Lizzo in het Sportpaleis: de fun, de hits, de therapie

Het was ‘bad bitch o’clock’, vrijdagavond in het Antwerps Sportpaleis. Melissa Viviane Jefferson alias  Lizzo hield er halt met de Special Tour, naar haar gelijknamige, vorige zomer verschenen hitalbum.

Lizzo, die net nog de Grammy voor Record of the Year van onder de neus van Beyoncé, Adele en Harry Styles wegkaapte, was niet alleen naar de Koekenstad afgezakt. In tegenstelling tot een paar jaren geleden op Rock Werchter, waar ze enkel geruggesteund werd door een dj, had ze dit keer een volledige, vijfkoppige band bij: een all-female groep die ze de Lizzbians doopte. Ook van de partij: tien danseressen die zich de Big Grrrls noemen. En dan was er natuurlijk nog Sasha, wellicht de enige dwarsfluit uit de muziekgeschiedenis met een eigen Instagram-account.

Diamanten van songs

‘Antwerpen is waar de diamanten vandaan komen, so y’all diamonds, right?’ vroeg Lizzo aan het begin van haar set. Zelf had ze een kleine dertig diamanten van songs meegebracht, zowel geslepen exemplaren – zoals het smoothe 2 Be Loved (Am I Ready?) of het eerste twerkmoment van de avond Soulmate – als ruwe – waaronder het met een kloeke gitaarsolo gepimpte Grrrls, het heerlijk logge Tempo of het vette Rumors, waarop Cardi B meerapte vanop een smartphonedisplay dat op het grote scherm werd geprojecteerd. Een scherm binnen het scherm: meta!    

‘Antwerpen is waar de diamanten vandaan komen, so y’all diamonds, right?’

Lizzo

Geen Lizzo-show zonder rake – en bovenal hoopgevende – boodschappen over zelfliefde en body positivity. Tussen de nummers door riep de zangeres via allerlei videoberichten op jezelf en je lichaam met respect te behandelen, als was ze een volleerde psychologe. Jerome was zelfs létterlijk als een therapiemoment opgevat: Lizzo zong de powerballad vanuit een chaise longue. Tijdens het zeldzame rustpunt Naked werd dan weer de zin ‘My body my choice’ op haar lijf geprojecteerd. En ook Special – waarin Lizzo eens écht haar keelgat openzette – was niet mis te verstaan: mocht vandaag nog niemand het tegen je gezegd hebben, je bént bijzonder.

Regenboogjurken

Minder bijzonder waren de covers van Lauryn Hill (Doo Wop (That Thing)) en Chaka Khan (I’m Every Woman) in het midden van de set, waarin de achtergrondzangeressen het voortouw namen, maar die vooral leken te dienen om Lizzo’s kledingwissels – ze switchte van glitterende bodysuits naar al even glinsterende regenboogjurken – op te leuken. Ook de vele momenten van interactie tussen Lizzo en haar publiek haalden de vaart wat uit de set. Rozen uitdelen, een kroon en teddybeer uit het publiek in ontvangst nemen, vinylplaten en zelfs lichaamsdelen signeren: Lizzo deed het allemaal met de glimlach.

De finale was er dan wél weer een om u tegen te zeggen. Het breed georkestreerde Cuz I Love You, het wulpse Truth Hurts, het oppermachtige Good As Hell: ze volgden elkaar in sneltempo op. En de bisronde was al helemaal weggelegd voor de fun, de hits. Juice kreeg een nóg sappiger versie mee dan op plaat, en aan de gedoodverfde afsluiter About Damn Time – daar was het bad bitch o’clock-moment! – kon je goed horen dat Lizzo ooit nog aan de zijde van Prince heeft gezongen. Discofunk met een purperen, tijdloze glans: niemand uit het poplandschap van vandaag die er zo goed in is als Lizzo.