeft mij aan boord gehouden.

Wie heeft je gepusht om te leren producen?

Roméo Elvis: Covid-19. (lacht) De tweede dag van de lockdown had ik Ableton geïnstalleerd en was ik aan het videobellen met Phasm en Le Motel, die mij zeiden op welke knoppen ik moest drukken. De achtergrondzang op Flanchin, de openingstrack, was mijn allereerste probeersel. (trots) Opgenomen om twee uur ’s nachts, tot frustratie van mijn vrouw. ‘Ta gueule!’ riep ze. ‘Ik hoor je tot in de slaapkamer.’ (lacht) Ik bracht hele nachten achter mijn computer door, comme un geek.

Wist je meteen dat je probeersels op het album zouden belanden?

Roméo Elvis:Nee. Ik hield wel van mijn ideeën, maar ik vond ze zelf toch net te min. Je les faisais écouter à mes potes en die moedigden mij aan om te blijven klooien. Het is dankzij het vertrouwen van Phasm, Lennard Vink, Lomepal en JeanJass dat ik dacht: tiens, dit is zo slecht nog niet.

Ben je vatbaar voor andermans mening?

Roméo Elvis: (denkt na) Goh. Ik schat de feedback van JeanJass en Lomepal in elk geval hoger in dan wat mijn management te zeggen heeft.

***

Het antwoord hierboven blijkt een leugen. Of op z’n minst een understatement.

Een jaar geleden kondigde Roméo Elvis op de Franse commerciële zender TF1 aan dat hij in het najaar van 2021 de opvolger van Chocolat zou uitbrengen. ‘Het album was klaar, maar van de plaat die ik toen wilde uitbrengen, zijn enkel de titeltrack TPA en Quand je marche (comme Ben Mazué) overgebleven.’

Wat is er gebeurd?

Roméo Elvis: Ik was best tevreden met het resultaat, maar ik kon niet om de gelijkenissen met Chocolat heen, terwijl ik mijn vrienden en mezelf had wijsgemaakt dat ik iets ánders had gemaakt. JeanJass had mij al eens beschaafd proberen te zeggen dat ik in herhaling viel. Lomepal ook, maar mijn koppigheid won het van de goede raad. Ik heb uiteindelijk tóch geluisterd, want het begon me na een tijd te dagen dat ze gewoon gelijk hadden. J’ai quasi tout jeté en ben opnieuw begonnen, vertrekkend van eigen producties.

Rappen is zoals fitnessen. Zolang je de motivatie hebt om vooruit te gaan, zie ik niet in waarom ik plots niet meer zou kunnen schrijven.

Wat is het grootste verschil tussen TPA en Chocolat?

Roméo Elvis:Met Chocolat zag ik het groots. Ik wilde radiohits scoren, wat uiteindelijk ook is gelukt. Ik heb daarvoor met verschillende producers gewerkt, terwijl ik nu een aanzienlijk deel van de tracks zelf heb gemaakt. Op Chocolat waren ook gasten te horen, onder wie Damon Albarn. Op TPA sta ik er alleen voor.

En je rapt ditmaal minder over wiet.

Roméo Elvis: (lacht hard) Je bent de tweede die mij daarop wijst. Maar ja, je hebt gelijk. Ik heb elke release de ambitie om een betere schrijver te worden en over joints rappen is in het verleden toch vooral een soort gemakkelijkheidsoplossing gebleken. Het hielp natuurlijk ook dat ik sinds drie jaar minder wiet paf.

Je vrienden Caballero & JeanJass rapten ooit: ‘Si demain tout s’arrête, c’est quoi la suite de l’histoire?’ Die boodschap sijpelt ook door op TPA. Vrees jij de dag dat je niets meer te vertellen zult hebben?

Roméo Elvis:Dat komt soms in mij op, ja, maar dan luister ik naar recent werk van Snoop Dogg en die slaagt er na een eeuwenlange carrière nog stééds in om snedige bars te pennen. Caballero boet na al die jaren evenmin in aan kwaliteit. De toekomst baart mij daarom geen zorgen. Rappen is zoals fitnessen. Zolang je de motivatie hebt om vooruitgang te boeken, zie ik niet in waarom ik plots niet meer zou kunnen schrijven.

Je zei daarnet dat je niet langer over alles je mening wilt verkondigen, maar je blijft wel N-VA-politici namedroppen.

Roméo Elvis:Ik ben gewoon geen fan van Bart De Wever. (lachje) Dat is trouwens de enige politieke verwijzing op TPA én geen standpunt, eerder een vaststelling. Rechts wint zowel in Frankrijk als in België terrein. Bij ons heb je Bart De Wever, zij hebben Éric Zemmour. Maar goed, het is niet de taak van een rapper om over politiek te praten. Enkel de klimaatzaak belangt mij aan.

Waarom besteed je wel aandacht aan Bart en niet aan Anuna De Wever?

Roméo Elvis: (verbaasd)Qui?

Een Vlaamse klimaatactiviste.

Roméo Elvis: C’est la Greta Thunberg flamande? Interessant. Ik ken haar niet, maar ik zal mij inlezen.

Fin du monde gaat over de klimaatopwarming, maar je bent wel stellig dat je kinderen wil.

Roméo Elvis:Mijn vrouw en ik stellen onszelf de vraag of het wel verantwoord is ons in deze tijden voort te planten. Het lijkt soms alsof onze generatie de eerste is die reproductie in vraag stelt, maar dat is niet zo. Ik had het er onlangs over met mijn ouders en zij hebben voor hetzelfde dilemma gestaan. Ook zij dachten dat de planeet naar de haaien ging. Tegelijkertijd vraag ik mij af of de mens niet is gemaakt om zich aan te passen. Maar als je mij nu vraagt om te kiezen, kies ik voor een toekomst mét kinderen. Ik hou van mijn vrouw, ik zou niets liever willen.