Les Ardentes Dag 1: Missy versus Malkmus

Onze man Tim Vernimmen kwam, zag en overwon de eerste festivaldag van Les Ardentes (van 8 tot 11 juli). Een verslag.

03u24: Ondergetekende is weer thuis. Gaan wij nu echt zondag nog eens helemaal naar Luik rijden voor P.I.L.? Johnny, please don’t suck.

01u28: Missy komt na een geslaagde verdwijntruc nog één keer terug het podium op, vraagt ‘How long have I been on stage?’ en verdwijnt dan een half uur te vroeg in de coulissen. We gaan het zeggen, Walter: way too long, bitch.

01u26: Missy rond af met een vluchtige cover van ‘Rock the Boat’ van Aaliyah, ook opgedragen aan… al die andere dode hiphoppers, u kent ze wel.

01u20: Missy kan niks anders meer bedenken dan het signeren van schoenen, en dus vult ze daar ettelijke minuten mee. Ondertussen legt ze zowaar de stift verloren, maar uiteindelijk vliegen de spuuglelijke ondingen het publiek in.

01u17: Missy heeft ontdekt dat ze ‘Belgium’ moet invullen in haar standaardzinnetjes maar zit helaas zonder nummers. Ze besluit dat ze door de zaal heen wil wandelen maar wordt uiteraard onmiddelijk verzwolgen door de mensen wanneer ze zich in de menigte begeeft. De dansers blikken bezorgd de zaal in. ‘Lose Control’ wordt verschillende keren ingezet en weer afgebroken, tot La Elliott weer op het podium staat.

01u11: Missy vertrouwt ons voor de zevende keer toe dat ‘Brussel the hottest place’ is (kan wel zijn, maar wat doet dat ertoe hier in Luik?) en laat ons opnieuw alleen, ditmaal met een playbackende protégé in een spannend pakje. Pat Krimson is de nieuwe Timbaland.

00u57: Missy is terug, speelt ‘All ’n My Grill’, ‘Work It’ en ‘Pass that Dutch’ en zit zo stilaan door haar hits. Wat met het komende uur?

00u53: Missy laat ons alleen met haar sidekick, die schijnt te denken dat we hier stonden te smelten in afwachting van iemand die ‘Say yoo-hooh’ roept tijdens ‘I Gotta Feeling’ van de Black Eyed Peas.

00u38: Uiteindelijk komt Missy Elliott uit een kist gekropen. Ze ziet eruit als het zwarte evenbeeld van Vicky Pollard uit ‘Little Britain’. Meteen worden we vergast op slordig aan elkaar geplakte snippers van ‘One Minute Man’, ‘Gossip Folks’ en zelfs ‘Get Ur Freak on’. De muziek is te luid, Missy’s stemgeluid verdrinkt en ze wordt nagenoeg van het podium verdrongen door de voortdurend van vulgaire outfit wisselende dansers. Aiaiai.

00u37: Valse start twee: enkele van de in trainingspakken met fluorescerende strepen verpakte dansers belanden te vroeg op het podium. Enkele ogenblikken later herpakken ze zich, met een zeer geslaagde choreografie overigens. Zaal wordt zot. Podium vol Missy-look-a-likes, ‘Who’s the Real Bitch?’ schalt er door de boxen.

00u36: Valse start één. De DJ draait halfslachtig een plaatje, in afwachting van the real thing.

00u32: Net als Snoop Dogg eerder op Couleur Café wordt ook naar dit MTV-icoon uit de nineties halsreikend uitgekeken. ‘Missy, Missy, Missy, …!’

00u10: Pavement is geweldig goed bezig. ‘Shady Lane’, ‘In the Mouth a Desert’, ‘Gold Soundz’, ‘Spit on a Stranger’… wat moet een mens meer hebben? De euforische publieksrepons die de groep eerder in de AB ten beurt viel blijft hier echter achterwege. Omdat we Pavement daar al gezien hebben, en omdat de enige echte Missy Elliott voor de eerste keer op Belgische bodem speelt, laten we Malkmus en de zijnen met pijn in het hart op het hoofdpodium achter. Missy, please don’t suck.

23u41: Morcheeba in de HF6. Radiovulsel zonder airplay? Afvoeren!

23u26: Cypress Hill sluit af met ‘Rock Superstar’: gemeen en opzwepend, de groep op zijn best.

23u07: De nieuwe single drijft op een riffje van Tom Morello van Rage Against the Machine. Niet slecht.

22u51: Cypress Hill speelt ‘Insane in the Brain’. De hele wei gaat op en neer. Maar wat nu? De obligate cannabismedley (‘I Want to get High’, ‘Stoned Is the Way of the Walk’) en dan: slabakken geblazen. De rappers verlaten om de beurt het podium en sommige raps blijken op tape te staan.

