Het was alweer een poosje geleden sinds Massive Attack voor het laatst ons land aandeed. Het concert van het collectief uit Bristol, waarmee Cactus dit jaar in schoonheid afsloot, kon dan ook op enorm veel belangstelling rekenen. Als gasten had de groep dit keer, naast oudgediende Horace Andy, ook de zangeressen Martina Topley Bird en Deborah Miller meegebracht.
PLUS
Er zijn slechts weinig namen in de popmuziek die, sinds 1991 zo luid resoneren als Massive Attack. Het gezelschap lag aan de oorsprong van het succes van Portishead en Tricky en zijn sound is in de loop der jaren ontelbare keren door mindere talenten geïmiteerd. Tevergeefs trouwens, want Massive Attack is zijn mengvorm van hiphop, soul, r&b, dub en sampledelische pop altijd verder blijven ontwikkelen. Dat deed het niet altijd met evenveel succes, maar een groep die elf miljoen platen heeft verkocht, kan zich al eens een misstapje veroorloven.
Van het oorspronkelijke kerntrio is vandaag alleen rapper Robert Del Naja, beter bekend als 3D, nog op post, al mocht Grant Marshall (alias Daddy G) op de jongste, inmiddels al vijf jaar oude cd ‘HeligoLand’ wél weer zijn opwachting maken en wordt gefluisterd dat zelfs Tricky op de volgende plaat weer van de partij zal zijn. Sinds 3D bij Massive Attack de lakens uitdeelt, is de postpunkinvloed op de muziek van de groep gevoelig vergroot en valt van haar triphopachtergrond niet zoveel meer te merken. Opvallend trouwens hoezeer het even stevige als grofkorrelige gitaarspel van Angelo Bruschini op Cactus het geluidsbeeld domineerde.
Ongeveer een vijfde van de set was afkomstig uit ‘Heligoland’, de rest kwam uit de oudere platen, zodat de groep een prima evenwicht vond tussen weerbarstig/donker en toegankelijk/herkenbaar. Toch klonk Massive Attack, dat twee drummers in stelling bracht en de bas consequent vooraan in de mix pleurde, overwegend nerveus en ongedurig. Dat was vooral het geval in ‘United Snakes’ en het door borrelende synths overheerste ‘Risingson’.
Al sinds het prille begin heeft Massive Attack de gewoonte met telkens andere zangers of zangeressen in zee te gaan. Dit keer werd het leeuwendeel van de songs gezongen door Martina Topley Bird, wat met ‘Psyche’ en het op een intrigerend ritme geplante ‘Paradise Circus’ meteen twee hoogtepunten opleverde. De ex van Tricky leende haar stem ook aan ‘Teardrop’, dat nu een heel andere vibe kreeg dan ten tijde van Liz Fraser en waarin de kort aangebonden percussie de melodie soms dreigde te verdrukken.
Reggaezanger Horace Andy, een medeplichtge van het eerste uur, trok de aandacht naar zich toe tijdens het vrij ingetogen ‘Girl I Love You’, en het sensuele ‘Angel’, terwijl Deborah Miller zich van haar meest soulvolle kant liet horen in ‘Safe From Harm’ en het als laatste bis bewaarde, op orkestrale samples drijvende ‘Unfinished Sympathy’. De lijzige raps van de iets minder charismatische 3D stonden dan weer centraal in ‘Risingson’ en aardedonkere nummers als ‘Future Proof’ en ‘Inertia Creeps’.
Qua opbouw was dit zeker geen evidente set, maar het publiek liet zich gewillig meevoeren door de wisselende dynamiek van de band. Massive Attack walste over alles en iedereen heen en vanaf nu wappert zijn vlag dus ook trots bij het Minnewater.
MIN
Dat Massive Attack vaak politiek expliciete standpunten inneemt, is bekend. Ook op Cactus kregen de toeschouwers de volle laag. Op grote schermen achter de groep flitsten voortdurend -en tegen een hoog tempo- allerlei slogans, statistische gegevens en andere boodschappen voorbij, over de oorlog in Irak, mensenrechtenschendingen, het Israëlisch-Palestijns conflict, noem maar op. Allemaal zeer lovenswaardig, maar die aanval op de zintuigen leidde dermate af van de muziek dat de groep zichzelf uiteindelijk in de voet dreigde te schieten.
HOOGTEPUNTEN
‘Paradise Circus’, ‘Girl I Love You’, ‘Psyche’, ‘Teardrop’, ‘Safe From Harm’, ‘Unfinished Sympathy’….
QUOTE
Daarvoor moest je bij Massive Attack dus op de schermen kijken. Deze is ons het meest bijgebleven. Het ging over het aantal slachtoffers van de ‘Protective Edge’-operatie in de Gazastrook. “Palestijnse doden: 166. Gewonden: 920. Israëlische doden: 0. Gewonden: 5.”
DE SETLIST
Battlebox 001 / United Snakes / Risingson / Paradise Circus / Girl I Love You / Pysche / Furure Proof / Teardrop / Angel / Butterfly Caught / Safe From Harm / Inertia Creeps // Incantations / Splitting the Atom / Unfinished Sympathy.
Dirk Steenhaut
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier