Genoeg BeraadGeslagen! Na tien jaar in dampende kelders en mottige cafés gejamd te hebben, treden Lander Gyselinck (Stuff., LABtrio) en Fulco Ottervanger (De Beren Gieren, Stadt) eindelijk met een eerste EP naar buiten. Verwacht er vooral het onverwachte van. ‘Die release vat nog geen derde van wat BeraadGeslagen te bieden heeft. We willen ongrijpbaar blijven.’
We zitten in de tuin waar al elf jaar de Ham Sessions worden gehouden, een minifestival waar geen muzikale stijlrestricties gelden. Het lawaai dat centrum Gent typeert, wordt er buitengehouden door oude, met klimop begroeide muren. Onder het skelet van een heuse partytent, nippen we van een kop koffie. Deze plaats ademt muziek.
In wat een veredeld tuinhuis genoemd kan worden, nemen Fulco Ottervanger en Lander Gyselinck in onze aanwezigheid nog snel een nummer door. Ze prutsen aan pedalen en synthesizers. Gyselinck laat zijn basdrum klinken als een laserpistool uit Star Wars, Ottervanger produceert met zijn keyboard een dronken variant op de Mario Bros-soundtrack. Maar ergens te midden de chaos verschuilt zich een song. Een goeie song, zelfs. ‘Popmuziek’, noemt Gyselinck het. Verwacht toch maar geen Abba.
Die avond zal het duo een kleinschalige toer aanvatten die halt houdt in intieme, veelal rokerige ruimtes, en die de titelloze debuut-EP van BeraadGeslagen moet ondersteunen. ‘We hadden die EP al zeven jaar in een laatje liggen’, zegt Ottervanger. ‘En zo hebben we er nog.’
Was het een grote stap om, na al die jaren, aan die EP te beginnen?
FULCO OTTERVANGER: Toch wel. Een song als Suikerbeat spelen we al zo’n zeven jaar. We hebben onszelf moeten motiveren om er onze tanden in te zetten, om het materiaal dat doorgaans enkel in een livesetting bestaat op te nemen en te mixen.
GYSELINCK: Dat was voor mij de grootste drempel: het vastleggen van iets dat al die tijd ongrijpbaar was. Als je een EP uitbrengt, moet je meteen een finale mix aan nummers geven, een albumcover kiezen, een Facebookpagina bijhouden en een clip inblikken. Dan begin je opeens aan een imago te bouwen, terwijl BeraadGeslagen juist een project is waarin alles kan en niets moet.
OTTERVANGER: We moeten dat inderdaad zien te behouden. Het risico van iets uit te brengen, is dat de muziek, die live nog onvoorspelbaar en spontaan was, een format wordt.
GYSELINCK: Onze EP is dan ook vooral een visitekaartje, een uitnodiging voor het livegebeuren. De plaat vat nog geen derde van wat BeraadGeslagen te bieden heeft. Maar ongrijpbaar blijven, dat vinden we net tof.
Het was als improvisatieband dus niet evident om die nummers in een studio vast te leggen?
GYSELINCK: Ofwel speel je vastgemetselde muziek, ofwel improviseer je. Wij doen iets daar tussenin, en dat is inderdaad moeilijk. Tijdens de repetities proberen we de basis van nummers onder de knie te krijgen, zodat we ze live vrijer kunnen spelen.
OTTERVANGER: Ik vind het ook lastig om altijd hetzelfde te brengen. Ik vind dat het steeds een beetje ‘onzinnig’ moet blijven, dat is de opzet van BeraadGeslagen.
GYSELINCK: Een ode aan het prutserschap! We willen nooit een droge tentoonstelling geven van hoe een nummer van BeraadGeslagen wordt gespeeld. Je bent het meest genereus naar het publiek toe door gewoon jezelf te zijn.
Waarom klikt het zo goed tussen jullie twee?
