One Direction in Koning Boudewijnstadion: ‘Sorry Harry, ik kom niet op bevel’

Bij ondergaande zon bouwde One Direction mee aan een Woodstock-tafereel zonder dekentjes, bloemen, seksspeeltjes of drugs. Had de ploeg nog voldoende sexappeal en zangtalent om 50.000 hitsige tieners te verzadigen nu bandlid Zayn Malik afhaakte? Uw redactrice beantwoordt die vraag en veel meer.

‘Louis (Tomlinson) is een zestiende Belg’, zegt Liam Payne bij wijze van introductie. Zo, klaar. Vijf woorden en de band is gesmeed tussen de mannen van One Direction en 50.000 hitsige tieners in het Brusselse Koning Boudewijnstadion. ‘We zijn gewoon één grote familie’, verklaart een fan voor aanvang van het concert. Een familie waar uw redactrice in ijltempo deel van heeft proberen uitmaken.

Dat ging zo: een collega werpt het schijnbaar vergiftigd cadeau op, u grijpt het met beide handen want Harry Styles en daarna blijft u alleen achter met Google en YouTube omdat u beseft dat u eigenlijk geen zak over de Brits-Ierse groep weet – behalve dan die Larry-theorieën die u ooit tijdens de blokperiode bestudeerde in plaats van de geschiedenis van Europa.

Ik heb het onschuldige, zorgeloze kind uit de diepste krochten van mezelf opgegraven deze afgelopen twee weken en mijn broer gedwongen nummers al Steal my girl en 18 op te leggen tijdens roadtrips in de eerste zonnestralen van 2015. ‘Eigenlijk kan je dit niet eens slecht vinden’, zei hij en ik zag ook zijn inner teenager doorschemeren. Mijn vader, die in het Arabisch begint te vloeken als songs van pakweg Kendrick Lamar of Notorious B.I.G. de revue passeren, vond One Direction na de eerste noot ‘echt tof’.

Zayn who?

Ik vreesde echter niet voldaan te zullen zijn na mijn eerste ontmoeting met de groep. Die telt na vijf jaar namelijk geen vijf leden meer nu Zayn Malik hen de rug toekeerde. ‘We vonden het zo erg dat hij de groep verliet: we zijn meteen bij elkaar komen huilen en ijs gaan eten. We verwachten volgend jaar eigenlijk al een split van de hele groep. Dat wordt nog meer huilen en nog meer potten ijs’, zeggen twee vriendinnen.’Zayn bracht iets aparts bij aan de groep. Zo’n frêle stem is onvervangbaar’, klinkt het nog. Nu, er zijn voldoende tere vrouwelijke stemmen in het publiek om dat hiaat te vullen, me dunkt. Na de passage van de vier overgebleven adonissen vergat ik zelfs enige tijd dat er ooit een vijfde lid was. Zayn who?

Geen seksspeeltjes of drugs

Want ze stààn er wel, die jongemannen. ‘Ik bewonder hen, niet omwille van hun uiterlijk want dat maakt me niets uit, maar omwille van hun talent’, zegt een fan. Het Koning Boudewijnstadion tot de nok gevuld en alle neuzen in dezelfde richting: vier eenvoudige kereltjes. Het sporadische vuurwerk was het enige showaspect en helemaal overbodig bij een reeds wonderbaarlijk tafereel: was dit de mooiste zonsondergang ooit?In dat licht zag ik een 21ste eeuws Woodstock ontrollen, mede dankzij Live Nation zonder dekentjes, bloemen, seksspeeltjes en drugs. Nu ja, One Direction leverde een voldoende bevredigende high. De flower power-vibes kwamen verpakt in liedjes over lieve meisjes en ik beeldde me graag in dat hun euforische geschreeuw dat voor wijlen Jimmy Hendrix evenaarde.

Misschien deed dat het zelfs echt telkens Niall Horan zong, keek, ademde of gewoon bestond. Ja, elk lid zal wel zijn schare fans hebben. Maar het geruis in mijn oren maakt het moeilijk te ontkennen dat de Ier vanuit Brussel decibelmeters wereldwijd verpulverde. Harry paraderend met een roos tussen zijn tanden, kwam in de buurt. Toegegeven extreem sexy. Toen hij het publiek opzweepte met zijn ‘oh yeah’s en ‘ah baby‘s, riep ik haast mee. Maar ik kom niet zo makkelijk op bevel.

Te seksueel geladen? Ach nee. In dit land waar gepleit wordt voor een minimumleeftijd voor seks op veertien, stonden tieners met bordjes als ‘Louis, shoot me with your loaded gun‘ te zwaaien en zweefde een opblaaspop boven het publiek tot in Styles’ armen. Die seksspeeltjes werden niet voor niks in samenspraak met de popgroep uit stadia gebannen.

Ouders vervloeken hun leven

Trouwens, die bordjes. ‘Small country, big love for you‘-plakaatjes kleurden de arena plots volledig geel. I didn’t get the memo!? Misschien is twee weken niet genoeg om deel uit te gaan maken van de harde kern.

Niet dat iemand zich uitgesloten mag voelen. ‘De jongens blijven zichzelf en behandelen iedereen gelijk en normaal’, vindt een meisje dat zich echter gelukkig moest prijzen tickets te hebben gewonnen, omdat ze zich de peperdure kaartjes anders nooit kon veroorloven. Even vergeten alle vrouwen in het stadion ook dat die mannen werkelijk enkel modellen daten. Toch voelt iedereen zich aangesproken: het publiek telt ook jongeheren in zijn rangen, opkijkend naar de getatoeëerde jongens verderop. Hoe zou u anders het Koning Boudewijnstadion uitverkopen?

Rond de menigte en ertussen konden ook heel wat ongeduldige ouders bespeurd worden. Die mochten achteraf nog twee uur in het Brusselse verkeer hun leven vervloeken met heftig zingende tieners op de achterbank: Tienduizenden auto’s in one direction de hoofdstad uit suckt zo hard als dat het optreden subliem was. Dat is een kwestie van omgekeerd evenredigheid.