Lokerse Feesten – dag 1: Exit zomerslaap

Das Pop, Primal Scream en Kelis mochten de Lokerse Feesten-spits afbijten, maar het was wachten tot nationale synthreuzen Goose voor u uit een collectieve zomerslaap ontwaakte.

DA GIG: Das Pop, 20u
IN EEN ZIN: Das Rock!
HOOGTEPUNT: The Game, Wings.
BESTE QUOTE: ‘Komaan, we spelen er nog eentje, nu jullie hier toch staan!’
EN U?: Keek grotendeels de kat uit de boom.

Ze waren de grote afwezigen op de Gentse Feesten, dus ging Das Pop voluit voor de thuismatch in het nabije Lokeren. De royaal gearrangeerde songs op hun nieuwste worp The Game dwingt een nieuwe podiumopstelling af, met Bent Van Looy voor het leeuwendeel geposteerd achter de piano. Al liet de bijna-Slimste Mens geen kans onbenut om tegelijk met tamboerijnen en koebellen aan de slag te gaan. Statisch staan niet in het Das Pop-woordenboek. Dat hij in al dat onvermoeibaar enthousiasme af en toe ganser flarden tekst vergeet (zélfs in hun grijsgedraaide Fool For Love) nemen we er bij.

Live is Das Pop een geoliede machine, een powerkwartet dat duchtig de zweep legt op een set met veel nieuwe nummers, met in de hoofdrollen Van Looy als volksmenner en gitarist Reinhaardt die bewijs dat men ook met mandoline en autoharp een stevig potje rocken kan. Roxy Music, Joe Jackson, Fleetwood Mac; we kennen niet veel Belgische bands die met zulke referenties zo vlot wegkomen. Das Pop bewees nog maar es één van de strafste en strakste livebands te zijn van de lage landen.

DA GIG: Primal Scream plays Screamadelica, 21u45
IN EEN ZIN: Dancerocknostalgie voor de xtc-generatie.
HOOGTEPUNT: Loaded.
DIEPTEPUNT: Het té lang gerekte dubintermezzo.
FRAPPANT DETAIL: Bobby Gillespie en z’n thermisch glitterhemd.
EN U?: stond er bij en keer er naast.

In hun thuisland zijn ze top of the bill en eindigt hun klassieker Screamadelica uit 1991 steevast bovenaan lijstjes van beste en/of meest invloedrijke albums. Twintig jaar na de releasedatum brengen de Schotten hun mijlpaal integraal live, een formule die al met succes beproefd werd door The Stooges, Sonic Youth en Dinosaur Jr. Laten we meteen met de deur in huis vallen: op een handvol fans na had Lokeren weinig boodschap aan de melange van acid house, vintage rock en druggy dubklanken. Dat de Britse veteranen (met Mani van The Stone Roses op bas!) er bij stonden alsof ze per toeval een afrit gemist hadden hielp natuurlijk niet. Zelden lagen de Thames en Dender zo ver uiteen, een passage op pakweg Pukkelpop had voor groep én publiek vast een bevredigender resultaat opgeleverd.

DA GIG: Kelis, 23u45
IN EEN ZIN: R&B-queen gaat eurohouse.
HOOGTEPUNT: dat luipaardpakje es goed bekeken?
FRAPPANT DETAIL: Eindelijk weten we waar haar hit Milkshakes over gaat…

Eind jaren 90 was Kelis de ongekroonde koningin van de R&B met hits als Milkshake, Caught Out There en Trick Me. Op haar vijfde en laatste worp Flesh Tone tapt de voormalige Outkast-protegee uit een ander vaatje en liet ze zich door producers Boys Noize en David Guetta verleiden richting clubby eurohousebeats. Het was in deze gedaante dat de welgevormde diva op spectaculaire naaldhakken het podium bestierde. ‘Urban house’ mag dan een genre zijn waarvoor ze in de VS tegenwoordig storm lopen, en ook de talrijke kids lusten er in Lokeren pap van, maar wij hadden net iets teveel de indruk dat we naar een gepimpte versie van Faithless stonden te kijken. Kelis meisje, maak volgende keer maar gewoon weer een geile R&B-plaat, laat de platte dreunbeats aan het Tomorrowlandvolkje.

DA GIG: Goose, 01u15
IN EEN ZIN: Depeche British Mode.
HOOGTEPUNT: Can’t Stop Me Now.

De Kortrijkzanen kwamen, zagen en overwonnen. Met de mix van loeiharde electro en breed uitwaaierende synthklanken sloeg voor het eerst de vlam in pan op het Lokerse Feesten-terrein. Blik op oneindig, vinger aan de synth en gáán was de boodschap, en net zoals op Werchter zat de balans tussen sfeervolle klanktapijten en zuivere party tracks tot op de millimeter juist. De kop is er af, en Goose gaf er nog een ferme penaltykick tegen.

Jonas Boel