OTTERVANGER: Ik geloof dat we elkaar wel aanvullen, muzikaal gezien dan. We hebben een erg verschillende smaak: Lander luistert naar modern en helder klinkende genres zoals elektronica, terwijl ik meer teruggrijp naar de lo-fimuziek uit de jaren zeventig.
GYSELINCK: Ik heb in mijn jeugd ook veel meegekregen van Nederlandse televisie, en Fulco is in Nederland geboren. Dankzij de betere VPRO-programma’s hebben we een gelijkaardig gevoel voor humor.
Hoe hebben jullie elkaar leren kennen?
OTTERVANGER: Dat was tien jaar geleden, in de zomer van 2006. Er was een optreden op de Korenmarkt en ik wandelde toen naast jou.
GYSELINCK: Dat is hoe we elkaar hebben ontmoet? Al wandelend?
OTTERVANGER: Dat is het beeld dat ik heb van onze eerste ontmoeting, ja. ‘Jij gaat het nog maken’, heb ik toen tegen jou gezegd.
GYSELINCK: We zijn al snel beginnen te jammen bij Fulco thuis.
OTTERVANGER: Twee jaar later zijn we in café Fatima beginnen optreden.
De vele improvisatiesets die we daar speelden, voelen nu aan als één blur, één lange avond.
GYSELINCK: Dat is dan ook onze habitat: intieme, rokerige bars met een publiek dat bereid is mee op avontuur te gaan. Dat proberen we nu ook aan te houden.
Of er veel veranderd is sinds ik die MIA voor beste muzikant gewonnen heb? Mijn boeken vallen niet meer om. Dat beeldje is heel geschikt als boekensteun. (Lander Gyselinck)
En wat als je straks het aanbod krijgt om op tien van de grootste festivals van België te spelen?
OTTERVANGER: Daar moeten we natuurlijk op ingaan.
GYSELINCK: Maar dan zouden we iets helemaal anders doen: geen drums of keyboards, maar twee laptops.
OTTERVANGER: En play!
GYSELINCK: Dan gaan we tegenover elkaar staan.
OTTERVANGER: Ik ga mijn haar kalen.
GYSELINCK: Maar het moet wel goed zijn, hé. We willen nooit een gimmick worden. Maar het publiek moet van BeraadGeslagen wel het onverwachte verwachten .
OTTERVANGER: Zodat ze ons nooit echt kunnen vatten.
GYSELINCK: We kunnen ook altijd verhaaltjes voorlezen op Rock Werchter. We zetten een lange zetel op podium, sleuren er een sfeervolle leeslamp bij, en lezen dan een lemma voor.
OTTERVANGER: Misschien kan jij ons wel op het podium interviewen.
GYSELINCK: Bon, genoeg ideeën!
OTTERVANGER: We kunnen ook van instrument wisselen?
GYSELINCK: Daar ben ik te onzeker voor. Het is wel een droom van me, om eens basgitaar te spelen in een band. Maar nu zitten we gebijteld, als ‘die drummer’ en ‘die pianist’. Het is een enorme drempel om tegen die publieke verwachtingen in te gaan. Maar zo kun je natuurlijk niet evolueren als artiest.
Is er veel veranderd sinds je in 2015 de MIA voor beste muzikant hebt gewonnen, Lander?
GYSELINCK: Mijn boeken vallen niet meer om! Die MIA is echt heel zwaar – en heel lelijk -, maar hij is heel geschikt als boekensteun.
En op artistiek vlak?
GYSELINCK: Nee, op dat gebied is er niet zo veel veranderd. Het was natuurlijk een grote eer. Ik vind het nog altijd een maf idee om ‘de beste muzikant van 2015’ te zijn. Er zijn zoveel muzikanten die ik zelf beter vind.
OTTERVANGER: Ik vind het wel positief dat er in de mainstream op deze manier een link wordt gelegd met ietwat vreemde improvisatiemuziek. Misschien zullen sommige mensen daardoor hun blik verruimen.
