Lokerse Feesten – dag 2: Daan, Roger Daltrey & O.M.D.

De ingetogen set van Daan bleek de ideale opwarmer voor gevestigde waarden Roger Daltrey en O.M.D., die u elk in hun eigen stijl op uw wenken bedienden.

DA GIG: Daan, 20u

IN EEN ZIN: Genieten van de simpele dingen des levens
HOOGTEPUNTEN: Housewife, Gabriel, Wifebeater
BESTE QUOTE: ‘Ik weet eigenlijk niet waarom ik ‘Housewife’ geschreven heb. Iemand anders heeft met hetzelfde thema iets veel beters gedaan: Neil Young’ (de brug tussen ‘Housewife’ en de Neil Young-cover ‘A Man Needs A Maid’)
EN U?: Was zelden zo talrijk aanwezig voor een openingsact op de Grote Kaai.

In plaats van zijn grootste hits op een Best Of-cd te pleuren, trok Daan zich vorig jaar met cellist Jean-François Assy en percussioniste Isolde Lasoen terug in zijn studio in de Ardennen om er z’n favoriete nummers in een nieuw, minimalistisch kleedje te stoppen. Naast een waaier aan herwerkte hitsingles, prijken op het album ‘Simple’ ook ambachtelijke nieuwe versies van oude pareltjes die al jaren niet meer op ’s mans setlist stonden.

Ook in Lokeren rakelde hij deze oudjes nagenoeg allemaal opnieuw op: ‘A Single Thing’ van Dead Man Ray, ‘Ashtray’ en ‘Simple’ uit zijn solodebuut ‘Profools’, en ‘Neverland’ en ‘Gabriel’ uit ‘Victory’. Toch waren het andermaal ‘Housewife’ en afsluiter ‘Swedish Designer Drugs’ – zij het dan voor één keer niet in de elektronische uitvoering – die de set naar een hoger niveau tilden.

Het moet gezegd dat het gros van de uitgeklede versies die Daan te berde bracht beter gedijen in een intieme schouwburg dan op een festival. In Lokeren fungeerden ze evenwel perfect als opwarmer voor wat nog komen moest.

DA GIG: Roger Daltrey, 21u30
IN EEN ZIN: Een les muziekgeschiedenis
HOOGTEPUNTEN: Pinball Wizard, We’re Not Gonna Take It / See Me, Feel Me / Listening to You, Behind Blue Eyes
FRAPPANT DETAIL: Drummer Scott Deavours had zijn drumstel afgeschermd met een doorschijnende glaswand, vermoedelijk om zich te wapenen tegen de in het rond slingerende microfoon van Roger Daltrey. EN U?: Zong de klassiekers luidkeels mee

The Who’s vierde langspeler ‘Tommy’ (1969) staat geboekstaafd als dé grote mijlpaal die het rockopera-genre definieerde. In maart van dit jaar speelde The Who-frontman Roger Daltrey het album integraal tijdens een benefietconcert voor het Teenager Cancer Trust in de Londense Royal Albert Hall, en deze zomer toert hij ermee door Europa.

Daltrey – omringd door onder andere Simon Townshend, de jongere broer van The Who-gitarist Pete – bracht ‘Tommy’ echter niet volledig op de Lokerse Feesten. Hij serveerde er wel een flinke selectie uit, aangevuld met een rist fel gesmaakte evergreens van The Who (‘Who Are You?’, ‘Behind Blue Eyes’, ‘My Generation’, ‘Baba O’Riley’) en wat ons betreft ietwat overbodige covers van Taj Mahal en Levon Helm (ex-The Band).

De The Who-fans werden meteen op hun wenken bediend, met het openingsduo ‘I Can See For Miles’ en ‘Pictures of Lily’. Toch was het wachten tot de instrumental ‘Overture’ – het openingsnummer uit ‘Tommy’ – ingezet werd alvorens we écht bij de keel gegrepen werden. Nadien volgden de hoogtepunten elkaar in sneltempo op: ‘The Acid Queen’, ‘Pinball Wizard’ en vooral het drieluik ‘We’re Not Gonna Take It’ – ‘See Me, Feel Me’ – ‘Listening to You’. Daltrey bracht ze met de overgave van weleer, zijn microfoon als vanouds hevig in het rond slingerend. ‘Hopelijk komen we volgend jaar terug naar Europa om ‘Tommy’ volledig te spelen’, besluit Roger Daltrey. Zorg dat u op de afspraak bent.

DA GIG: O.M.D. (Orchestral Manoeuvres in the Dark), 23u30
IN EEN ZIN: Eighties-synthpop voor nostalgici
HOOGTEPUNTEN: ‘Enola Gay’, ‘Electricity’
EN U?: At uit de hand van Andy McCluksey en de zijnen

De Britse synthpopband Orchestral Manoeuvres in the Dark bracht vorig jaar nog een nieuwe full-cd getiteld ‘History of Modern’ op de markt, al was daar zaterdag in Lokeren niet veel van te merken. O.M.D. reeg de hits aan elkaar die hen op de kaart zette in de late jaren ’70 en de jaren ’80, toen ze deel uitmaakten van Factory Records, de stal van Joy Division en later ook New Order. De danspasjes mocht hij wat ons betreft achterwege laten, maar frontman Andy McCluskey zette het publiek wel moeiteloos naar zijn hand. Wij waren eerlijk gezegd niet zo wild van de wat te langgerekte O.M.D.-show, al moeten we bekennen dat we afsluiter ‘Electricity’ op de terugreis maar moeilijk uit ons hoofd geweerd kregen.

Michael Ilegems