Laurence Roothooft over haar partner Tom Pintens: ‘Hij was een beetje een muziekmarsmannetje’

Tot vlak voor zijn dood in augustus 2023 werkte Tom Pintens met zijn partner, actrice en zangeres Laurence Roothooft, aan hun electropopproject Elders. Nu verschijnt hun plaat en komt er een releaseconcert op wat Pintens’ vijftigste verjaardag zou zijn geweest.

‘Muziek was eten en drinken voor hem’, zegt Laurence Roothooft over Tom Pintens. Pintens studeerde aan het conservatorium, maar rolde al snel in de pop. We herinneren hem om zijn groepen Flowers for Breakfast en 2000 Monkeys, maar vooral om zijn lidmaatschap van Moondog Jr., Zita Swoon, Think of One, Roosbeef en Het Zesde Metaal. Samen met Roothooft richtte hij in 2021 electropopgroep Elders op. De twee waren sinds 2012 samen, hebben een zoon en noemden Elders weleens hun tweede kind. Een passieproject.

Laurence Roothooft: Als je als koppel samenwerkt, zeker in een groep die relaties bezingt, dan is passie daarin de rode draad. Inhoudelijk gaat Elders over liefde, over liefde zoeken en vinden of net niet vinden.

Was het voor jullie een vorm van relatietherapie?

Roothooft: (lacht) We záten in relatietherapie, maar ik weet niet of Elders dat was voor ons. Wel zochten we daarin naar een gemeenschappelijke taal. Want muziek was Toms eerste taal. Het was zijn idee om samen iets te doen, en ik vond dat fantastisch. Al stelde ik het ook wel in vraag. Ik ben geen ervaren muzikant. Weet je, wij konden soms ruziemaken waarna Tom ‘sorry’ zei met een liedje of een stukje muziek dat hij had opgenomen. Dat maakte het ingewikkeld, want ik spreek zoals de meeste andere mensen gewoon taal. (lacht) Maar Tom was niet zoals de meeste mensen. Hij was een beetje een muziekmarsmannetje.

Maakte muziek hem soms onbereikbaar voor jou?

Roothooft: Ja. Daardoor voelde ik me vaak eenzaam. De liefde was er, maar we zochten naar een manier om daar vorm aan te geven. Je leeft als koppel ook een praktisch leven: het huishouden, de opvoeding, ons artistieke werk. Soms is het iets te veel om allemaal voor elkaar te krijgen. Het ene koppel slaagt daar beter in dan het andere.

Heeft samen muziek maken jou geholpen om hem beter te begrijpen?

Roothooft: Nu weet ik dat kunstenaars moeten kunnen verdwijnen in wat ze doen. Ik was eens op een tentoonstelling van Keith Haring die blijkbaar helemaal bezeten was van tekenen. Dat was bij Tom ook zo. Hij kon soms compleet náást een gesprek belanden omdat hij meer naar het ritme van het gebabbel aan het luisteren was dan naar wat er werd verteld. Heel speciaal. En grappig. Dat mis ik het meest aan hem: zijn muziek. Dat constante tokkelen op het autostuur of op de tafel, dat gaan zitten en iets maken.

Tom en jij waren de enige groepsleden van Elders. Voor het releaseconcert in De Roma op 14 november heb je er Bent Van Looy als drummer en Simon Nuytten van Bazart als gitarist bij gevraagd.

Roothooft: Eerst dacht ik: shit, dat was niet de bedoeling van Elders. Maar nu hoor ik het live tijdens repetities en klinkt het zó vet. Simon heeft het heel serieus genomen en er eigen dingetjes aan toegevoegd. Hij zingt ook mee en doet dat supergoed. Er zijn dus live wat lagen bijgekomen. Ik ben heel blij dat het gegroeid is, dat we de plaat niet gewoon nabootsen, dat het leeft. Als ik nu luister naar de plaat en wat we er live mee aan het doen zijn, ben ik ervan overtuigd dat Tom het heel cool zou hebben gevonden.

In het laatste nummer op de plaat, Remember, zing je: ‘I love you / I miss you / I was a fool for you / Don’t fade out’. Heb je dat na Toms overlijden nog ingezongen?

Roothooft: Nee, alles was al geschreven. Pas toen ik die song tijdens een repetitie begon te zingen, viel mijn frank. Die regels gingen oorspronkelijk niet specifiek over Tom, en nu juist wel heel hard. Heel bizar. We wilden met Remember een dansbaar nummer schrijven en zochten naar een mooie tekst met niet te veel woorden, maar wel catchy en met een zekere betekenis. Nu heeft het leven die tekst ingehaald. Ik ben niet bijgelovig, maar ik vind het heel krachtig als zo’n dingen gebeuren. Tom is er niet meer, maar daarom is hij voor mij niet wég. Toch ondervind je in een rouwproces dat er na verloop van tijd iets aan die persoon vervaagt. Dat is pijnlijk, maar moet je accepteren. Het is deel van het leven dat voortgaat.

Tom is gestorven aan darmkanker, wat hem in de laatste maanden van zijn leven enorm heeft verzwakt. Voelde hij ook de muziek wegdeemsteren?

Roothooft: Absoluut niet. Hij heeft gewerkt tot vlak voordat hij gestorven is. We waren eens op een feest, een maand voor zijn dood, en hij was heel, heel moe. Er werd wat muziek gespeeld en Roos Rebergen van Roosbeef ging solo een liedje zingen. Het was helemaal niet voorzien dat Tom zou meedoen, maar iemand haalde een gitaar uit een hoekje en ze hebben samen enkele songs gebracht. Meteen daarna was hij springlevend. In plaats van weer te moeten gaan liggen, had hij genoeg energie gekregen om een paar uur onder de mensen te kunnen zijn. Onwaarschijnlijk om te zien. En het kwam doordat hij muziek had gespeeld.