GYSELINCK: Dat wel, maar het maakt me tegelijk ook onzekerder. Er komt toch weer meer gewicht op mijn schouders terecht.
OTTERVANGER: Voel je dat zo aan, ja?
GYSELINCK: Toch wel. Ik ben weer een stapje verder verwijderd van artistieke vrijheid, want hiermee krijgt het publiek ontzettend hoge en specifieke verwachtingen van mij. Daarom vind ik het leuk om even in een andere stad te wonen. In de periodes dat ik in Berlijn of New York verbleef, was ik vrij om te doen wat ik wilde. Ik kon een maand lang beats bricoleren met hiphopproducers, zonder daar op afgerekend te worden.
Mensen zien mij als een pianovirtuoos, of een eclectische muzikant. Ik word verondersteld álles te kunnen, en dat geeft wel enige druk.
OTTERVANGER: Hier kun je dat toch ook?
GYSELINCK: Ja, maar toch voel je een zekere remming. Ik zou bijvoorbeeld niet snel in een film gaan meespelen, omdat ik een drummer hoor te zijn, zelfs de beste van 2015. Maar soms wil ik eens géén drummer zijn. Maar nu ben ik aan het muggenziften, hé. Ik amuseer me voor alle duidelijkheid rot als ik op podium sta of in de studio zit.
Heb jij ook last van zulke verwachtingen, Fulco?
OTTERVANGER: Ja, want mensen verwachten dat ik een soort pianovirtuoos ben, of zien me als een eclectische muzikant, waardoor ik natuurlijk vrijer ben om mijn eigen ding te doen. Maar toch voel ik enige druk, want ik word verondersteld alles te kunnen.
GYSELINCK: Soms wil je gewoon veranderen. Maar als je dat doet, wil je toch iedereen meekrijgen in je verhaal.
Denken jullie dat BeraadGeslagen ooit een serieuzer project kan worden?
GYSELINCK: Dat is de hamvraag. We wekken nu veel interesse van bookers, maar eigenlijk zijn we begonnen als een soort hobbygroep en willen we dat ook blijven.
OTTERVANGER: We zetten inderdaad andere bands boven BeraadGeslagen. Maar met de release van deze EP is het toch wat serieuzer geworden.
GYSELINCK: Het leukste aan BeraadGeslagen is dat het zo relativerend is. Van bands wordt bijvoorbeeld verwacht dat ze met een uitgekiende set en een bijpassende outfit op het podium staan. Wij kiezen voor de meest absurde kostuums. Vroeger droegen we polsbandjes.
OTTERVANGER: Doen we vanavond onze Afrikaanse kledij aan?
GYSELINCK: We kunnen ook onze gele en paarse jas aantrekken?
Die uit de clip van single Suikerbeat?
OTTERVANGER: Ja. Die video was megaleuk. We hebben een ongezonde hoeveelheid snoep opgevreten. Op een gegeven moment spuug je dat er gewoon terug uit.
Ik werd alleszins misselijk toen ik die clip zag.
OTTERVANGER: De cameraman ook.
GYSELINCK: Dan zijn we geslaagd in onze opzet.
Weten jullie dat de Nederlandse zanger Tol Hansse in de jaren zeventig al een nummer heeft uitgebracht dat Suikerbeat heet?
OTTERVANGER: En ik maar denken dat ik origineel was. Maar ik vind dat niet erg. Zo heb ik altijd al overwogen om met Stadt eens een nummer genaamd Hotel California op te nemen.
GYSELINCK: En jij maar beweren dat je nog nooit van The Eagles gehoord hebt!
OTTERVANGER: Wie?
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
De EP van BeraadGeslagen is uit sinds 13/5. Het duo speelt op 19/5 in Gouvernement in Gent en op 16/7 op Gent Jazz.
Joshua Migneau
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
