Maria Somerville komt thuis bij Connemarapony’s

Onze tip voor Sonic City: Maria Somerville, deeltijds de NTS-dj die u met plezier uit bed doet rollen, deeltijds uithangbord van Ierse etherische droompop.

Als klein meisje uit Connemara wilde Maria Somerville een pony, maar haar ouders weigerden er eentje te kopen. Sinds ze vier jaar geleden vanuit Dublin terugkeerde naar haar geboortedorp, is haar kinderlijke wens alsnog een beetje uitgekomen dankzij haar neef, die twee spierwitte pony’s heeft, genaamd Molly en Réalt. Op haar Instagrampagina’s post ze geregeld kiekjes van het duo. Réalt, Iers voor ‘ster’, is ook de naam van de openingstrack van haar ongrijpbare droompopplaat Luster.

De pony’s, die ze beschrijft als ‘prachtige, majestueuze wezens die verzot zijn op appels en wortels’, zijn een van de vele knipogen op de plaat naar Connemara, het afgelegen westelijke gebied in het Ierse graafschap Galway. In Luster laat Somerville shoegaze, ambient en postpunk razen door de wilde Ierse berglandschappen waarin ze opgroeide. Het werd haar doorbraak. Haar plaat, die in april verscheen bij 4AD, het label van onder andere Big Thief en Jenny Hval, werd door muziekplatform Pitchfork geprezen als Best New Album en Somerville is sindsdien bijna non-stop op tournee in Noord-Amerika en Europa, waar ze onder meer de toonaangevende festivals Rewire en Primavera Sound aandeed. Wanneer ze ons belt, is Somerville voor een show in New York, en heeft ze de pony’s al zes weken niet meer gezien. ‘De reacties op Luster zijn fijn. Rondreizen om nummers te spelen die zo lang enkel in mijn eigen hoofd bestonden, is bijzonder. Met ieder optreden krijgen ze een nieuw leven.’

Dat Somerville nu zo breed in de armen gesloten wordt, is geen complete verrassing. De Ierse had al een trouwe fanbase. Sinds 2021 presenteert ze elke ochtend, op maandag en dinsdag van zeven tot negen lokale tijd, de Early Bird Show op de invloedrijke internetradio NTS. Ze wiegt haar luisteraars de werkdag in met meditatieve folk en ambient, nieuwe releases van undergroundartiesten als Astrid Sonne en ML Buch of een nummer van The Cranberries. ‘Toen NTS vertelde dat ze iemand zochten om het slot vlak voor The Breakfast Show op te vullen, vond ik dat doodeng’, vertelt ze over haar radiowerk. ‘Ik dacht dat ik nooit zou durven te praten op de radio. Ik ben best verlegen.’ Intussen is ze een van de meest geliefde NTS-dj’s en bouwde ze een community uit van vroege vogels die hun dag liefst zo zacht mogelijk beginnen. Zelfs Zwangere Guy noemde Maria Somerville recent nog deel van zijn ochtendroutine. ‘Internetradio is extreem belangrijk. Het is een erg private, maar toch gedeelde ervaring.’

De start van haar ochtendshow op NTS viel samen met haar verhuis naar Connemara. Het is ook daar, in een studio dicht bij het meer Corrib, dat ze Luster opnam. Somerville schrijft al tien jaar muziek, aanvankelijk geïnspireerd op de bezoekjes die ze met haar oom en vader bracht aan de pub. Was haar zelfuitgegeven debuutplaat All My People (2019) nog gepuurd werd uit allesoverheersende heimwee, dan is opvolger Luster een antwoord op dat verlangen naar haar thuis. In Garden weerklinken zowel echo’s van My Bloody Valentine als zeegrotten, in het dromerige Up begraaft ze haar gebroken hart in een veenmoeras.

‘Connemara is heel open, uitgestrekt en ruw. Je bent blootgesteld aan de weersomstandigheden. Ik denk dat het in de stad soms moeilijker is om dat gevoel van ruimtelijkheid te aanvaarden’, vertelt ze. Somerville vertrok naar Dublin voor haar hogere studies. ‘Ik was toen best jong. Ik had het gevoel dat er in Connemara nog onontgonnen terrein lag dat ik moest doorkruisen. Dat gemis heb ik via de plaat kunnen opvullen.’

Ook het concept van tijd op het Ierse schiereiland was een directe invloed voor Luster. Ze omschrijft het als een soort ‘tijdloosheid’, ‘alsof je even buiten de moderne wereld stapt’. Tijdens wandelingen met haar vader, die voor zijn pensioen een visser was, of tooggesprekken met de buren in de pub, leerde ze bij over de lokale geschiedenis. ‘Connemara is diep geworteld in folklore. Veel verhalen hebben iets mystieks en hebben het over een drempel tussen twee werelden. Voor een buitenstaander kunnen zulke vertellingen nogal overdreven of onecht aanvoelen, maar uit de mond van de mensen die al hun hele leven op die plek wonen, en één zijn met het land, voelt het niet zo gekunsteld.’

Vandaag pendelt Somerville opnieuw tussen twee plekken. Ze beschrijft Dublin als een ‘geweldige muziekscene’, maar vanwege de wooncrisis trekken veel artiesten weg uit de stad. Olan Monk en  Róisín Berkeley, twee artiesten met wie ze heel nauw samenwerkt, wonen bijvoorbeeld ook in Connemara. ‘Ik ben erg dankbaar dat ik daar niet alleen verbinding vind met mijn familie en buren, maar ook met muzikanten. Al geloof ik dat je in de stad ook nog steeds een gemeenschap kan vinden, al is het misschien meer op microniveau.’ En zonder pony’s.