22u37: Vanuit de richting van het hoofdpodium bereikt ons een doordringende weedgeur. Dat moeten B Real en Sen Dog van Cypress Hill zijn. De invloedrijke latinohiphoppers kwamen vorig jaar op de Lokerse Feesten scherp uit de hoek, en hebben een nieuwe plaat uit die verrassend genoeg al bij al niet om te huilen is. Scoren echter vooral met een medley van oude classics (‘Hand on the Pump’, ‘When the Shit Goes Down’, ‘How I Could Just Kill a Man’). Geweldig feestje.

22u11: Crystal Castles krijgen de handjes op elkaar met hun new wave voor game addicts. Stevige beats, snedige vocals, Mario Bros on keyboards. Even wanen we ons op de wintereditie van Les Ardentes.

21u02: Julian Casablancas (onze eerste Stroke!) begint zijn concert zowaar met ‘Hard to Explain’. Hij ziet eruit als P. Fabergé van De Jeugd van Tegenwoordig die voor de lol twee haarlokken heeft geverfd en gedraagt zich ook zo. Moeilijk om uit te leggen waarom hij met een al bij al geslaagde plaat onder de arm toch zo’n belabberd concert geeft. Zo gaat dat, jongens en meisjes: frontmannen van fantastische bands van tien jaar geleden hangen nu enkele decennia de gedrogeerde asshole uit en vullen nadien het Sportpaleis met kapitaalkrachtige veertigers die beweren dat het vroeger beter was.

21u01: Een standje in de buurt van het hoofdpodium verkoopt zelfgebrouwen ‘maitrank’. Daar hebben wij nog nooit van gehoord, en dus moeten we dat weer per se proeven. Blijkt een brouwsel met witte wijn en lievevrouwebedstro en geen hallucinogene mengeling van gegist lijsterbessensap. Zonde.

20u52: Na een rondje klassiekers (‘Anthems for a Seventeen-Year Old Girl’, ‘Superconnected’, ‘KC Accidental’) sluit Broken Social Scene af met de indrukwekkende instrumental ‘Meet Me in the Basement’, terug te vinden op de nieuwe plaat. Concert was ok, maar door de hitte bleef het enthousiasme op en voor het podium eerder beperkt.

20u16: Bob Nastanovich van Pavement komt tijdens ‘Texaco Bitches’ even meekelen zoals alleen hij dat kan.

20u03: In Hall des Foires 6 hangen toepasselijk zes enórme ventilators, sfeervol belicht en behangen met klimplanten bovendien, maar er draait er geen enkele. En dus is het daarbinnen bloed-, bloedheet, niet meteen de ideale omstandigheden om in alle rust te genieten van de creatieve exploten van een indierock-collectief naar keuze. Broken Social Scene besluit geen tijd te verliezen en barst meteen los in ‘World Sick’, ook de opener van de nieuwe plaat. Leslie Feist is er niet bij.

19u54: Tot voor kort vonden wij Jamie Lidell een zielloze tweedehandssoul serverende blaaskaak, maar kijk: zijn laatste plaat kon ons wel bekoren, en de man blijkt gezegend met behoorlijk wat charisma voor een (voormalig?) technoproducer en een wendbare stem die ook zonder hulpmiddelen overeind blijft. Bovendien is Jamie een begenadigd beatboxer en (minder verrassend) zeer bedreven met samplers. We zouden hier graag nog wat blijven hangen, maar we zien Lidell zaterdag in het voorprogramma van Prince, en dus kiezen we voor de HF6, geen tent maar een hele grote hal waar zo meteen Broken Social Scene begint.

19u35: Parkeerplaats gevonden, lange wandeling, polsbandje bemachtigd, binnen! Dit zijn onze eerste Ardentes, en dus zijn we benieuwd naar het terrein, want een vlakte van grind en beton rondom een uit de kluiten gewassen beurshallencomplex lijkt niet echt uitnodigend. Dat valt geweldig mee: terwijl we ons voorbij de ellenlange rij kraampjes met origineel voedsel wurmen, strekt zich aan onze linkerkant de rivier de Maas uit, en het hoofdpodium bevindt zich grotendeels in de schaduw van enkele tientallen oude bomen.

17u56: Daar is de E313. Nog een kleine honderd kilometer te gaan.

17u34: Ondergetekende rijdt zich vast in de avondspits op de Antwerpse Ring. “Antwerpen-West, 28 minuten” zegt het bord boven de snelweg. Shit.

17u32: Ondergetekende stapt in zijn voorverwarmde auto, zet de beide raampjes wagenwijd open, doet hetzelfde met de volumeknop van de radio en begint blijgezind aan de lange rit van Antwerpen naar Luik. Prachtig weer, en er wacht ons een line-up om duimen en vingers af te likken: de op zijn laatste plaat boven zichzelf uitgestegen Jamie Lidell trekt de avond op gang, Broken Social Scene stelt zijn nieuwe plaat voor, Pavement speelt zijn beste songs en hiphoplegendes Cypress Hill en Missy Elliott – eerste keer in België – are sure to get the place burning. Les Ardentes, we komen eraan.